Ώρα ευθύνης για τον λαό

Μπροστά στη νέα αντιλαϊκή θύελλα που έρχεται για τα λαϊκά δικαιώματα, με την ενεργοποίηση του μηχανισμού δανειοδότησης ΕΕ – ΔΝΤ, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: να φοβηθούν και να υποκύψουν στα νέα βάρβαρα μέτρα για να αυγατίσει τα κέρδη της η πλουτοκρατία, όπως τους ζητούν η κυβέρνηση, η ΝΔ και ο
ΛΑΟΣ, ή να αξιοποιήσουν την εμπειρία τους, να εγκαταλείψουν τα κόμματα που στηρίζουν το κεφάλαιο και, συστρατευμένοι με το ΚΚΕ, να περάσουν στην αντεπίθεση για τα δικαιώματά τους; Ο πρώτος δρόμος οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση και στο τσάκισμα της προσωπικότητας των εργαζομένων. Ο δεύτερος είναι ο μόνος που προσφέρει διέξοδο στον λαό.
Αυτό το γνωρίζει πρώτη απ’ όλους η πλουτοκρατία. Γι’ αυτό και τα στηρίγματά της λυσσομανούν κατά του εργατικού κινήματος, κατά των λαϊκών αγώνων, κατά του ΚΚΕ. Τρανή απόδειξη αποτελεί η ενορχηστρωμένη επίθεση που εξαπέλυσαν η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ και σειρά ΜΜΕ κατά της 48ωρης απεργίας του ΠΑΜΕ και της περιφρούρησής της στους τόπους δουλειάς, η αντικομμουνιστική επίθεση κατά του ΚΚΕ, με επιχειρηματολογία «κονσερβοκουτιού». Οι μεγαλοστομίες τους περί «εθνικής αναγκαιότητας, κρίσιμων ωρών για την οικονομία της χώρας» και όσα άλλα, δεν μπορούν να συγκαλύψουν ότι πάνω απ’ όλα βάζουν τα ταξικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ότι γι’ αυτά παρέχουν στήριξη στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να υλοποιήσει το πρόγραμμά της. Ότι φοβούνται την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την αντιμονοπωλιακή λαϊκή πάλη.
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ο αντικομμουνισμός δεν έχει στόχο μόνο τους κομμουνιστές, αλλά είναι χρήσιμο εργαλείο για να φοβερίσουν και να βάλουν στην άκρη τον λαό. Η ιδεολογική τρομοκρατία που επιχειρούν δεν θα περάσει. Το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό. Για το ΚΚΕ νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι η πλαστή δικαιοσύνη που, από τη μια, κηρύσσει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες, ποινικοποιεί τους αγώνες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και, από την άλλη, «νομιμοποιεί» τα μεροκάματα πείνας, αθωώνει την εργοδοτική τρομοκρατία, τις εργασιακές σχέσεις γαλέρας και αποδίδει «σε ατομικές ευθύνες και σε απροσεξίες» τις δεκάδες νεκρών εργατών στους τόπους δουλειάς κάθε χρόνο.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, η νεολαία πρέπει να αντιτάξουν τη δική τους λαϊκή συμμαχία στη λυκοσυμμαχία των εχθρών τους. Τώρα να εγκαταλείψουν τα ιδεολογήματα και τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Συστράτευση με το ΚΚΕ, αποφασιστική πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία.