ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ για οικουμενική!

Όλοι αυτοί, αξιοποιώντας τόσο τη δεινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας όσο και την αναξιοπιστία του πολιτικού-δικομματικού συστήματος και την αδυναμία να προσφέρει αξιοπρεπείς λύσεις εξόδου από την κρίση, σπεκουλάρουν παίζοντας κερδοσκοπικά πολιτικά παιχνίδια, με στόχο να προετοιμάσουν λύσεις που να διασφαλίζουν τα δικά τους συμφέροντα. Και τέτοιες «λύσεις», όπως εκτιμούν, είναι οι οικουμενικές, ή έστω μιας ευρύτερης «αποδοχής», αφού τέτοιες κυβερνήσεις θα μπορούν να λαμβάνουν μέτρα ακόμα πιο επαχθή για τον λαό από αυτά που πήρε πρόσφατα η κυβέρνηση Παπανδρέου, χωρίς τον υψηλό κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης κοινωνικής αναταραχής.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση με την ανικανότητα που δείχνει στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, τις καθυστερήσεις, τις παλινωδίες, τα περίεργα παιχνίδια με το ΔΝΤ, το έλλειμμα ενός οράματος που θα μπορούσε να συσπειρώσει τον λαό δίνοντάς του κάποια προοπτική, διευκολύνει αντικειμενικά αυτές τις παρασκηνιακές –προς το παρόν– διεργασίες.

Από την άλλη μεριά η αξιωματική αντιπολίτευση ακόμα πάσχει από έλλειμμα αξιοπιστίας, αφού πριν από έξι μήνες κυβερνούσε και οι μνήμες είναι ακόμα νωπές. Έτσι, στην κυβερνητική ανικανότητα δεν έχει να αντιπροτείνει κάποια στοιχειωδώς σοβαρή εναλλακτική πρόταση.

Ας προστεθούν στα παραπάνω τόσο το τραγικό έλλειμμα αξιοπιστίας και των συνδικαλιστικών ηγεσιών όσο και η αδυναμία της Αριστεράς για ουσιαστική παρέμβαση. Οπότε το τοπίο γίνεται ακόμα πιο ζοφερό.

Υπενθυμίζουμε ότι και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις (μεταξύ αυτών και της RASS για «ΤΟ ΠΑΡΟΝ») έδειξαν ακριβώς μια σοβαρή πτώση των ποσοστών του δικομματισμού, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, στα χαμηλότερα δημοσκοπικά του ποσοστά.

Μέσα σε αυτό το κλίμα πρέπει να επισημάνουμε ότι εδώ και καιρό υπάρχουν φωνές που επίσης σπρώχνουν τα πράγματα σε λύσεις «ευρύτερης αποδοχής», φωνές προερχόμενες και από τον πολιτικό κόσμο, και μάλιστα… διακομματικές. Όπως αυτή του Κ. Μητσοτάκη, του Μ. Ανδρουλάκη, του Στ. Μάνου κ.ά.

Αλλά και από τον επιχειρηματικό χώρο υπάρχουν τέτοιες φωνές που έμμεσα ή άμεσα σπρώχνουν σε «οικουμενικές» λύσεις.

Φυσικά και από τον εκδοτικό χώρο, για να μην πούμε κυρίως από εκεί.

Ενδεικτικά αναφέρουμε το κύριο άρθρο της «Καθημερινής» της περασμένης Κυριακής, όπου μεταξύ άλλων υπογραμμιζόταν:

«Έφτασε η στιγμή (ο Γ. Παπανδρέου) να κάνει γενναίες κινήσεις στο εσωτερικό. Οι έκτακτες συνθήκες απαιτούν και μια κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης που δεν θα βασίζεται σε κομματικές ισορροπίες και προτιμήσεις. Ο κ. Παπανδρέου έχει δείξει και στο παρελθόν ότι μπορεί να κάνει υπερβάσεις. Η χώρα το έχει τώρα ανάγκη και γι’ αυτό οφείλει να επιλέξει τους ικανότερους, ασχέτως κομμάτων και προσωπικών σχέσεων, για τις καίριες κυβερνητικές θέσεις. Μόνο η επιλογή ισχυρών και εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων θα δώσει λύσεις στις τεράστιες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα».

Εξώθηση σε «οικουμενική»…

Μέσα σε αυτό το κλίμα που έντεχνα δημιουργείται, μέσα σε αυτήν την καθημερινή τρομολαγνεία που καλλιεργείται από τη μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ, μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό μέτρων που πλήττουν καίρια τον λαό, μέσα σε αυτό το έλλειμμα οράματος και αξιοπιστίας, μέσα σε μια δυσβάσταχτη πραγματικότητα, ο λαός μπουχτισμένος, με μεγάλη αβεβαιότητα για το αύριο, κουρασμένος, με τις επιπτώσεις της βαθιάς οικονομικής κρίσης να αρχίζουν να γίνονται ορατές, δείχνει να συζητά το ενδεχόμενο οικουμενικών λύσεων.

Έτσι, το πιο εντυπωσιακό εύρημα μεγάλης τηλεφωνικής πανελλαδικής έρευνας που πραγματοποίησε για «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» η εταιρεία RASS (από τις 15 έως και τις 19 Μάρτη, σε δείγμα 2004 συνεντεύξεων, σταθμισμένο) είναι το εξής:

• Το 39% (ΠΙΝΑΚΕΣ 1 και 2) εξ όσων απάντησαν

ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την οικονομική κρίση (δηλαδή το 60,6% των ερωτηθέντων) δείχνει να προτιμά οικουμενική κυβέρνηση όταν καλείται να απαντήσει στο ερώτημα τι θα προτιμούσε για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Το 18,5% προτιμά κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων, το 13,1% κυβέρνηση με τη συμμετοχή επιχειρηματιών και μόνο το 12,9% τάσσεται υπέρ συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ.

– Είναι χαρακτηριστικό ότι υπέρ μιας οικουμενικής κυβέρνησης τάσσεται ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ (το 29,1%), ενώ υπέρ μιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με συμμετοχή προσωπικοτήτων τάσσεται το 37,2% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ!

– Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι υπέρ μιας οικουμενικής κυβέρνησης τάσσεται το 60,7% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, καθώς και το 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ!

Βεβαίως, όπως τονίσαμε, στο να έχουμε τέτοια εντυπωσιακά ευρήματα παίζουν ρόλο άλλα ευρήματα, που βγάζουν έντονα μια λαϊκή δυσαρέσκεια, απαξία και «κούραση».

Έτσι (ΠΙΝΑΚΕΣ 3 και 4), στο ερώτημα αν το υπάρχον κομματικό σύστημα είναι σε θέση να διαχειριστεί την κρίση που περνάει η χώρα:

– Το εντυπωσιακό 60,6% απαντά «όχι» και «μάλλον όχι» και μόνο το 37,7% απαντά «ναι» και «μάλλον ναι».

– Επίσης εντυπωσιακό ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται μοιρασμένοι! Το 49,6% απαντά «ναι» και «μάλλον ναι», ενώ το 48,8% απαντά «όχι» και «μάλλον όχι»!

– Μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ η πλειοψηφία (61%) απαντά «όχι» και «μάλλον όχι», έναντι του 37,1% που απαντά «ναι» και «μάλλον ναι»!

Μοιρασμένες (ΠΙΝΑΚΕΣ 5 και 6) είναι οι απαντήσεις στο ερώτημα αν οι θυσίες που ζητά από τον λαό ο πρωθυπουργός για να βγούμε από την οικονομική κρίση θα πιάσουν τόπο.

• Το 49,1% απαντά «όχι» και «μάλλον όχι», έναντι του 48,8% που απαντά «ναι» και «μάλλον ναι».

• Ακόμα και ο ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ (το 26,5%) απαντά «όχι» και «μάλλον όχι»…