Τουρκικά παζάρια στις Βρυξέλλες για την ενέργεια
Οι Τούρκοι πιέζουν για το άνοιγμα του κεφαλαίου της ενέργειας, προσδοκώντας ότι θα βρουν στήριξη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από τους ευρωπαίους εταίρους. Στην πραγματικότητα στις Βρυξέλλες στήνεται μια ολόκληρη διαδικασία, ένα παζάρι, στο οποίο η Επιτροπή επιδιώκει να εμπλέξει και την κυπριακή κυβέρνηση. Αυτό άλλωστε ήταν φανερό από την τελευταία συνάντηση στις Βρυξέλλες του κύπριου υπουργού των Εξωτερικών Μάρκου Κυπριανού με τον ευρωπαίο Επίτροπο αρμόδιο για θέματα Διεύρυνσης Στέφαν Φούλε. Κατά τη συνάντηση συζητήθηκε ποια τουρκικά ενταξιακά κεφάλαια θα μπορούσαν να
ανοίξουν και ποια όχι.
Η ίδια η Επιτροπή επιδιώκει να ανοίξει το κεφάλαιο για την ενέργεια. Όμως, επʼ αυτού η κυπριακή κυβέρνηση
ασκεί βέτο, που είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η
Άγκυρα παρενοχλεί με τα πολεμικά της πλοία πολιτικά σκάφη που διενεργούν έρευνες για λογαριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη. Σκοπός των ερευνών είναι η εξεύρεση υδρογονανθράκων.
Κυπριανού και Φούλε συζήτησαν για τις θέσεις της τουρκικής κυβέρνησης, όπως αυτές εκφράστηκαν από την ίδια προς τον Επίτροπο της Διεύρυνσης κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Άγκυρα πριν από λίγες μέρες. Η τουρκική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι: 1) Έχει κάνει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για την εξεύρεση λύσης του Κυπριακού. Γιʼ αυτόν τον λόγο όχι μόνο δεν υπέχει καμιά ευθύνη για τη μη λύση του προβλήματος, αλλά υποστηρίζει ότι καμιά σύνδεση δεν μπορεί να υπάρχει μεταξύ Κυπριακού και τουρκικής ενταξιακής πορείας. 2) Είναι καιρός να αρθεί η λεγόμενη απομόνωση σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. 3) Επιβάλλεται το άνοιγμα νέων ενταξιακών κεφαλαίων και πρωτίστως αυτό.
Ο κύπριος υπουργός των Εξωτερικών εξήγησε γιατί το κεφάλαιο για την ενέργεια διατηρείται «παγωμένο», προσθέτοντας ότι η εφαρμογή του κανονισμού στήριξης των Τουρκοκυπρίων και άρσης της λεγόμενης «απομόνωσης» δεν μπορεί, όπως η τουρκική πλευρά επιθυμεί, να οδηγήσει σε αναβάθμιση του «ψευδοκράτους», αλλά στην επανένωση, όπως καθορίζει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Απριλίου του 2004.
Τελικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επικαλούμενη τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, στέλνει ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και συγκεκριμένα στην Επιτροπή Διεθνούς
Εμπορίου, το ζήτημα του λεγόμενου απευθείας εμπορίου. Με βάση τη Συνθήκη, ο κανονισμός για το απευθείας εμπόριο, εμπίπτει στα ζητήματα συναπόφασης Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Υπʼ αυτές τις συνθήκες, αρχίζει μια νέα μάχη σε δύο επίπεδα, όπου για τη λήψη απόφασης απαιτείται ειδική πλειοψηφία των 2/3. Η εξέλιξη αυτή φαίνεται ότι είναι συμφωνία μεταξύ Ερντογάν και Φούλε.