Επί τροχάδην

Ο μεταμοντέρνος και οι μεταλλαγμένοι

Δήλωσε ανάμεσα στα άλλα, ο (μεταμοντέρνος) πρωθυπουργός της χώρας κατά την έξοδό του από τον Λευκό Οίκο, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Ομπάμα, ότι η χώρα μας είναι ιδανική για τουρισμό και περιμένουμε τους Αμερικανούς (τουρίστες) να έλθουν να σερβιριστούν (ήλιο, θάλασσα, μουσακά, ίσως και κανένα ξεχασμένο συρτάκι…). Και θυμήθηκα (με θλίψη) μια φράση που έλεγε ο Αντώνης Τρίτσης περί το 1975. Τότε που κάναμε τη συζήτηση ότι στο μέλλον η (τότε) ΕΟΚ (που μας έβλεπε ως χώρα τουριστικού προορισμού) θα επέβαλε στη νεοεισελθούσα Ελλάδα και το είδος αγροτικής καλλιέργειας που θα επετρέπετο να έχει η χώρα (ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι 35 χρόνια μετά η αγροτική παραγωγή θα είχε σχεδόν ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΕΙ) και υπερασπιζόμενος / οι την ελληνική αγροτιά, έλεγε / λέγαμε ότι «δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης». Ρε, της Ευρώπης είμαστε, και διά στόματος πρωθυπουργού και των Αμερικάνων…

Την ίδια στιγμή εδώ, στην Μπανανία, κάποιοι του ΠΑ«ΣΟ»Κ ψέλλιζαν για λίγες ώρες κάτι «ψιλο»-αριστερά. Είμαι καλά, γιατρέ μου; Πολλοί/ πολλές (ανάμεσά τους και δαύτοι) ξεκίνησαν σε τρυφερή ηλικία, με νεανικό ενθουσιασμό, με διάθεση προσφοράς να συμμετάσχουν στο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Με την πάροδο των χρόνων, έχοντας γίνει εμμονή τους η πάση θυσία συμμετοχή στη εξουσία, με κάθε κόστος και για κάθε λόγο (αυτοπροβολής, μειονεξίας κ.λπ.), διολίσθηση στην διολίσθηση, συμβιβασμό στον συμβιβασμό, κατέληξαν απλώς ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ. «Πού ήσουν νιότη που ‘λεγες πως θα γινόμουν άλλος»; Αυτά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ούτε θα επιτρέψουμε άλλοθι του τύπου «τα νέα μέτρα είναι στα όρια της σοσιαλιστικής ιδεολογίας μας» (sic!). Απλά και ξάστερα: ΤΑ ΜΕΤΡΑ που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑ«ΣΟ»Κ είναι ΕΝΑΝΤΙΑ στους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους, είναι μέτρα ΤΑΞΙΚΑ αλλά προς την ΑΝΤΙΘΕΤΗ του (όποιου) «σοσιαλισμού» κατεύθυνση. Δεν τα ΦΑΓΑΜΕ τα λεφτά όλοι μαζί, ΕΣΕΙΣ και οι ΚΟΛΛΗΤΟΙ σας τα φάγατε. Για ποιο λόγο θα πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό; Δεν σας αφορά, το κατανοώ. Είστε μακράν νυχτωμένοι όντως, ή, με μια κουβέντα, ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ.

Σας έγραψα σε τούτη δω τη στήλη πριν από έναν μήνα ότι το διάστημα που κυβέρνησε ο Κ. Καραμανλής ο Βραχύς, πεντέμισι χρόνια, πολύ σύντομα θα είναι τεράστιος χρόνος – σε σχέση με αυτόν που θα κυβερνήσετε εσείς..

Και την ίδια στιγμή, στα μουλωχτά, ενώ γίνεται χαμός για την οικονομική κρίση και τα ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ μέτρα, η μεταμοντέρνα-«πολυπολιτισμική» συμμαχία ΠΑ«ΣΟ»Κ- ΣΥΡΙΖΑ περνά το λαθρονομοσχέδιο που ΚΑΝΕΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ τους περαστικούς… Έτσι, διαβάζουμε ότι υπερψηφίστηκε, με τις ψήφους του ΠΑ«ΣΟ»Κ και του ΣΥΡΙΖΑ το νομοσχέδιο του κυρ Ραγκούση που αφορά την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας, καθώς και το δικαίωμα «ΕΚΛΕΓΕΙΝ ΚΑΙ ΕΚΛΕΓΕΣΘΑΙ» από μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα.

Το ότι δημιουργούν έτσι ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ στη χώρα δεν τους αφορά. Μόνον η πάρτη τους… Ο ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ και οι ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ.

…αναφορά σε ένα βιβλίο «παιδαγωγικό» – ανοιχτών Οριζόντων

«Η Γεωγραφία των ανακαλύψεων» επιγράφεται ένα νέο, συνοπτικό εκ πρώτης όψεως, πόνημα του φίλου, εκδότη και συγγραφέα Λουκά Αξελού. Συνοπτικό μεν, «παιδευτικό» δε, ανοιχτών Οριζόντων. Πράγματι, σε ελάχιστο χρόνο κάνεις τον γύρο της Γης μέσα από τη γλαφυρή και περιεκτική γραφή του συγγραφέα. Τι έχουμε εδώ; Την παρουσίαση εν τάχει του υλικού που συγκροτεί την εποποιία των ανακαλύψεων, στον βαθμό που δεν περιορίζεται μόνο στη «γεωγραφία των πραγμάτων» αλλά αποτελεί ένα κατεξοχήν τμήμα της ιστορίας του πολιτισμού, ένα σημαντικό και αδιάσπαστο κομμάτι στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Παρακολουθούμε έτσι την αργόσυρτη πορεία χάραξης της Γεωγραφίας, την εποποιία της ανθρώπινης περιπλάνησης πριν μπούμε σιγά σιγά σε πιο «σύγχρονες» εποχές και γίνει αναφορά στον δρόμο των μπαχαρικών και στον δρόμο του μεταξιού, στους δύο ΒΑΣΙΚΟΥΣ (και μοναδικούς;) εμπορικούς δρόμους προς την Ανατολή έως τον 15ο αιώνα. Και ύστερα στο ΓΙΑΤΙ της στροφής σε ανακάλυψη δρόμων προς τη Δύση – με όλες τις γνωστές ανατρεπτικές για την Ιστορία και τη Γεωγραφία συνέπειες.

Να μια φράση του συγγραφέα: «Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης και την καταστροφή της ελληνικής Αυτοκρατορίας το 1453, ο Δυτικός κόσμος όχι μόνον απεκόπη από τον χερσαίο δρόμο του μεταξιού και τον θαλάσσιο των μπαχαρικών, αλλά και αντιμετώπιζε τον μεγάλο κίνδυνο επέκτασης των Οθωμανών στη Β. Αφρική, τη Βαλκανική και τη Κεντρική Ευρώπη, γεγονός που καθιστούσε την Ανατολική Μεσόγειο λίγο πολύ οθωμανική λίμνη… ο δρόμος προς τη Δύση φάνταζε πλέον ως η μόνη διέξοδος.» Για να δούμε το ίδιο γεγονός με τα λόγια της Ελένης Γκλύκατζη-Αρβελέρ (με μία δική της φράση από το: «Γιατί το Βυζάντιο») «… η εγκατάσταση των μουσουλμανικών δυνάμεων (Τούρκων αλλά και Μογγόλων, Μαμελούκων κ.ά.) στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Πόντο στέρησε και απέκλεισε τους χριστιανικούς στόλους των Δυτικών (Γενοβέζων, Βενετών κ.ά.) από τους δρόμους της Ασίας, δρόμους του μεταξιού και των μπαχαρικών, που αποτελούσαν τα πολύτιμα είδη (πρώτες ύλες) του διεθνούς τότε διαμετακομιστικού εμπορίου.

Η αναζήτηση νέων οδών που θα οδηγούσαν στην Ανατολή, στις Ινδίες, παρακάμπτοντας τα μουσουλμανικά κράτη, αποτελούσε το κύριο μέλημα των χριστιανικών δυνάμεων της τότε Μεσογείου».

Εν συνεχεία έχουμε την κατάκτηση της Δύσης, το μοίρασμα του Νέου Κόσμου μεταξύ Ισπανών και Πορτογάλων, την άθλια εξολόθρευση των ντόπιων πληθυσμών και πολλά άλλα για αυτόν τον κόσμο, τον μικρό, τον μέγα.

Αναζητήστε το από τις εκδόσεις «Στοχαστής»:
«Η Γεωγραφία των ανακαλύψεων».