Ορατή η διάλυση της κομματικής και κοινωνικής συνοχής!
Η λήψη μέτρων, όπως πάγωμα αποδοχών και μειώσεις συντάξεων, θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ύφεση και θα επιδεινώσουν το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο της χώρας».
Δραματική η επιστολή-προειδοποίηση που απηύθυναν προς τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ οι εκπρόσωποι των κομματικών οργανώσεων στους χώρους δουλειάς ή αλλιώς η Διατομεακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ. Τα κομματικά αυτά στελέχη διαγράφουν πορεία αποξένωσης του ΠΑΣΟΚ από την εκλογική κοινωνική του βάση σε περίπτωση εφαρμογής μέτρων που θα στοχεύουν μισθούς και συντάξεις, όπως και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, ενώ επισείουν τον κίνδυνο εσωτερικών τριβών και αντιπαραθέσεων με απρόβλεπτες συνέπειες.
Οι προειδοποιήσεις και οι διαφοροποιήσεις των κομματικών αυτών στελεχών, τα οποία επί της ουσίας μετέφεραν το αρνητικό κλίμα της κοινωνίας προς τον κ. Παπανδρέου στα μέτρα που τότε προδιαγράφονταν και αργότερα ανακοινώθηκαν, αξιοποιήθηκαν πλήρως από το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο και τον πρωθυπουργό. Και αυτό γιατί η επιστολή των στελεχών βρισκόταν στα χέρια του πρωθυπουργού την Τρίτη το απόγευμα, όταν μιλούσε προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και περιέγραφε τα μέτρα και τις αποφάσεις που ανακοίνωσε την Τετάρτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων όχι μόνο από τα κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ – ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) αλλά από το σύνολο των συνδικαλιστικών οργανώσεων της χώρας.
Γραμματέας της Διατομεακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ είναι ο Χρ. Σουλελές, πολύπλευρος και παλιός συνδικαλιστής, ενώ σε αυτήν δεν μετέχουν οι κ. Γ. Παναγόπουλος (πρόεδρος ΓΣΕΕ) και Σπ. Παπασπύρος (πρόεδρος ΑΔΕΔΥ), όπως και άλλα γνωστά συνδικαλιστικά στελέχη. Και ακριβώς η απουσία προβεβλημένων συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ και της ΠΑΣΚ/ΔΥ προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αυθεντικότητα και σοβαρότητα στις διαθέσεις των πολιτών έναντι της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που η κυβέρνηση επέλεξε να εφαρμόσει.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η συνεδρίαση του διατομεακού αυτού οργάνου του ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζει τη μεγαλύτερη κρίση και διάσταση μεταξύ των εκπροσώπων των εργαζομένων με τις κυβερνητικές επιλογές, από το περιβόητο 1985 που οδήγησε τότε σε διάσπαση της ΠΑΣΚΕ. Αυτή τη φορά όμως δεν ελλοχεύει παρόμοιος κίνδυνος, καθώς εναντίον των μέτρων τάσσεται η συντριπτική πλειοψηφία μικρομεσαίων και εργαζομένων. Οι λιγοστές φωνές που θέτουν υπεράνω των συμφερόντων των εργαζομένων και συνταξιούχων «το κομματικό συμφέρον» μαθαίνουμε ότι προέρχονται από συνδικαλιστές τραπεζών και ΔΕΚΟ, από τις άλλοτε πανίσχυρες και πρωτοπόρες ομοσπονδίες στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μισθωτών και των μη προνομιούχων.
Εκτός από το «κομματικό συμφέρον» διατυπώνονται και ενστάσεις κατά της συμπόρευσης με την ΑΔΕΔΥ θεωρώντας ότι καμία σχέση δεν έχουν οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα με τους συναδέλφους τους του δημόσιου τομέα.
Το χτύπημα όμως συνολικά κατά του εισοδήματος των εργαζομένων είναι προφανές ότι εκ των πραγμάτων οδηγεί σε κοινούς και ενωτικούς αγώνες, γιατί η αποδοχή οποιασδήποτε μορφής «σαλαμοποίησης» θα διευκολύνει όχι μόνο την εφαρμογή των άδικων και μονομερών μέτρων, αλλά και τη λήψη «νέου πακέτου» τους επόμενους μήνες.
Ιδιαιτέρως δύσκολοι χειρισμοί απαιτούνται για την ΠΑΣΚΕ, καθώς η αντεργατική αυτή επέλαση σημειώνεται παραμονές του 34ου συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Ακόμη και ελάχιστες ψήφοι αρκούν για να διαταράξουν τους συσχετισμούς των συνδικαλιστικών δυνάμεων, όταν μάλιστα η ΠΑΣΚΕ ακουμπά την αυτοδυναμία στα ηγετικά κλιμάκια της συνομοσπονδίας. Και στον ηγετικό πυρήνα της ΠΑΣΚΕ στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ τουλάχιστον ένας συνδικαλιστής φέρεται να υποστηρίζει ότι τα κυβερνητικά μέτρα είναι σκληρά αλλά «απαραίτητα», ενώ θεωρεί ότι οι αντιδράσεις της ΓΣΕΕ δεν πρέπει να είναι «ακραίες». Η πλειοψηφία πάντως των στελεχών, είτε γιατί «πιέζεται» από τη βάση είτε γιατί πράγματι θεωρεί ότι τα μέτρα είναι μονομερώς σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων, επιλέγει τον δρόμο των κινητοποιήσεων και της αναμέτρησης με την κυβέρνηση, αγνοώντας «διακριτικές» μέχρι στιγμής κομματικές υποδείξεις για ήπιες αντιδράσεις. Το εσωτερικό αυτό μέτωπο, που άνοιξε την Τετάρτη με την εξαγγελία των μέτρων, ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί και ποια θα είναι η έκβασή του.