Γράμμα στην Αλέκα

Αλέκα,
Η ελληνική ναυτιλία τον τελευταίο μισό αιώνα κατάφερε να κατακτήσει όλα τα πέλαγα του πλανήτη, να κερδίσει πολλά για τους εφοπλιστές και για εμάς τους ναυτικούς, αλλά και περισσότερα για την πατρίδα. Αυτή είναι η αλήθεια και στην ηλικία μας, βάζοντας το χέρι μας στη φωτιά, πρέπει να την ομολογούμε.
Ξέρεις πολύ καλά ότι το νησί από το οποίο και οι δυο μας καταγόμαστε δεν μπορούσε να θρέψει τους κατοίκους του, από τους οποίους οι νέοι, γεμάτοι φλόγα για τη ζωή, κατέφευγαν είτε στην ξενιτιά είτε στα «ξύλινα τείχη» (τα ελληνικά πλοία) που διαχρονικά σώζουν την Ελλάδα. Τα χρόνια πέρασαν και βλέποντας προς τα πίσω όλοι εμείς που εμπλακήκαμε στη ναυτιλία αισθανόμαστε ευτυχείς για όλα όσα βιώσαμε, υπερήφανοι για όλα όσα κατορθώσαμε και ικανοποιημένοι για την οικονομική μας αποκατάσταση. Πονάμε όταν βλέπουμε τη ναυτιλία να υποφέρει και αγανακτούμε όταν βλέπουμε «άσχετους» να παρεμβαίνουν σε αυτό που θεωρούμε «σπίτι» μας.
Ας αφήσουμε τους νέους να ταξιδέψουν συντροφιά με τα όνειρά τους, να εξαγνιστούν στο αλάτι του πελάγους, να ανυψώσουν τον δείκτη σύγκρισης, να μορφωθούν στη λάβα των λαών, να δουν την «αλήθεια του πλανήτη». Όταν υψώνουμε τείχη παραπληροφόρησης εκεί που θα έπρεπε να συνδράμουμε ενθαρρύνοντας το καλό και αγαθό, δεν προσφέρουμε καλές και ηθικές υπηρεσίες στην πατρίδα και τους συμπατριώτες μας, και ειδικά στους νέους, γιατί αυτοί θα πληρώσουν το μάρμαρο. Ο ΟΑΕΔ δεν είναι η λύση…
Μας «φταίνε» οι εφοπλιστές και μετά τι; Θα φτιάξουμε ένα νέο… Πέραμα;
ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ