Ο Λαζόπουλος… απειλεί το Σύνταγμα και τους θεσμούς!
Αυτήν την Τρίτη, 13 Απριλίου, το ΕΣΡ καλεί τον Alpha σε απολογία για ενδεχόμενη παράβαση από την εκπομπή «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» της αρχής της «προστασίας της προσωπικότητας» και του «σεβασμού του Συντάγματος και των θεσμών». Για τις δύο αυτές πολύ σοβαρές κατηγορίες το ΕΣΡ επικαλείται τον κανονισμό λειτουργίας του και όχι κάποια διάταξη στο Σύνταγμα ή στην ευρύτερη ραδιοτηλεοπτική νομοθεσία, αφού η αναφορά στον «σεβασμό» του Συντάγματος και των θεσμών παραπέμπει σε άλλες εποχές…
Οι δύο επίμαχες εκπομπές του Λ. Λαζόπουλου μεταδόθηκαν στις 26 Ιανουαρίου και στις 9 Μαρτίου. Προφανώς για λόγους πολιτικών ισορροπιών, η πρώτη παρέμβαση σχετίζεται με την αναφορά του Λ. Λαζόπουλου (26.1.10) στον τέως πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή αλλά και στον Γιώργο Παπανδρέου. Εκεί υπάρχει η περίφημη αναφορά του Λ. Λαζόπουλου στα «κ…δάκτυλα των Ευρωπαίων» προς τον έλληνα πρωθυπουργό αλλά και οι φράσεις «χοντρός» για τον Κ. Καραμανλή, ο οποίος «το ξύνει», «τρώει σουβλάκια», «κλάνει» ενώ τον περιμένουν «να κυβερνήσει».
Η δεύτερη περίπτωση (9.3.2010) αναφέρεται στον πρωθυπουργό και το επίμαχο βίντεο εμφανίζει τον Γιώργο Παπανδρέου να οδηγεί ένα αυτοκίνητο σε σχήμα ανδρικού μορίου, το μπροστινό μέρος του οποίου είναι ελαφρώς ανασηκωμένο. Στο μονταρισμένο βίντεο ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να βλέπει δύο γυναίκες στο πεζοδρόμιο, τα κεφάλια των οποίων είχαν αντικατασταθεί από αυτά της Άνγκελα Μέρκελ και του Όλι Ρεν. Μόλις τις βλέπει το αυτοκίνητο μαρσάρει και το μπροστινό του μέρος σηκώνεται όρθιο ψηλά και τις προσπερνά. Ακόμη, στην ίδια εκπομπή μεταδόθηκαν μονταρισμένες εικόνες από υποτιθέμενες ταινίες με τον τίτλο «Άνγκελα Μέρκελ. Το απαγορευμένο καυτό βίντεο», με το πρόσωπο της γερμανίδας καγκελαρίου και «πρωταγωνιστή» τον Γ. Παπανδρέου, και άλλα αντίστοιχης αισθητικής.
Η ειδική επιστήμονας του
ΕΣΡ, δικηγόρος Όλγα Γαρουφαλιά κρατάει αποστάσεις στην εισήγησή της από το πλαίσιο που θέτει η Αρχή, παρουσιάζοντας τον τρόπο λειτουργίας μιας σατιρικής εκπομπής. Κατ’ αρχάς, για την εκπομπή «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» σημειώνει ότι «έχει έντονα χιουμοριστικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα», σχολιάζοντας με «καυστικό τρόπο πρόσωπα και γεγονότα της επικαιρότητας». Έχει δηλαδή ως «έναν βαθμό το ύφος και το στυλ τηλεοπτικής επιθεώρησης». Η ειδική επιστήμονας εξηγεί πως με τη σάτιρα «ασκείται κριτική σε πρόσωπα ή γεγονότα με τη χρήση έξυπνου χιούμορ. Η λειτουργία της σάτιρας είναι διανοητική και η μέθοδος που ορίζει τη σάτιρα είναι η παιγνιώδης παραμόρφωση». «Ψυχολογική βάση και συνάμα σκοπός της τεχνικής», συνεχίζει η Ό. Γαρουφαλιά, «είναι η «μείωση» του θύματος, η οποία έγκειται στην υποβάθμιση της κατάστασής του ή της αξιοπρέπειάς του». «Ο σατιριστής», καταλήγει, «παραμορφώνει με πολλούς τρόπους: Ελαχιστοποιεί τις καλές ιδιότητες κάποιου και μεγιστοποιεί τις κακές, απομονώνει μοναδικές στιγμές ή συμβάντα και τα κάνει να φαίνονται κανόνας, παραθέτει τη γνώμη μιας αυθεντίας που συμβαίνει να εξυπηρετεί την άποψή του, αφαιρεί κάτι από τα συμφραζόμενά του». Η ειδική επιστήμονας στις κρίσεις της για τις επίμαχες εκπομπές επικαλείται την ανάλυσή της για να υποστηρίξει αυτό που εισπράττει ο τηλεθεατής, πως στόχος δεν είναι η προσβολή της προσωπικότητας ή του Συντάγματος, αλλά η διακωμώδηση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα.
Επί της ουσίας, αυτή η παρέμβαση του ΕΣΡ για τον τέως και τον νυν πρωθυπουργό στον βαθμό που περιγράφεται ως ζήτημα… «σεβασμού του Συντάγματος και των θεσμών» φανερώνει ακόμη και στον πλέον δύσπιστο την αδυναμία του να αντιληφθεί την πραγματικότητα της τηλεόρασης όλα αυτά τα χρόνια, από το 2002 έως και σήμερα, και τον βαθύ συντηρητισμό των μελών του Οργάνου. Και μόνο η σκέψη πως ο Λαζόπουλος θα τιμωρηθεί, ειδικά σε μια τέτοια στιγμή, επειδή επέκρινε με άσχημο τρόπο τον Γ. Παπανδρέου και τον Κ. Καραμανλή θα δημιουργούσε αρνητικούς συνειρμούς στους ευρωπαίους παρατηρητές που παρακολουθούν την Ελλάδα. Είναι άλλο πράγμα η αισθητική ανάγνωση της σάτιρας, όπου ο Λ. Λαζόπουλος μπορεί να επικριθεί για φθηνά και εύκολα, με σεξουαλικά υπονοούμενα σχόλια προς τους πολιτικούς αρχηγούς, και άλλο η κατηγορία για… προσβολή του Συντάγματος και των θεσμών.