Λεφτά υπάρχουν. Στην τηλεόραση!

Η επιστροφή του «ενοικίου» των τηλεοπτικών συχνοτήτων που ανέρχεται στο 2% του τζίρου είναι μια αυτονόητη απόφαση. Είναι απλώς η επαναφορά στο καθεστώς που ίσχυε από το 1995 με τον νόμο Βενιζέλου. Με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση μπορεί να πει πως φορολογεί και τους επιχειρηματίες των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας. Αλλά, αν δεν συνδυαστεί με την αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών Μέσων, θα είναι μια τρύπα στο νερό. Αδειοδότηση που πρέπει να γίνει με υπαρκτά κριτήρια, όπως το ύψος των επενδύσεων, ο αριθμός και η προστασία των θέσεων εργασίας και το παραγόμενο περιεχόμενο.

Όποιος λοιπόν κι αν είναι ο υπουργός που περιστασιακά ασχολείται με τα ΜΜΕ, θα πρέπει να προχωρήσει στην εκκαθάριση του τοπίου. Διότι οι ιδιοκτήτες των πανελλαδικών σταθμών έχουν εργαζομένους, καταβάλλουν εισφορές και παρέχουν, έστω και στρεβλά, υπηρεσίες ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Δίπλα τους όμως εκπέμπουν διάφοροι περιφερειακοί σταθμοί, αλλά και πειρατές, εκμεταλλευόμενοι έναν σπάνιο πόρο όπως είναι οι συχνότητες, χωρίς να πληρώνουν ενοίκιο, να κόβουν τιμολόγια, να αποδίδουν αγγελιόσημο, μεταδίδοντας προγράμματα telemarketing, ακόμη και με κλεμμένα προϊόντα (!), αναπτύσσοντας παράλληλα με όχημα την τηλεόραση και άλλες παράπλευρες επιχειρήσεις! Ορισμένοι έχουν φτάσει να ελέγχουν τα βουνά μεταδίδοντας τσόντες με γραμμές τηλεηχοπληροφόρησης που παρέχονται από εταιρείες τηλεπικοινωνιών ή τηλεπαιχνίδια που εξαπατούν το κοινό. Η κλοπή που υφίσταται το Δημόσιο είναι τεράστια.

Η ΝΔ επί 5 χρόνια απέτυχε οικτρά στο εγχείρημα της ψηφιακής μετάβασης και τώρα η ευθύνη ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και στα μέλη του ΕΣΡ, κάποια από τα οποία είναι σε αυτήν τη θέση από το 2002. Η αδειοδότηση των τηλεοπτικών και των ραδιοφωνικών σταθμών θα επιτρέψει την επιβολή των ίδιων κανόνων για όλους, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο από τους αεριτζήδες, και θα φέρει έσοδα στα ταμεία του κράτους, αφού όσοι θα έχουν άδεια θα πληρώνουν. Αντέχει ο Γιώργος Παπανδρέου να επιχειρήσει αυτήν τη σύγκρουση με τα συμφέροντα στον χώρο των Μέσων;