Τώρα ή ποτέ

Από πολιτικής άποψης, το δημοσιονομικό και οικονομικό σοκ που βιώνει η χώρα, καθώς και τα τοκογλυφικά επιτόκια δανεισμού, έχουν διαμορφώσει το κατάλληλο ψυχολογικό υπόβαθρο, ώστε η κυβέρνηση Παπανδρέου να έχει την ιστορική δυνατότητα «επιβολής» ριζικών μεταρρυθμίσεων και τομών που θ’ αλλάξουν το κοινωνικοοικονομικό τοπίο της χώρας. Η ρήση του Κ. Μητσοτάκη «σήμερα χρειάζεται να κατεβάσουμε το επίπεδο του ελληνικού λαού, πρέπει όλοι να φτωχύνουμε», περιγράφει επαρκώς το πλαίσιο καταναγκασμού των λαϊκών νοικοκυριών. Έτσι για πρώτη φορά μειώνονται τα εισοδήματα στον Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα (στα μεταπολιτευτικά χρονικά) χωρίς να χυθεί… αίμα, ενώ και στον ιδιωτικό τομέα έχουμε έμμεση μείωση εισοδημάτων (ΦΠΑ, καύσιμα κ.λπ.) και περίσσεια ανασφάλειας τους χώρους της εργασίας, με ό,τι αυτή συνεπάγεται για τα εργασιακά δικαιώματα.
•Προφανώς η βαθιά κρίση δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση Παπανδρέου να αλλάξει δομικά τα κακώς κείμενα με ελάχιστες αντιστάσεις. Όμως οι διαρθρωτικές αλλαγές που ξεβολεύουν, για να περάσουν πρέπει να υλοποιηθούν όσο η κοινωνία βρίσκεται υπό το κράτος του σοκ που παραλύει κάθε διάθεση αντίδρασης. Γιατί σε δεύτερο χρόνο το παραλυτικό σοκ μπορεί να μετατραπεί σε αγανάκτηση και τελικά σε μαζική αντίδραση – ιδιαίτερα εάν τα πληττόμενα νοικοκυριά διαπιστώσουν ότι τα βάρη της κρίσης κατανεμήθηκαν άνισα ή ότι οι θυσίες δεν πιάνουν τόπο.
•Άρα η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να επιταχύνει τους ρυθμούς της ν’ ανοίξει εδώ και τώρα όλα τα μέτωπα των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη το κοινωνικοοικονομικό σύστημα για να περάσει στον χώρο του ορθολογισμού, όσο οι κοινωνικές δυνάμεις βρίσκονται υπό το κράτος του παραλυτικού σοκ, γιατί μετά η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα θα αλλάξει ριζικά έως τα όρια της κοινωνικής εξέγερσης. Επίσης η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να εξαλείψει κάθε θύλακα διαφθοράς, σπατάλης και αλαζονείας στους κόλπους της, καθότι οι από «κάτω» δεν θέλουν να ζήσουν όπως «πριν», οπότε και οι «από πάνω» να κατανοήσουν καλά πως δεν μπορούν να ζήσουν όπως «πριν…».