επί του πιεστηρίου
Αυτή η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον σκοπιανό συνάδελφό του από πού προέκυψε έτσι ξαφνικά; Ποιανού εντολή ήταν; Ποιος ο συντονιστής; Από τη στιγμή που καμία ένδειξη δεν υπάρχει ότι ήταν προγραμματισμένη. Και ποιο το σχέδιο, προφανώς άτακτης υποχώρησής μας; Διαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες δεν έχετε υποσχεθεί, κύριε Παπανδρέου; Ποια ήταν η ατζέντα της συνάντησης; Ο ελληνικός λαός δεν δικαιούται να ξέρει τι συζητάτε; Θα τα μαθαίνει πάντα τελευταίος, όπως ο απατημένος σύζυγος;
Αυτά δεν έχουν ξαναγίνει. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να πάει στην Καβάλα για την παρέλαση και ο υπουργός Άμυνας στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Θεσσαλονίκη, και όχι στην Αθήνα, στην κεντρική παρέλαση, αφήνοντας μόνο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ποιος ήταν ο λόγος αυτών των επιλογών;
Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος για να δώσει το φιλί ζωής ο Τρισέ! Η αλήθεια πρέπει να λέγεται…
Αλήθειες, που δύσκολα λέγονται λέει ο Γιάννης Μπουτάρης στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία:
«Αντί να πάρουμε τα διδάγματα του Πολυτεχνείου και να τα κάνουμε πράξη, συμβάλαμε με τον τρόπο μας στην οικοδόμηση μιας κατάστασης που οδήγησε στο σημερινό χάος. Διαλύσαμε τη χώρα, ενδώσαμε, βολευτήκαμε, δεν συγκρουστήκαμε. Χρησιμοποιούμε τον Εμφύλιο και τη Χούντα ως άλλοθι. Μπερδεύουμε την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας και την ευταξία με τον φόβο για περισσότερη αστυνόμευση ή καταπίεση των ατομικών ελευθεριών. Δυστυχώς, λίγοι αριστεροί συμμερίζονται αυτές τις ιδέες. Ας με λένε δεξιό ή συντηρητικό, δεν με ενοχλεί καθόλου. Γιατί δεν είμαι. Αν δεν τηρούνται ορισμένοι κανόνες, τίποτα δεν μπορεί να πάει μπροστά. Δεν μπορούμε να τα δαιμονοποιούμε όλα».
Μια μόνο σημείωση. Ότι ευθύνη έχουν για εδώ που φθάσαμε εκείνοι από τους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου που αντί να κάνουν σημαία τα μηνύματα εκείνου του αγώνα τα εξαργύρωσαν με υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες… Μόνοι τους απαξίωσαν τα πάντα και έστειλαν τον κόσμο στον καναπέ…
Ζηλέψαμε τη δημοκρατική ευαισθησία της Ισλανδίας, με το δημοψήφισμα που έκανε για το αν πρέπει να πληρωθούν αποζημιώσεις στις ξένες τράπεζες για τα τοξικά προϊόντα τους, που λήστεψαν τη χώρα. Και οι Ισλανδοί ψήφισαν «όχι». Γιατί να μην έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να αποφασίζουμε; Αν και ήταν σημαία του ΠΑΣΟΚ η διενέργεια δημοψηφισμάτων, η συνταγματική διάταξη που κατοχυρώνει τον θεσμό έχει… μουχλιάσει. Ως συνήθως, στα λόγια παραμένουμε πρώτοι. Τα έργα λείπουν, Γιώργο. Τώρα με την κρίση, πρόκληση είναι να πει ο λαός τι θέλει. Ας γίνουμε… Ισλανδοί…
Να συγχωρεθούν τα αποθαμένα σου, Γιάννο. Καλά έκανες και τα ‘ψαλες ΔΗΜΟΣΙΑ στην κυρία Άνγκελα… Επιτέλους κάποιος έπρεπε να της τα πει… Κι έξω από τα δόντια. Και απόδειξη ότι στόχευσε κέντρο ήταν η άμεση αντίδραση του γερμανού πρέσβη, που έσπευσε να υποστηρίξει την καγκελάριό του, όμως αυτή άναψε τη φωτιά. Και εδώ στην Ελλάδα ευτυχώς οι μνήμες δεν έχουν σβήσει…
***
Λεφτά υπάρχουν… Αρκεί να ξεπαγώσουν… Προτάσεις για δυόμισι δισεκατομμύρια ευρώ επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εκκρεμούν! Και αμέσως μπορεί να αρχίσει η υλοποίησή τους από τη στιγμή που θα υπάρξει απελευθέρωση της αγοράς στον τομέα της ενέργειας!
Άραγε ο πρωθυπουργός, που ψάχνει την… ανάπτυξη, είναι ενήμερος;