Ορθοπεταλιά ο πρωθυπουργός με χαλασμένο ποδήλατο

Προτάσσω ΩΣ ΔΕΔΟΜΕΝΗ την ακόλουθη διαπίστωση του άρθρου μου της περασμένης Κυριακής: «Η παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση, με την ύφεση που συνεπάγεται και τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία που συνεπιφέρει, ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ. Και αυτό, όπως έχω τονίσει επανειλημμένα, επειδή είναι αδύνατον η χρηματοπιστωτική κατάρρευση (και τα προαναφερθέντα επακόλουθά της) να ξεπεραστεί ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ». Προσθέτω ως αυτονόητη επισήμανση ότι οι φοροεισπρακτικές αποφάσεις –αδιάφορο αν είναι έσωθεν ή έξωθεν επιβαλλόμενες– περιστέλλουν δραστικά την αγοραστική δύναμη των πολιτών (χώρια η ακατασίγαστη οργή τους που επωάζει έκρηξη μεγατόνων) με προφανές αποτέλεσμα τη μηδενική δυνατότητα στοιχειώδους έστω ανάκαμψης. (Η… «ανάπτυξη» εκλαμβάνεται πλέον ως το ξεκαρδιστικότερο μονολεκτικό ανέκδοτο.)
Η υπερκινητικότητα του πρωθυπουργού για να… σώσει «την πατρίδα μας» είναι αξιοθαύμαστη και τα άνετα αμερικανικά του εντυπωσιάζουν –και δικαίως– πολλούς. Μόνο που, μιλώντας ελληνικά, σκέπτεται επίσης, όπως φαίνεται, στην αμερικανική γλώσσα. Γιʼ αυτό και οι κοτσάνες που ακούσαμε στην Ουάσινγκτον και μάλιστα πολλάκις την καθεμιά –π.χ. το περίφημο «μου διαβεβαίωσε»!– λόγω της συχνότατης επανάληψης των ίδιων και των ίδιων ομιλουσών εικόνων εκ μέρους δημοσίων τε και ιδιωτικών καναλιών. Τα περί κοτσανών είναι φυσικά παρωνυχίδες και η μνεία τους ολοφάνερη μικροκακία εκ μέρους μου.
Άλλα είναι τα ουσιώδη. Εκείνα δηλαδή που μηρυκάζουν κάποιοι ευτελείς κόλακες των ΜΜΕ, νομίζοντας μάλιστα ότι του κάνουν καλό! «Ο κ. Παπανδρέου», ισχυρίζονται, «έπεισε τον Μπαράκ Ομπάμα να αναλάβουν πρωτοβουλία οι ΗΠΑ και η Ευρώπη για την αντιμετώπιση των κερδοσκόπων»! Και αυτό όταν οι κερδοσκόποι είναι αραγμένοι σε αμερικανικές και γερμανικές τράπεζες, καραδοκώντας ευκαιρία για να ξαναεπιτεθούν.
Μεγαλοστομίες του είδους: «παγκόσμια οικονομική αρχιτεκτονική», ναι, «αρχιτεκτονική» (!), προδίδουν ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει καβαλήσει καλάμι, επιφυλάσσοντας στον εαυτό του τον ρόλο του αρχιτέκτονα! Άλλωστε με το… πανάκριβο δώρο της βίζας στην τσέπη ποιος τον πιάνει. Πετάει κυριολεκτικά στα ουράνια! (Όλοι βέβαια, οι χειμαζόμενοι από τα απάνθρωπα φοροεισπρακτικά μέτρα Έλληνες το θεωρούν δώρον άδωρον.) Το άκρως φαιδρό της υποθέσεως είναι ότι έσπευσε να εισπράξει το μερίδιο της… μεγάλης επιτυχίας η γνωστή για τη… φιλοπατρία της κυρία Μπακογιάννη, λες και θα μπορεί να επισκέπτεται ανενόχλητος κάθε Έλληνας τις ΗΠΑ χωρίς να δηλώσει κατηγορηματικά και απερίφραστα ότι είναι αποδεδειγμένα πολέμιος της τρομοκρατίας…
Μια και ο πρωθυπουργός δεν ζήτησε χρηματική βοήθεια ούτε από τους ευρωπαίους συνομιλητές του ούτε από τον κ. Ομπάμα, αλλά απλή αλληλεγγύη και στήριξη ώστε να δανείζεται η χώρα μας με αισθητά χαμηλότερο επιτόκιο, δεν μπορεί να προδικάσει κανένας από τώρα το αποτέλεσμα των ταξιδιωτικών του δραστηριοτήτων. Πράγμα που θα φανεί τη χρονική στιγμή του επικείμενου δανεισμού. Δεν μπορεί επίσης να προδικαστεί, εάν τα κεφάλαια του δανεισμού θα προέλθουν από ευρωπαϊκές ή αμερικανικές τράπεζες.
Ανεξάρτητα, πάντως, από τα προαναφερθέντα, τίθεται το θέμα των ανταλλαγμάτων. Πρόκειται τόσο για ανταλλάγματα οικονομικής φύσεως όσο και εξωτερικής πολιτικής την οποία θα μας υποχρεώσουν να ακολουθήσουμε.
Αναφορικά με τα οικονομικά ανταλλάγματα, το «ΠΟΝΤΙΚΙ» στο τρέχον φύλλο του δημοσιεύει μια ανατριχιαστική ανάλυση του κ. Δημήτρη Καζάκη με τον εφιαλτικό τίτλο: «Η Ελλάδα βγαίνει στο σφυρί σε τιμή ευκαιρίας». Η εμπεριστατωμένη αυτή ανάλυση καταλήγει με τη ρήση ενός σεσημασμένου κερδοσκόπου ονόματι Μάρσαλ Άουερμπακ, ο οποίος ανήκει στη γνωστή διεθνώς εταιρεία RAB Capital Pic, που αφορά τη συμφωνία της Ελλάδας με το Eurogroup στις 15 Φεβρουαρίου. Έχει –κρατηθείτε!– ως ακολούθως: «Η Ελλάδα με την υπογραφή της συμφωνίας της 15ης Φεβρουαρίου με το Eurogroup ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ». (Εάν αληθεύει αυτή η εκτίμηση, οι υπογράψαντες θα πρέπει να φύγουν νύχτα από τη χώρα μας.)
Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι πρόδηλο: Η εθνική μας κυριαρχία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη ΚΑΙ με την οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας. Κάτι που το πρωτοείπε σε όλους τους τόνους ο περινούστατος πρωθυπουργός μας, βάζοντας αυτογκόλ, ή μάλλον παραστατικότερα: ξεφουσκώνοντας ο ίδιος τα λάστιχα του ποδηλάτου του.
Ως προς τα εθνικά μας θέματα, τα χαμόγελα και οι χαριεντισμοί του Ομπάμα με τον ομόγλωσσο και ομοϊδεάτη φίλο του δεν υπήρξαν ανυστερόβουλα. Τα συμφέροντα, άλλωστε, των Αμερικανών στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στα Σκόπια είναι γνωστά και τα υποστηρίζει μανιωδώς το πολιτικό τους κατεστημένο, ανεξάρτητα από τον εκάστοτε Πρόεδρο της χώρας τους.
Ο Γιώργος, εξάλλου, υπήρξε λίαν προσφιλής στους Αμερικανούς από την εποχή που ήταν υπουργός Εξωτερικών. Δεν γνωρίζω ούτε έναν αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα που να μην τον εκθείαζε συνεχώς, με πρώτον και καλύτερο τον κ. Μπερνς.
Την περίοδο της ΝΑΤΟϊκής επιδρομής στο Βελιγράδι, τέλη Μαΐου 1999, ο Γιώργος συναντιέται στις ΗΠΑ με την κ. Ολμπράιτ και στη συνέχεια με τον κ. Μπερνς που βρίσκεται επίσης εκεί, οποίος δηλώνει απερίφραστα: «Καιοι δύο, ΗΠΑ και Ελλάδα, θέλουμε να δούμε συνέχιση των βομβαρδισμών»! Τα διπιστευτήρια –και τι διαπιστευτήρια!– τα είχε δώσει από τότε. Σήμερα, όμως, ως πρωθυπουργός ενδέχεται να διευθετήσει τα εθνικά μας θέματα με τρόπο τουλάχιστον μη προσβλητικό για τη χώρα μας. Το ελπίζουμε και περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα και στον ευαίσθητο αυτόν χώρο της εθνικής μας πολιτικής.

ΥΓ.: Ευθυγραμμιζόμενος απόλυτα με τις άκρως θεμελιωμένες απόψεις του Σταύρου Λυγερού –και χωρίς να έχω την παραμικρή ρατσιστική προδιάθεση εναντίον αλλοεθνών συνανθρώπων μας– θέλω απλώς να υπενθυμίσω ότι η απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από αλλοδαπούς ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ που να απορρέει από το Σύνταγμά μας.