Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1Για λόγους εσωτερικής και μόνο κατανάλωσης ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου διεθνοποίησε το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, ενώ θα ήταν φρόνιμο τόσο ο ίδιος όσο και ο υπουργός του των Οικονομικών να μην το περιέφεραν στις ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ, αλλά να είχαν βάλει φρένο στις δηλώσεις τους. Κάθε ατυχής δήλωσή τους στοιχίζει πολλά εκατομμύρια ευρώ στον ελληνικό λαό, γιατί οι κερδοσκόποι μάς χτυπάνε στηριζόμενοι στις κυβερνητικές δηλώσεις. Ο Πόλσον και οι λοιποί ομοϊδεάτες του θέλουν να κερδίσουν το στοίχημα της πτώχευσης της Ελλάδος, για να αποκομίσουν τεράστια οφέλη. Και οι δηλώσεις του κ. Παπανδρέου, άθελά του προφανώς, συντελούν στην υλοποίηση του σκοπού των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Τέτοιας σοβαρότητας προβλήματα δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο δημόσιων αντεγκλήσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαίων εταίρων. Εκείνο που θα θέλαμε εδώ να τονίσουμε είναι ότι τα συνεχή ταξίδια του πρωθυπουργού στις ευρωπαϊκές χώρες γίνονται επιζήμια για την Ελλάδα. Πρέπει να «στρωθεί» ο πρωθυπουργός στη δουλειά, να κοιτάξει μόνος του πώς θα περιορίσει το σπάταλο κράτος, και να πετσοκόψει
όσες δαπάνες δεν είναι αναγκαίες για την ομαλή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ώστε να μειωθούν τα ελλείμματα, χωρίς την αύξηση της φορολογικής πίεσης.

2Αν ο πρωθυπουργός είχε την ευχέρεια χρόνου να μελετήσει το σκέλος των δαπανών του προϋπολογισμού, θα
έβλεπε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολυτελείς και αδικαιολόγητες για τις σημερινές περιστάσεις δαπάνες. Του προτείνουμε να προσέξει ιδιαίτερα:
α) Το όργιο δαπανών με τις κάθε είδους
επιχορηγήσεις σε νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου. Μέχρι και το Μέγαρο Μουσικής επιδοτείται.
β) Τι χρειάζονται οι δαπάνες διαφήμισης στο κράτος; Το έργο της κυβέρνησης δεν χρειάζεται διαφήμιση. Το αισθάνεται ο λαός αν είναι θετικό ή αρνητικό. Το κράτος δεν αντιμετωπίζει ανταγωνισμό για να διαφημίσει το έργο του.
γ) Στον προϋπολογισμό υπάρχουν δαπάνες δημοσίων σχέσεων δεξιώσεων και λοιπών εορταστικών εκδηλώσεων. Ας κρατήσει αυτές που είναι απολύτως
αναγκαίες.
δ) Στον τομέα των προμηθειών του Δημοσίου, που γίνονται είτε για τη συντήρηση του κρατικού μηχανισμού είτε για την πολεμική ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων, οι δαπάνες πρέπει να περνάνε από «εκατό κύματα», ώστε να μην είναι υπερτιμολογημένα τα είδη που προμηθεύεται το Δημόσιο. Και να μην είναι και ελαττωματικά, όπως το υποβρύχιο που γέρνει (γερμανικής προέλευσης) ή το σύστημα συναγερμού
ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων.
ε) Να σταματήσουν οι προσλήψεις «των δικών μας παιδιών» στο Δημόσιο και μάλιστα με παχυλές αποδοχές. Είναι μια μάστιγα που από καιρό εφαρμόζεται στην ελληνική επικράτεια. Βέβαια οι προσλήψεις υπεράριθμων στο Δημόσιο σε εποχές υψηλής ανεργίας καταξιώνονται κοινωνικά και οικονομικά, καθώς περιορίζεται έτσι η ανεργία, όμως σε περιόδους οικονομικής καχεξίας είναι τουλάχιστον αδικαιολόγητες.
στ) Το κράτος πρέπει να εντάξει στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων την ανέγερση κτιρίων, να τροποποιήσει τα δικά του κτίρια κατά τρόπο που εξυπηρετεί τις ανάγκες των δημόσιων υπηρεσιών και γενικά να αξιοποιήσει συνετά την τεράστια κτηματική περιουσία που έχει.

3 Το ότι πουλήθηκαν στο παρελθόν από το κράτος πηγές άμεσων εσόδων για τον προϋπολογισμό, όπως είναι π.χ. τα έσοδα του Μετρό και γενικά των αστικών συγκοινωνιών, οι εισπράξεις των διοδίων, του ΟΤΕ και της ΔΕΗ κ.λπ., ήταν σφάλμα των προηγουμένων κυβερνήσεων. Θα μπορούσαν να γίνουν τα έργα κατασκευής του Μετρό χωρίς την πώληση του δικαιώματος εκμετάλλευσης, και μάλιστα με μακροχρόνιες δεσμεύσεις αποικιακού χαρακτήρα. Δηλαδή με τμηματική εξόφλησή τους από τις πιστώσεις του ΠΔΕ ή και με συγχρηματοδότηση από τις κοινοτικές εισροές. Όπως έχουν τώρα τα πράγματα, πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση για την εξόφληση των υπόλοιπων υποχρεώσεων και την ανάληψη της εκμετάλλευσής τους από το Δημόσιο. Τα έσοδα από το Μετρό, τα διόδια, τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ είναι τεράστια και σε καθημερινή βάση, κι έτσι θα μπορέσουν να βοηθήσουν αποφασιστικά στη μείωση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού.