ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΤΑ SPREAD

Σκεπτικισμός επικρατεί στους κόλπους της κυβέρνησης σχετικά με το αποτέλεσμα της απόφασης που ελήφθη στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. Η σωτηρία της Ελλάδας μοιάζει απίθανη υπό τις σημερινές συνθήκες και ήδη ο προβληματισμός πολλών κυβερνητικών στελεχών εντείνεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της ομιχλώδους απόφασης που ελάχιστα κρατά τα προσχήματα.
Αρκετοί υπουργοί αναρωτιούνται αν έπειτα από αυτές τις εξελίξεις η κυβέρνηση έχει μέλλον. Γνωρίζουν πως όποιος πρωθυπουργός δεν λογάριασε το πολιτικό κόστος και δεν κατάφερε να ελέγξει τα συναισθήματα του κόσμου, πολύ απλά έχασε. Η σωτηρία της Ελλάδας περνάει μέσα από τις αντιδράσεις του κόσμου και αν αυτές είναι σκληρές, όπως προβλέπουν, τότε η κυβέρνηση δεν φαίνεται να βρίσκει τον δρόμο της και ο Γιώργος Παπανδρέου, παρά τις προθέσεις του, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως ο πρωθυπουργός που φρόντισε τους αριθμούς και αδιαφόρησε για τους ανθρώπους.
Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ οι περισσότεροι τάσσονται κατά της εμπλοκής του ΔΝΤ. Ελάχιστοι το θεωρούν ως σωτηρία πέραν του Ατλαντικού. Είναι αυτοί που δεν θέλουν να χάσουν την εύνοια που νιώθουν ότι έχουν από τον πρωθυπουργό, ελπίζοντας σε αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος και συμμετοχή στο καινούργιο. Μόνο αυτοί που θέλουν να σώσουν τον εαυτό τους δεν βλέπουν την καταστροφή που έρχεται απʼ την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Και δυστυχώς μαζί με αυτούς τους βουλευτές υπάρχουν και μερικοί υπουργοί που αισθάνονται το ίδιο. Βλέπουν κοντόφθαλμα και μόνο το προσωπικό τους συμφέρον: Να αναδειχθούν σε νούμερο ένα υποστηρικτές του Γιώργου, όταν όλοι οι άλλοι που είναι αντίθετοι μπαίνουν στο στόχαστρο του Μαξίμου. Επομένως αυτό που εμφανίζει τόσο η κυβέρνηση όσο και η Κοινοβουλευτική Ομάδα ως εικόνα προς τα έξω είναι επίπλαστο. Οι μόνοι που διαισθάνονται πραγματικά τον κίνδυνο είναι όσοι δεν φοβούνται να μιλήσουν δημόσια, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην Κερκόπορτα που ανοίγει στο ΔΝΤ. Τα όσα έγιναν στις Βρυξέλες καθιστούν βέβαιο ένα και μόνο: Η Ελλάδα πλέον κινείται μόνη της απέναντι στις αγορές και ετοιμάζεται ξανά να δανειστεί με όρους όχι καλύτερους από αυτούς που ίσχυαν πριν από την απόφαση των ηγετών της Ευρωζώνης. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και ειδικότερα οι κ. Παπακωνσταντίνου και Σαχινίδης, παρά το δώρο του Τρισέ, εκτιμούν ότι η πτώση των επιτοκίων θα αρχίσει όχι αμέσως, αλλά το αργότερο σε μία εβδομάδα μετά την απόφαση και γι’ αυτό ο πονοκέφαλος που έχουν είναι η από εδώ και πέρα πιστή εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας. Παρ’ όλα αυτά, σε πρώτη φάση η ελληνική κυβέρνηση αισθάνεται ικανοποιημένη από την απόφαση των Βρυξελλών, γιατί, εκτός του ότι παίρνει μια ανάσα, κυρίως ψυχολογική, μπορεί και κρύβεται πίσω από τις ερμηνείες των παραγράφων της σχετικής απόφασης των συμπερασμάτων. Ιδίως σε εκείνη που αναγράφει γενικά και αόριστα: «Ο μηχανισμός που συμπληρώνεται από το ΔΝΤ πρέπει να θεωρηθεί έσχατο καταφύγιο, που σημαίνει ειδικότερα ότι η χρηματοδότηση από τις αγορές είναι ανεπαρκής». Ωστόσο εκείνο που θεωρούν στην κυβέρνηση μεγάλη βοήθεια δεν είναι η απόφαση των ηγετών της Ευρωζώνης για τον ευρωπαϊκό κουμπαρά, αλλά η κίνηση του Τρισέ, που έσωσε όλο το παιχνίδι και επέτρεψε να καλλιεργηθούν εντυπώσεις, γιατί σε διαφορετική περίπτωση ο Παπανδρέου θα επέστρεφε από τη βελγική πρωτεύουσα με άδεια χέρια. Τώρα, σε επίπεδο εντυπώσεων, αλλά και σε επίπεδο τόνωσης των τραπεζών, που έχαναν καταθέσεις προς το εξωτερικό, η απόφαση Τρισέ δίνει ανάσα στην κυβέρνηση για να προχωρήσει στην αντιμετώπιση της πραγματικής οικονομίας, με μέτρα που θα στηρίζουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Αυτός είναι και ο βραχνάς του Παπανδρέου, να ανασάνει η αγορά. Όμως ο περιορισμός της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών εξαιτίας της οικονομικής αφαίμαξης που υφίστανται δεν δίνει πολλά περιθώρια και άρα η κυβέρνηση αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να λάβει και επιπλέον εισπρακτικά μέτρα, καθώς η πολιτική για την ανάπτυξη φαίνεται ότι αργεί να έρθει.