Και νέο πακέτο σκληρών μέτρων θα υποχρεωθεί να πάρει η κυβέρνηση

Στη δήλωσή του –το μεσημέρι της Παρασκευής– ο Αντ. Σαμαράς περιορίσθηκε να σημειώσει ότι «οι ώρες αυτές είναι για περισυλλογή, όχι για πανηγυρισμούς», ωστόσο στις ιδιωτικές συνομιλίες δεν κρύβει τις ανησυχίες του. Αρχικά για το αν η κυβέρνηση θα επιτύχει στην προσπάθειά της να ανορθώσει την αξιοπιστία της οικονομίας και στη συνέχεια αν η χώρα θα καταφέρει να αποφύγει τα χειρότερα. Παράλληλα δεν κρύβει τις διαφωνίες του για τους κυβερνητικούς χειρισμούς, σκοπεύει ωστόσο να τις δημοσιοποιήσει στον κατάλληλο χρόνο και αφού καθίσει η… σκόνη των τελευταίων γεγονότων.

Οι ανησυχίες του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας εστιάζονται σε τρία σημεία: Πρώτον, στο ότι στο κείμενο της συμφωνίας δεν προσδιορίζεται επακριβώς το σημείο εκείνο το οποίο θα θεωρηθεί ως»έσχατο», ούτως ώστε η Ελλάδα να έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη συνδρομή Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Κάτι που σημαίνει ότι κάθε πλευρά θα δίνει τη δική της ερμηνεία. Δεύτερον, στο ότι η ενεργοποίηση της βοήθειας προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών μελών, που σημαίνει ότι οποιαδήποτε χώρα, για οποιονδήποτε λόγο, μπορεί να θέσει «βέτο» αποτρέποντας τη λήψη της κρίσιμης απόφασης. Στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση είναι πιθανόν να γίνει έρμαιο πιέσεων και θα εξαναγκασθεί να προχωρήσει στη λήψη μέτρων τα οποία στην πραγματικότητα θα της έχουν επιβάλει, είτε οι Βρυξέλλες είτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είτε και οι δύο πλευρές μαζί. Τρίτον, στο ότι, κατά τον κ. Σαμαρά, η «εμπλοκή» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη Συμφωνία, επί της ουσίας «υπονομεύει» την αυτονομία της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά, το… χειρότερο, «φωτογραφίζει» περαιτέρω δυσμενείς όρους για την Ελλάδα. Καθόλου δεν τον καθησυχάζουν οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, είτε ότι η χώρα δεν θα περιέλθει ποτέ στη δυσχερή θέση να ζητήσει την ενεργοποίηση της συμφωνίας είτε ότι το ΔΝΤ δεν θα έχει τον πρώτο και καθοριστικό λόγο, αλλά θα λειτουργήσει συμπληρωματικά.

Άλλωστε, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είχε εξαρχής διαφωνήσει με το ενδεχόμενο ανάμειξης του ΔΝΤ, για τους παραπάνω λόγους, και είχε ζητήσει από τον κ. Παπανδρέου να κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Το είπε με έμφαση και στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, πλην όμως έπεσε πάνω σε τοίχο, καθώς άπαντες οι κεντροδεξιοί ηγέτες είχαν προσχωρήσει στο «δόγμα Μέρκελ». Οι τελευταίοι άκουσαν με κατανόηση την «κραυγή αγωνίας» του κ. Σαμαρά, ότι «ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να αντέξει άλλα σκληρά μέτρα», αλλά δεν φάνηκαν διατεθειμένοι να μετακινηθούν από την αρχική τους θέση. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αποχώρησε από τη σύνοδο προβληματισμένος και σε συνομιλία του, λίγο αργότερα, με δημοσιογράφους εξηγούσε «πόσο μόνος αισθάνθηκε» μέσα στην αίθουσα.

Πρωτόγνωρο

Η δημοσιοποίηση του κειμένου της συμφωνίας απλώς επιβεβαίωσε τους φόβους του κ. Σαμαρά για τις πιθανές συνέπειες. Απέφυγε ωστόσο να τους δημοσιοποιήσει ακολουθώντας πιστά τη γραμμή της συναίνεσης που έχει χαράξει τις τελευταίες εβδομάδες. Περίμενε δε να επιστρέψει στην Αθήνα για να τοποθετηθεί δημόσια. Κάτι πρωτόγνωρο στα πολιτικά χρονικά της χώρας για τα δεδομένα αξιωματικής αντιπολίτευσης να προτάσσει το ευρύτερα εθνικό συμφέρον, υποτάσσοντας σ’ αυτό το στενότερα κομματικό. Είναι ενδεικτικό ότι σε διάστημα λίγων ημερών ταξίδεψε τρεις φορές στις Βρυξέλλες φορώντας «τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας», ενώ συνομίλησε με ευρωπαίους ηγέτες μεταφέροντας τις επίσημες θέσεις της χώρας. Ευρισκόμενος στη βελγική πρωτεύουσα, ανέλαβε εκείνος την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον πρωθυπουργό, προκειμένου να τον ενημερώσει για τα αποτελέσματα των επαφών του, αλλά και για να ενημερωθεί για την πορεία της διαπραγμάτευσης. Και δεν… πτοήθηκε ακόμη κι όταν ο κ. Παπανδρέου τον παρέπεμψε στον υπουργό Οικονομικών.

Τις προθέσεις του ο κ. Σαμαράς τις είχε καταστήσει σαφείς κατά την ομιλία του στη Βουλή για το Πρόγραμμα Σταθερότητας, όπου είχε κινηθεί σε ιδιαίτερα χαμηλούς τόνους υπογραμμίζοντας την απόφασή του «να βάλει πλάτη» στην εθνική προσπάθεια. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι στην αντίστοιχη ομιλία του ο κ. Παπανδρέου είχε επιτεθεί εκ νέου στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας επιχειρώντας ως συνήθως να αποδώσεις σ’ εκείνες όλες τις ευθύνες για την κρίση την οποία διέρχεται η ελληνική οικονομία.