ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΧΟΝΗ ΤΟΥ ΔΝΤ

Παπανδρέου άλλη επιλογή πλέον δεν είχε. Έπεσε θύμα των δικών του επιλογών, όταν θριαμβολογούσε για μεγάλη νίκη στις 25 Μαρτίου, όπως τον είχαν πείσει οι συνεργάτες του και το οικονομικό επιτελείο.
Τώρα εκείνο που αναδύεται δεν είναι ο μηχανισμός στήριξης της Ευρώπης και το δίχτυ ασφαλείας, αλλά το ΔΝΤ, που επιβάλλει δικούς του όρους, όπως έκανε απόλυτα σαφές ο επικεφαλής του, σοσιαλιστής κατά τα άλλα, Ντομινίκ Στρος-Καν.
Αυτό που ζητείται από τώρα από την ελληνική κυβέρνηση είναι τα επιπλέον μέτρα που θα λάβει για το 2011 και το 2012 ώστε ο δανεισμός να γίνει χωρίς προβλήματα. Είναι βέβαιο ότι μετά τους δημοσίους υπαλλήλους στην αγχόνη θα οδηγηθούν και οι ιδιωτικοί και θα ακολουθήσει βαθιά και παρατεταμένη ύφεση στην ελληνική οικονομία, με μείον στους ρυθμούς ανάπτυξης και σε δυσθεώρητα ύψη την ανεργία, που, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, αναμένεται να φτάσει στο 1.300.000 ανέργους το επόμενο διάστημα.
Οι υπουργοί διαισθάνονται τα χειρότερα και γι’ αυτούς: Την πολιτική τους καταστροφή, εκτός της οικονομικής που θα ρημάζει τη χώρα και εκατομμύρια νοικοκυριά. Το μέλλον τους διαγράφεται αβέβαιο. Ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας βούρκωσε ενώπιον του πρωθυπουργού και των συναδέλφων του στο Μέγαρο Μαξίμου. Μια
αντίδραση βαθύτατα ανθρώπινη. Στην πολύωρη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, εκτός από τους δραματικούς τόνους (που επιχείρησε με γύρο τηλεφωνημάτων στους διευθυντές των τηλεοράσεων να αλλάξει ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου λίγο πριν από τα δελτία των ειδήσεων), οι υπουργοί που έλαβαν τον λόγο δεν έδειξαν ότι συγκλίνουν κάπου… Άλλωστε ο κύβος είχε ριφθεί. Μάλιστα, η Λούκα Κατσέλη είπε ότι αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή, καλύτερα να επισπευστεί η ανακοίνωση της ενεργοποίησης του μηχανισμού, παρά να χάνουμε καιρό που δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης ζήτησε από τον Παπανδρέου στη διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ να θέσει όρους (!) και «κόκκινες γραμμές», αλλά ο Παπανδρέου φέρεται να του απάντησε: «Τι λες για “κόκκινες γραμμές”, εδώ πάμε παρακαλώντας…»
Η ατμόσφαιρα γύρω από το πρωθυπουργικό τραπέζι ήταν εξαιρετικά βαριά, ίσως για πρώτη φορά στην εξάμηνη πορεία αυτής της κυβέρνησης.
Η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος ζήτησαν από τον Παπανδρέου να βγει στον ελληνικό λαό και να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Να περιγράψει πού ακριβώς βρισκόμαστε και τι θα κάνουμε. Να ζητήσει τη βοήθεια των κοινωνικών εταίρων ώστε να τα καταφέρουμε. Ο πρωθυπουργός σημείωνε, δεν μιλούσε, άκουγε τα όσα του έλεγαν οι υπουργοί του. Για νέα διαπραγμάτευση έκανε λόγο και ο Ευάγγελος Βενιζέλος και όταν το
Υπουργικό Συμβούλιο ολοκληρώθηκε, πήγε με τον Χάρη Παμπούκη στο καφενεδάκι του Εθνικού Κήπου και συζήτησαν οι δυο τους. Το κλίμα στη συνεδρίαση του Υπουργικού, με το ΔΝΤ πάνω από το κεφάλι μας, ήταν σαν να έβαζε τίτλους τέλους στη χώρα και το πολιτικό σύστημα όπως το ξέραμε μετά τη Μεταπολίτευση.