ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ ΟΣΟ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ…

Θα ήθελα να με συγχωρέσετε αλλά θα αφιερώσω το σημερινό σχόλιό μου στο πόσο άδικη είναι η απώλεια ανθρώπινης ζωής σε τροχαίο. Μια «ΑΝΙΑΤΗ» αρρώστια στη σύγχρονη (ο Θεός να την κάνει… ) Ελλάδα μας. Η αγαπημένη μου Λένα λοιπόν τρεις μήνες παντρεμένη! Μόλις 10 μέρες νεοπροσληφθείσα σε πολυεθνική εταιρεία στο Μαρκόπουλο, σχολάει και προσπαθεί να βρει τρόπο να προσεγγίσει τον σταθμό του μετρό… Τοπική συγκοινωνία, όχι η ιδανικότερη. Ταξί! Τσάμπα το μηνιάτικο… Έτσι ένας συνάδερφος και φίλος την πάει στον σταθμό με το «παπάκι» του. Και κάποιος… έτσι ξαφνικά τους κάνει «χαλκομανία» στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου του, στέλνοντας τη Λένας στον Θεό… και τον άντρα της στη θλίψη και στον πόνο του «βίαιου» χωρισμού του από τον άνθρωπο που αγαπούσε. ΓΙΑΤΙ; Τόσο σίγουροι είμαστε πίσω από το τιμόνι. Το ότι μπορεί να γίνουμε «δολοφόνοι» το σκεφτήκαμε; Ας μπούμε στη θέση της Λένας και του άντρα της πριν πάρουμε θέση στο τιμόνι μας…