«Το αγόρι μου είναι για το πανεπιστήμιο…»
Σ’ ένα περιστατικό, που έζησε ο ίδιος προσωπικά όταν ήταν υπουργός Παιδείας και που δείχνει πώς βλέπει την εργασία ο Έλληνας, αναφέρθηκε στην πρόσφατη ομιλία του στην εκδήλωση του INEΡΠΟΣΤ ο Γεράσιμος Αρσένης. Εξηγεί μια σημαντική πλευρά της άγριας κρίσης που βιώνουμε, και δείχνει μια νοοτροπία που είναι κυρίαρχη στις περισσότερες οικογένειες, όπου πρωτεύον είναι η κοινωνική καταξίωση του παιδιού τους και όχι μια δουλειά με καλό μισθό.
Έχει ενδιαφέρον η αναφορά του κ. Αρσένη που παραθέτουμε παρακάτω:
«Δεν πιστεύω ότι ο Έλληνας είναι τεμπέλης, όπως λένε οι Γερμανοί, γιατί το έχει αποδείξει ότι όταν βρίσκει ενδιαφέρον στη δουλειά του δουλεύει πολύ και το έχει αποδείξει και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δουλεύοντας κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Το πρόβλημα με την εργασία του Έλληνα στην Ελλάδα είναι ότι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το κανονιστικό πλαίσιο της εργασίας, η εργασία δεν τον εκφράζει. Νιώθουμε ικανοί για όλα, ένας λαός 11 εκατομμυρίων που ευχαρίστως θα γίνονταν και τα 11 εκατ. πρωθυπουργοί. Την εργασία του τη βλέπει σαν δουλειά – και δεν είναι περίεργο που τον όρο της εργασίας τον αποδίδουμε άλλοτε με τη δουλειά-δουλεία και άλλοτε με τον όρο εργασία. Αισθάνεται λοιπόν ότι η εργασία του είναι κατώτερη της αξιοσύνης του και την αντιμετωπίζει όχι ως μια διαδικασία μέσα από την οποία ολοκληρώνεται ως προσωπικότητα, αλλά ως κάτι που τον καταξιώνει ή απαξιώνει κοινωνικά. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Θα σας πω μια εμπειρία από το υπουργείο Παιδείας. Δίπλα στην Τανάγρα, όπου είναι η ΕΑΒ, είχαμε κάνει μια τεχνική σχολή -ΤΕΕ- με ειδικότητα επιδιόρθωσης των Mirage. Απόφοιτος του εκεί ΤΕΕ θα έπαιρνε πρώτο μισθό 1.400 ευρώ. Δεν υπήρχε όμως ζήτηση. Οι οικογένειες δεν έστελναν τα παιδιά τους εκεί, γιατί η εργασία αυτή δεν προσέφερε κοινωνική καταξίωση. Όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε κάποιους, έλεγαν ”όχι, το αγόρι μου είναι για το πανεπιστήμιο”. Το αγόρι ήταν μαθητής του 12, αλλά ήθελε να πάει στο πανεπιστήμιο, σε κάτι που τον καταξιώνει κοινωνικά, αλλά όχι σε μια δουλειά με ενδιαφέρον και καλές απολαβές. Τη σχέση του Έλληνα με την εργασία πρέπει να τη δούμε και να εμπλέξουμε τον Έλληνα να δεσμευθεί μέσα σε μια δραστηριότητα εργασίας όπου μέσα από την επιτυχία του θα εξαρτηθούν πολλά και για την κοινωνική του καταξίωση».