Οι ωφελημένοι θα είναι εκείνοι που καραδοκούν…

Πίσω από το σύνθημα «όλα στο φως», ο πρωθυπουργός προσπαθεί να κρύψει τη δική του πολιτική αδυναμία να δώσει λύση στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος. Ένα πρόβλημα για το οποίο σημαντική ευθύνη φέρει και το κόμμα του οποίου ηγείται και από δεκαετίες είναι σημαίνον πολιτικό στέλεχος και υπουργός. Κακόπιστοι υποστηρίζουν ότι παράλληλα ο κ. Παπανδρέου επιχειρεί να ελέγξει, όσο είναι δυνατόν, το πολιτικό σύστημα και σε κάθε περίπτωση να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο. Και επισημαίνω τη λέξη «κακόπιστοι», γιατί δεν είναι δυνατόν κανένας πολιτικός, ακόμα και ο χειρότερος, να προτάσσει προσωπικά, κομματικά συμφέροντα έναντι εθνικών συμφερόντων. Γιατί η υπόθεση της οικονομίας είναι εθνική υπόθεση. Όχι γιατί ο κ. Παπανδρέου υποστηρίζει ότι κινδυνεύει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας (αυτό μόνο οι κυβερνήσεις επιτρέπουν να συμβεί), αλλά γιατί υποθηκεύεται το μέλλον των επομένων γενεών και κατά συνέπεια το οικονομικό μέλλον της χώρας. Ο κ. Παπανδρέου αποφασίζει να λάβει κάποια μέτρα τα οποία, όμως, για να γίνουν αποδεκτά από την κοινωνία είναι αναγκαία η συναίνεση του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Ακριβώς αυτήν την ώρα ο κ. Παπανδρέου επέλεξε για να προχωρήσει στη σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής για την Οικονομία, υποκύπτοντας στην εντολή των Βρυξελλών ότι θέλουν κάποιος να μπει φυλακή και προτάσσοντας, πάντα, το σύνθημα «όλα στο φως».
Ο κ. Παπανδρέου, όμως, επιλέγει λάθος στιγμή για μια ενέργεια της οποίας η ορθότητα αμφισβητείται. Ουσιαστικά με την πρότασή του για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής ζητάει από τον «ελληνικό στρατό» αντί να πολεμήσει τον «εχθρό», να στρέψει τα πυρά του εναντίον των συμπολεμιστών του. Αντί λοιπόν να παραμείνουμε πιστοί στη λογική της εθνικής ομοψυχίας για έξοδο από την κρίση, θα στρέψουμε τα πολιτικά μας όπλα ο ένας εναντίον του άλλου.
Είναι αυτό εθνική πολιτική; Χαρακτηρίζει η πράξη αυτή πολιτικό ηγέτη που οφείλει να βγάλει μια ολόκληρη χώρα από τη χειρότερη οικονομική κρίση που έχει γνωρίσει εδώ κι έναν αιώνα; Μπορεί αυτή η πράξη να ενισχύσει τις αγορές και να εμπνεύσει τους πολίτες;
Το πολιτικό «ξεκατίνιασμα», όμως, ο λαός το έχει σιχαθεί. Σαφώς πρέπει κάποτε να λάμψει η αλήθεια. Αυτό όμως πρέπει να γίνει στον σωστό πολιτικό χρόνο. Όχι την ώρα που απαιτείται συνένωση δυνάμεων.
Οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουμε ότι ο λαός έχει κουρασθεί από τις αλληλοκατηγορίες, γιατί απλούστατα ξέρει ότι οι ευθύνες για την κατάσταση της οικονομίας διαχέονται σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Αν τελικώς, λοιπόν, οδηγηθούμε σε Εξεταστική, οι μόνοι που θα ωφεληθούν θα είναι εκείνοι που σήμερα εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον της ελληνικής οικονομίας. Θα ωφεληθούν, όμως, και εκείνοι οι εξωθεσμικοί –οικονομικοί κυρίως– παράγοντες που καραδοκούν για να αλώσουν το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Και ομολογουμένως, αν με τη στάση μας και την πολιτική ακρισία μας βοηθήσουμε ακόμα περισσότερο, εμείς οι πολιτικοί, στην απαξίωση της πολιτικής, ο λαός άραγε πόσο θα φταίει αν στην απελπισία του αγκαλιάσει επίδοξους σωτήρες; Όταν μάλιστα τον έχουμε πείσει ότι με την αδυναμία μας να συνεννοηθούμε πάντα ο ίδιος, ο αδύναμος λαός, πληρώνει το «μάρμαρο».