Το φοβικό σύνδρομο ενοχοποίησης του πολίτη

Διακρίνεται, κατʼ εξοχήν, από το νιτσεϊκό σύνδρομο της «ασέλγειας του ύφους» και περιφρονεί τη δεδοκιμασμένη στην πολιτική αρχή «Το παρελθόν λειτουργεί πάντα διαφωτιστικά», ενώ διασκελίζει το διατυπωμένο από τους Ρωμαίους ερώτημα, «Cui bono?», ποίος επωφελείται από την τακτική αυτή;
Εσχάτως, μετά την κυριαρχία του εγκλήματος, και μάλιστα στην πλέον ειδεχθή μορφή του, ο κ. Χρυσοχοΐδης αναλώνεται στην επεξεργασία ενός «νέου» θεωρητικού (;) σχήματος, του «φοβικού σύνδρομου» των πολιτών!
Εν άλλοις λόγοις, ο διαμελιζόμενος από βόμβες ανύποπτος διαβάτης, ο κατακρεουργούμενος με τσεκούρι ανυπεράσπιστος συνταξιούχος, ο δολοφονούμενος εν ψυχρώ στον χώρο της εργασίας του επαγγελματίας, ο ληστευόμενος υπό την απειλή των καλάσνικοφ, ο κάτοικος των συνοικιών του αίματος και της φρίκης, ο ευρισκόμενος στο έλεος των κάθε μορφής και προέλευσης κακοποιών, κατά το καινοφανές θεωρητικό σχήμα του «φοβικού σύνδρομου» του υπουργού Προστασίας του Πολίτη (τι ειρωνεία!) ευθύνεται (!) για την κυριαρχία του τρόμου πάνω από τη χώρα και τους πολίτες της!
Προφανώς ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν αφομοίωσε σε ικανοποιητικό βαθμό τη «διδασκαλία» του χρυσοπληρωμένου καθηγητή του Χάρβαρντ Ρον Χάιφετζ, που μετακλήθηκε από την «Οικογένεια Παπανδρέου» να διδάξει τους… ιθαγενείς περί «διαχείρισης των κρίσεων από τους σωστούς ηγέτες»!
Ο κ. Χρυσοχοΐδης, επικεφαλής του παλαιάς κοπής αλλά νεοφανούς ονομασίας υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», παρορά πως σʼ έναν κόσμο ισότητας όλοι είναι ίσοι εκτός από τους διαχειριστές του εξισωτισμού, στον οποίο, ως προκύπτει από τις δηλώσεις του, εντάσσει τον εαυτό του και τη διακηρυσσόμενη τακτική του.
Το νομικό πλαίσιο κάτω από το οποίο διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες κοινωνικές ομάδες δύνανται να ζουν ειρηνικά συνεπάγεται, κατά την άποψη Χρυσοχοΐδη, την αντικατάστασή του από τακτικές χειραγώγησης των νοοτροπιών που τρέφουν διαφορετικές κοινωνικές ομάδες η μια για την άλλη, με την προσδοκία ότι τελικώς η χειραγώγηση θα επιφέρει κοινωνική αρμονία.
Ο νυν υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατʼ ευφημισμόν «Προστασίας του Πολίτη», εντάσσει την πολιτική του στο πλαίσιο κυριαρχίας επί των μηχανισμών και δη εκείνων των «ημέτερων» συνδικαλιστών στον χώρο της Αστυνομίας.
Το πρόβλημα της κοινωνικής αρμονίας και της ασφάλειας είναι, κατά την αντίληψή του, πρόβλημα διαμοιρασμού της εξουσίας του με τους συνδικαλιστές, η τακτική των οποίων οδηγεί την πλειοψηφία του αστυνομικού σώματος σε αδράνεια, αν όχι σε «λευκή απεργία»…
Η συντεχνιακή αυτή νοοτροπία πόρρω απέχει από την εξυπηρέτηση, εκτός των «ημετέρων», των αναγκών του πολίτη και, το σπουδαιότερο, εμπέδωσης αισθήματος ασφαλείας στο κοινό.
Η κατάργηση των προνομίων των «συνδικαλιστών» –προνόμια τα οποία καταργούν την έννοια της ισονομίας– θα αποτελούσε μια ρηξικέλευθη πολιτική στον τομέα των Σωμάτων Ασφαλείας και βεβαίως ουδέ καν σκιά σκέψης για διαμοιρασμό της εξουσίας με τους «συνδικαλιστές», ως συμβαίνει σήμερα…
Ο κ. Χρυσοχοΐδης ακολουθεί την τακτική της νήσσας επί του καίριου αυτού σημείου, ενώ βερμπαλίζει ακατασχέτως περί παντός επιστητού…
Πάντως μέχρι στιγμής εκείνος που διασχίζει την πόλη των Αθηνών δεν συναντά αστυνομικό εκτός του αμαρτωλού τριγώνου Ομόνοια – Σύνταγμα – Κολωνάκι. Στις υπόλοιπες περιοχές του «κλεινού άστεως» ο αστυνομικός παραμένει… αόρατος! Και η κυριαρχία των πάσης μορφής κακοποιών απόλυτος.
Το κράτος του ζόφου επικυριαρχεί στον πολίτη, ο οποίος τελεί υπό την ψυχολογία να υποπτεύεται και τον διπλανό του
ακόμη…
Το θεώρημα του κ. Χρυσοχοΐδη περί του «φοβικού συνδρόμου», το οποίο έχει φροντίσει να διαχυθεί στο σύνολο των αστυνομικών υπηρεσιών της χώρας –το διατυμπανίζει σε κάθε τόνο και ευκαιρία και ο επί του Τύπου Εκπρόσωπος της Αστυνομίας– επιδιώκει να ενοχοποιήσει τον πολίτη, ενώ παράλληλα εθίζει την κοινωνία στην αποδοχή της βίας, του αίματος, του τρόμου, του ειδεχθούς για τα ήθη των πολιτών εγκλήματος.
Στόχος του, άραγε, να αντιμετωπίζεται η εγκληματικότητα ως στοιχείο της καθημερινότητας και αυτήν την κατάσταση να την εγκολπωθεί ο πολίτης;
Επί του σημείου αυτού θα ήταν ενδιαφέρουσα η άποψη του «παιδαγωγού» των ελλήνων πολιτικών, καθηγητή κ. Χάιφετζ;
Ο κ. Χρυσοχοΐδης, ως εκ των θεωρητικών κατασκευών του παλαιών τε και νέων τεκμαίρεται, αποτελεί μέρος του συστήματος που επιδιώκει την αναδιαπαιδαγώγηση των… ιθαγενών κατά τα μεσοπολεμικά πρότυπα του «Νέου Κράτους» και των σπιθαμιαίων εμπνευστών του!
Αναντιρρήτως ο καθηγητής κ. Χάιφετζ θα συμβούλευσε τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη ότι στα καθήκοντά του εντάσσεται η ανασύσταση των αστυνομικών τμημάτων των συνοικιών, η πεζή αστυνόμευση, ο «αστυνομικός της γειτονιάς» (αντί των πολυδάπανων πειραμάτων των δικυκλιστών «ΔΙ.ΑΣ.»), ο εξορκισμός των περιώνυμων πολυδύναμων αστυνομικών τμημάτων, τα οποία εκτρέφουν τη νοοτροπία στους αστυνομικούς του «ζην ακόπως (χωρίς προσφορά εργασίας) σε βάρος του κοινωνικού συνόλου»…
Στα καθήκοντά του εντάσσεται η καθολική και πλήρης εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας στον πολίτη και ουχί η τακτική του μαθητευόμενου «μπαρμπέρη στο κεφάλι του κασιδιάρη»…
Αυτά προς το παρόν και εν αναμονή του νέου κύκλου «μαθημάτων» του καθηγητή κ. Ρον Χάιφετζ και των επιδόσεων του κ. Χρυσοχοΐδη για τα περαιτέρω…