Πόλεμος στον πόλεμο
Tα παχιά λόγια και η θριαμβολογία του πρωθυπουργού για τη Σύνοδο της ΕΕ είναι το τυρί στη φάκα που έχουν στήσει για τον ελληνικό λαό, προκειμένου να χειραγωγήσουν και να κάμψουν τις δικαιολογημένες αντιδράσεις μπροστά στο φορολογικό νομοσχέδιο, μπροστά στα μέτρα που πάρθηκαν και θα παρθούν στη συνέχεια για τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό και πολλά άλλα.
Ο εκβιασμός από τώρα και μπρος θα γίνει πιο ωμός. Στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας θα περάσουν μέτρα προαποφασισμένα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Σήμερα ο λαός έχει την ευκαιρία να βγάλει σε γρήγορο χρονικό διάστημα τα απαραίτητα συμπεράσματα, ξεκινώντας από τότε που του είπαν ότι η ΕΕ είναι η ασπίδα, ο παράδεισος, που δεν θα συμβαίνουν κρίσεις, που θα προστατεύεται το ευρώ και προπάντων θα εξασφαλιστεί η συνοχή, η αλληλεγγύη!
Δεν είναι και πολύς ο καιρός που υπόσχονταν στον ελληνικό λαό ότι οι μισθοί θα φτάσουν στο επίπεδο των μισθών των άλλων χωρών, ότι οι τιμές θα είναι οι ίδιες. Πρόκειται για ένα ψέμα, διότι η σύγκλιση είναι ανέφικτη, ο ανταγωνισμός και η λυκοσυμμαχία είναι στην πρώτη γραμμή.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να κλείσει τα μάτια του σε αυτήν τη θριαμβολογία. Για μας παραμένει το σύνθημα που είπαμε από την πρώτη στιγμή: Ούτε ένα ευρώ στην πλουτοκρατία, ξεσηκωμός. Στον πόλεμο πρέπει να απαντήσουμε με πόλεμο. Να μη χαθεί ούτε μία μέρα από την προσπάθεια του ελληνικού λαού να ανασυντάξει το εργατικό κίνημα, να προχωρήσει η κοινωνική συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Όλοι μαζί σαν μια γροθιά, ανεξαρτήτως εργασιακών σχέσεων, ανεξαρτήτως κλάδου, ανεξαρτήτως αν δουλεύουν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, ανεξάρτητα αν είναι αυτοαπασχολούμενοι ή φτωχή αγροτιά, πρέπει να δώσουμε ενιαία απάντηση.
Οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης πρέπει να πέσουν στο κενό. Δεν υπάρχει Σύνοδος της ΕΕ από το ’90 και μετά που να μη γυρνάει η κυβερνητική επιτροπή και να λέει ότι πέτυχε θρίαμβο!
Πόλεμος στον πόλεμο. Με ακόμα περισσότερο αίσθημα ευθύνης, το ΚΚΕ θα δώσει τη μάχη για την κλιμάκωση του αγώνα με όλες τις μορφές, ξεκινώντας από τον τόπο δουλειάς, τη γειτονιά και το χωριό και φθάνοντας μέχρι μεγάλες πανελλαδικές κινητοποιήσεις, αλλά και σε συντονισμό με τους λαούς της Ευρώπης.