ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΕΞΟΔΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΝΤ

Θα μας οδηγήσει η κυβέρνηση σε εναγκαλισμό με τις ΗΠΑ και τους αδίστακτους κερδοσκόπους; Αβεβαιότητα αν θα παραμείνουμε στην Ευρωζώνη ή θα βαδίσουμε προς το ΔΝΤ και πανικός για τα μέτρα που τελικά θα αναγκαστεί η κυβέρνηση να λάβει, όποια λύση και αν τελικά προτιμήσει. Ο λαός με απόγνωση παρακολουθεί το ράβε ξήλωνε στις κυβερνητικές αποφάσεις. Ο πρωθυπουργός άλλα λέει το πρωί, τα αναιρεί το μεσημέρι και το βράδυ ανακοινώνει κάτι το διαφορετικό ή το νέο. Όλα αυτά σε συνδυασμό και με την τρομολαγνεία (που είναι σύνηθες φαινόμενο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κυρίως στα κανάλια) έχουν φέρει τον λαό σε απόγνωση, αλλά και προκαλούν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Η κυβέρνηση με τη συμπεριφορά της δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν έχει σχέδιο αντιμετώπισης της προβληματικής δημοσιονομικής κατάστασης.

Σ το πέλαγος των προβλημάτων, το κυβερνητικό σκάφος αρμενίζει χωρίς πυξίδα και πιστεύει η κυβέρνηση ότι μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης θα μπορέσει να διαπλεύσει με ασφάλεια; Λαβαίνει μέτρα για να εξευμενίσει τους κερδοσκόπους της αγοράς και να ικανοποιήσει τις αξιώσεις της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Και παράλληλα προβάλλει και τον «μπαμπούλα» του ΔΝΤ με την αφελή προσδοκία ότι θα τρομοκρατήσει τάχα τους εταίρους μας στην
ΟΝΕ και κυρίως τη Γερμανία. Όμως η Γερμανία και τα κράτη της Ευρωζώνης που ακολουθούν πιστά τις θέσεις της (Ολλανδία, Αυστρία κ.λπ.) ευνοούν την αποχώρηση της Ελλάδος από την Ευρωζώνη. Αν ο κ. Παπανδρέου μπλοφάρει με την απειλή προσφυγής της Ελλάδος στο ΔΝΤ, κάνει μεγάλο λάθος και θα πρέπει να εγκαταλείψει αυτό το τέχνασμα, γιατί προκαλεί πανικό στον ελληνικό λαό και καθίζηση στην οικονομία μας. Θα πρέπει λοιπόν να σταματήσει αυτό το τέχνασμα και να δηλώσει απερίφραστα ποια θα είναι η θέση της ελληνικής κυβέρνησης στην αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος ώστε να προσανατολιστεί ο λαός σωστά και να προπαρασκευάζεται για τις όποιες επιπτώσεις.
Η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι μια σημαντική απόφαση, για τη λήψη της οποίας ο ελληνικός λαός πρέπει να ερωτηθεί με τη διεξαγωγή σχετικού δημοψηφίσματος. Γιατί στο προεκλογικό σας πρόγραμμα δεν αναφέρατε, κύριε πρωθυπουργέ, ποτέ τέτοιο ενδεχόμενο και συνεπώς ο λαός δεν σας εξουσιοδότησε να πάρετε απόφαση που θα σημάνει για πολλά χρόνια την καταδίκη της Ελλάδος σε ανέχεια και αναπτυξιακή στασιμότητα. Η προσφυγή σ’ αυτό το «ευαγές ίδρυμα» σημαίνει υποδούλωση της Ελλάδος για πάρα πολλά χρόνια στις αποφάσεις των εδώ παρατηρητών και επιτηρητών του ΔΝΤ, που θα «προτείνουν» μέτρα στους τάχα έλληνες υπουργούς, οι οποίοι θα είναι πλέον οι διεκπεραιωτές των αποφάσεων των ξένων παραγόντων. Αν νομίζετε, κύριε πρωθυπουργέ, ότι η υποδούλωση της Ελλάδος στις πιέσεις και στις υποδείξεις είτε του ΔΝΤ είτε της
ΕΚΤ ή άλλων οργάνων της Ευρωζώνης και της ΕΕ είναι μονόδρομος για τη χώρα μας, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Και πρέπει το κακοτράχαλο μονοπάτι που τώρα ακολουθείτε, εδώ και τώρα να το εγκαταλείψετε για να επανέλθoυν η ηρεμία και η ψυχραιμία στον ελληνικό λαό και στην ελληνική οικονομία. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ και να σταματήσει η αβεβαιότητα.
Στις ομιλίες σας και στις συναντήσεις σας με τους ηγέτες των άλλων κρατών ισχυρίζεστε ότι δεν ζητάτε χρήματα από κανέναν. Και ο ισχυρισμός σας αυτός είναι ψευδής. Χρήματα χρειάζεται η Ελλάδα, αλλά φυσικά με τα λογικά επιτόκια που δανείζονται και οι άλλες χώρες, εκτός από τις τριτοκοσμικές. Άρα λοιπόν έχουμε ανάγκη από άμεσα μέτρα που θα αποφέρουν χρήματα στον δημόσιο κορβανά. Και μάλιστα μέσα στο επόμενο δίμηνο. Μπορείτε λοιπόν να λάβετε τα παρακάτω μέτρα αγνοώντας και το ΔΝΤ και τις αρνητικές απόψεις της κ. Μέρκελ. Και τα μέτρα αυτά φρονούμε ότι θα έχουν άμεσα αποτελέσματα:
α) Έκδοση ομογενειακών ομολόγων για τους Έλληνες του εξωτερικού, που οι περισσότεροι δείχνουν προθυμία να συνεισφέρουν στην προσπάθεια αναστήλωσης της ελληνικής οικονομίας. Η δική μας απορία είναι γιατί θάβεται αυτή η προσφορά. Με οποιεσδήποτε συνθήκες η συνδρομή αυτή του απόδημου Ελληνισμού θα συνδέσει περισσότερο τους ομογενείς μας με την πατρίδα τους, κάτι που όλα τα κράτη το επιδιώκουν και πρέπει να το επιδιώκουμε κι εμείς. Και πολύ καλά γνωρίζει ο κ. πρωθυπουργός ότι το Ισραήλ αντιμετώπισε τις δημοσιονομικές του δυσκολίες με τα ομόλογα που εξέδωσε και τα διέθεσε στους ανά τον κόσμο ομογενείς του. Κι αυτό υπήρξε ένας ισχυρός συνδετικός κρίκος, που τροφοδότησε τη δημιουργία ισραηλινού λόμπι σε όλες τις μεγάλες χώρες.
β) Επιδίωξη, όπως προέτρεψαν ο Μπαρόζο και ο Γιούνκερ, διακρατικών συμφωνιών δανεισμού με λογικό επιτόκιο και να ξεφύγουμε από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των κερδοσκόπων. Ήδη ο γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε ότι θα συνδράμει μια τέτοια προσπάθεια. Και δεν θα πρέπει να περιοριστεί μόνο στις χώρες της ΕΕ. Θα πρέπει να αναζητήσει δάνεια και από την Κίνα, τη Ρωσία, τα πλούσια Αραβικά Εμιράτα και, γιατί όχι, και από τις ΗΠΑ.
γ) Η κυβέρνηση πρέπει με έντοκα γραμμάτια και με ομόλογα να επιδιώξει εσωτερικό δανεισμό. Οι φορείς των επιχειρηματιών και οι τράπεζες οι ελληνικές δείχνουν προθυμία να συμμετάσχουν στην προσπάθεια αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας. Αυτό δήλωσε άλλωστε και ο μεγαλοεπιχειρηματίας
Αντρέας Βγενόπουλος σε σχετική συνέντευξή του προ μηνός περίπου.
δ) Η κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να κυκλοφορήσει ομόλογα ασφαλισμένα με συγκεκριμένα ακίνητα του Δημοσίου. Οι
ΗΠΑ κατάφεραν να γεμίσουν τον πλανήτη με ομόλογα ασφαλισμένα με επισφαλείς απαιτήσεις: τα πολυθρύλητα «τοξικά ομόλογα», που ήταν ένα από τα αίτια που προκάλεσαν τη σημερινή οικονομική κρίση. Η ακίνητη περιουσία του κράτους είναι περίπου εξαπλάσια σε αξία από το συνολικό εξωτερικό χρέος της χώρας μας. Και μπορεί κάλλιστα να χρησιμεύσει για την έκδοση κτηματικών ομολόγων. Και με τέτοιες εγγυήσεις μηδενικού κινδύνου το επιτόκιο δανεισμού θα είναι αρκετά χαμηλό.
Τα παραπάνω μέτρα και όσα άλλα τυχόν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης θα κρίνει σκόπιμο να εφαρμόσει, φρονούμε ότι θα λύσουν το πρόβλημα του δανεισμού της χώρας μας με λογικά επιτόκια, καθώς θα δημιουργήσουν ανταγωνιστές στα κερδοσκοπικά κεφάλαια και θα ομαλοποιήσουν το πρόβλημα. Όμως το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι τριπλό. Πέρα από τη δυσχέρεια δανεισμού έχουμε και το πρόβλημα του υπερβολικού ελλείμματος, καθώς και το πρόβλημα της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και των προϊόντων και υπηρεσιών μας στις διεθνείς αγορές αλλά και στην ελληνική αγορά. Τα δύο αυτά προβλήματα απαιτούν μέτρα μακροπρόθεσμης απόδοσης. Και καθόσον αφορά την ανταγωνιστικότητα θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στην κ. Κατσέλη, που έχει αναλάβει και τον τομέα αυτόν, ότι στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία, μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, που συνεπάγεται αδυναμία άσκησης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής από την Ελλάδα, μόνο δύο λύσεις προσφέρονται για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας: η εγκατάλειψη του ευρώ ή η μείωση των εργατικών αμοιβών. Διαφορετικά δεν καθίσταται δυνατόν να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Άρα θα πρέπει, εφόσον απορρίπτουμε τις δύο αυτές λύσεις, και πρέπει να τις απορρίψουμε ως επώδυνες καθόσον αφορά τις επιπτώσεις τους, να στραφούμε σε άλλα μέτρα που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα και θα τονώσουν την ανάπτυξη για να καλύψουμε έτσι το έλλειμμα που υπάρχει σήμερα μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Έτσι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε και την ύφεση. Τα μέτρα που κατά τη γνώμη μας θα βοηθήσουν στην κατεύθυνση αυτή είναι:
α) Η προσπάθεια δημιουργίας ευνοϊκού πλαισίου για τον επαναπατρισμό των ελληνικών κεφαλαίων.
β) Ο περιορισμός του σπάταλου κράτους. Πρέπει επιτέλους να αποκτήσει η Ελλάδα μια κυβέρνηση που να δείχνει και να πιστεύει στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος σύμφωνα με τις αρχές συνετού οικογενειάρχη.
γ) Να καταρτιστεί και να εφαρμοστεί πρόγραμμα περιορισμού της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής κατά δίκαιο τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση. Τα μέτρα εναντίον της φοροδιαφυγής πρέπει να είναι ήπια, καθώς πρέπει να δημιουργούν περιθώρια αντιμετώπισης της ύφεσης.
δ) Τόνωση του ΠΔΕ για να μπορέσουμε να αυξήσουμε τη ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών, που είναι βασικός παράγων μιας επιτυχημένης αναπτυξιακής πορείας.
ε) Περιορισμός της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, ώστε να υπάρξει ισοζύγιο μεταξύ ελληνικής παραγωγής και κατανάλωσης, όσο αυτό βέβαια είναι δυνατόν, για να πετύχουμε και ευνοϊκή διάρθρωση του εμπορικού μας ισοζυγίου.
στ) Το Δημόσιο να προσπαθήσει να εισπράξει τις παγωμένες οφειλές και να περιορίσει την παρακράτηση του δημοσίου χρήματος από ορισμένους μεγαλοοφειλέτες.
Αλλά περισσότερα πάνω στο θέμα αυτό θα αναφέρουμε στη στήλη μας «Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο».