Θηλιά στη χώρα, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου

Εν είδει προλόγου: Ο σημερινός πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς μόλις ανέλαβε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ ως δοτός διάδοχος και πρώην στενότατος συνεργάτης του ανεκδιήγητου Σημίτη, έσπευσε να αποκαλύψει κυνικότατα ο ίδιος το άκρως συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ του πρόσωπο. Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 δεν δίστασε να εκλέξει μέσω ψηφοδελτίου Επικρατείας τους αρχινεοφιλελεύθερους Μάνο και Ανδριανόπουλο. Γεγονός που ξένισε στελέχη και οπαδούς του ΠΑΣΟΚ χωρίς να αντιδράσουν, με το σκεπτικό ίσως ότι… θα μάθει από τα λάθη του… Ακολούθησε στις 24 Απριλίου του ίδιου έτους, 48 μόλις ημέρες αργότερα, το δημοψήφισμα στην Κύπρο για το επαίσχυντο Σχέδιο Ανάν και ο… μέγας πατριώτης Γιωργάκης τάχθηκε κατεπειγόντως υπέρ του και μάλιστα πριν από το ιστορικό διάγγελμα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου που είχε ως αποτέλεσμα το συντριπτικό 75,83% υπέρ του κατηγορηματικού ΟΧΙ. Συμπέρασμα: Μέσα σε 48 ημέρες απέδειξε περίτρανα την προσήλωσή του στον… σοσιαλισμό και τη… συγκινητική ευαισθησία του στα εθνικά μας θέματα, «τοις κείνων -σ.σ.: Αμερικανών- ρήμασι πειθόμενος»!
Αυτοδιαψευδόμενος και αυτογελοιοποιούμενος -οι πλακατζήδες του ΣΚΑΪ μετέδωσαν την Πέμπτη σωρεία εκ διαμέτρου αντίθετων απόψεων ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ για τα μέτρα που ΔΕΝ θα έπαιρνε και τελικά ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ πήρε- κατόρθωσε, διότι περί κατορθώματος πρόκειται, ΝΑ ΕΞΟΡΓΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ. Πολύ περισσότερο, αφού, αν έπαιρνε μέτρα πριν από πέντε μήνες, όταν δηλαδή τα spreads ήταν μόνο στις 135 μονάδες βάσης, τα μέτρα θα ήταν πολύ ηπιότερα και δεν θα στραγγάλιζαν όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, καθώς και τους μη προνομιούχους Έλληνες που αποτελούν τον κύριο κορμό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Το αξιοσημείωτο -και λίαν κατακριτέο- είναι ότι πρόκειται για μέτρα ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ. Με δραστικά μειωμένη την αγοραστική δύναμη των πολιτών -οι συνταξιούχοι των 600 ευρώ που δεν θα αυξηθεί ούτε κατά κεραία η γλίσχρα αυτή σύνταξή τους λόγω επαύξησης των έμμεσων φόρων, αύξησης της τιμής του ρεύματος και προϊόντων πρώτης ανάγκης, θα διαθέτουν αγοραστική δύναμη 420 ευρώ!- Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΘΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΘΑ ΜΗΔΕΝΙΣΘΕΙ ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ. (Οι… πάνσοφοι εγκέφαλοι των Βρυξελλών αδιαφορούν πλήρως γι’ αυτό, ενώ ορισμένοι εξ αυτών επικροτούν τα εγκληματικά μέτρα του ανάλγητου προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και άλλοι τα θεωρούν ανεπαρκέστατα! Το τι μας περιμένει ακόμα είναι ολοφάνερο.)
Οι Έλληνες δεν είναι μοιρολάτρες ούτε ρέπουν προς τον αυτοχειριασμό. Ήδη αντιδρούν και θα αντιδράσουν απείρως εντονότερα όταν ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΤΙΣ ΑΠΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΣΤΗΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΞΕΦΟΥΣΚΩΜΕΝΗ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ (Οι παραφουσκωμένες τσέπες των κάθε μορφής ατσίδων και καλοβολεμένων δεν πρόκειται να ιδρώσουν καν. Εξ ου και η ανίερη ή μάλλον Ιερή Συμμαχία του… πάμπτωχου Καρατζαφέρη με τον πάμπτωχο σε ιδέες Γιωργάκη. Δούλοι των ξένων είναι και οι δύο κι ας επικαλούνται κατά κόρον την πατρίδα αμφότεροι, με τον Γιωργάκη μάλιστα να πλειοδοτεί εσχάτως…). Η ανέχεια και η αδυναμία ικανοποίησης στοιχειωδών αναγκών είναι το προσφορότερο λίπασμα για να ριζώσει και να καρποφορήσει η εξέγερση. Μια εξέγερση που θα χαλάσει τη σούπα των εν Βρυξέλλαις και απανταχού «φίλων» μας. Μια εξέγερση μάλιστα που δεν θα αργήσει να γενικευθεί και να περιλάβει και χώρες εκτός Ευρώπης. Μια εξέγερση που δεν θα περιοριστεί, βέβαια, στο να εκτοξεύει σάπιες ντομάτες και κλούβια αυγά. Διότι, κακά τα ψέματα, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι πανίσχυρο.
Τα γράφω αυτά έχοντας πλήρη επίγνωση ότι η παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση, με την ύφεση που συνεπάγεται και τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία που συνεπιφέρει, θα έχει ανυπολόγιστα ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ. Και αυτό, όπως έχω τονίσει επανειλημμένα, επειδή είναι αδύνατον η χρηματοπιστωτική κατάρρευση (και τα προαναφερθέντα επακόλουθά της) να ξεπεραστεί ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ. Σκέψη απλούστατη και πεντακάθαρη που δεν έχει περάσει από το μυαλό, όχι των θεότυφλων ζηλωτών του Μάαστριχτ, αλλά άλλων επαϊόντων διεθνώς. Εκτός εάν το κύριο μέλημα και των μεν και των δε είναι πλέον η μέχρι τελικής πτώσεως διαμάχη ευρώ και δολαρίου.
Ανεξάρτητα από την τελευταία επισήμανση, θέλω να υπενθυμίσω προηγούμενη διαπίστωσή μου ότι «η σημερινή οικονομική κρίση είναι τουλάχιστον ανάλογη με το κραχ του 1929». Στο παρόν άρθρο φρονώ ότι είμαι υποχρεωμένος να προσδιορίσω ακριβώς και το «τουλάχιστον» και το «ανάλογη», διότι είμαι πλέον πεπεισμένος ότι η σημερινή εφιαλτική και αδιέξοδη κρίση είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ από το κραχ του 1929.
Το κραχ του 1929 έπληξε σημαντικό αριθμό βαθύπλουτων (αρκετοί από τους οποίους αυτοκτόνησαν), πολλούς πλούσιους και κάμποσους απλώς ευκατάστατους που τους κατέστρεψε η απληστία τους. Όμως, μετά το κραχ του 1929, ούτε η ύφεση διήρκεσε πολύ ούτε η ανεργία υπήρξε τεράστια. Έβαινε μάλιστα μειούμενη, με κλασικό παράδειγμα την κατασκευή των αυτοκινητόδρομων στη Γερμανία που έδωσε δουλειά σε πολλούς άνεργους. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος που ακολούθησε και η ανοικοδόμηση πάνω στα εκτεταμένα συντρίμμια του οδήγησε ταχύτατα στο αποκαλούμενο «οικονομικό θαύμα της Γερμανίας».
Σήμερα τι να περιμένει κανείς; Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν πρόκειται να γίνει, διότι θα ισοδυναμούσε με τον πυρηνικό όλεθρο του πλανήτη. Οι κερδοσκόποι δεν επενδύουν, αφού συσσωρεύουν άκοπα αφθονότατο αεριτζήδικο χρήμα.
Οι τίμιοι επιχειρηματίες απολύουν τμήμα του προσωπικού τους για να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις τους. Οι έμποροι ή κλείνουν τα μαγαζιά τους ή νοθεύουν τα προϊόντα τους, συμπεριλαμβανομένων και των εστιατορίων, στα οποία, αν φας, κινδυνεύεις από δηλητηρίαση. Όσο για την πρώην κομμουνίστρια κυρία Μέρκελ, επιθυμεί, είπε, τη φιλία ανάμεσα στον (αδικημένο) λαό της και τον ελληνικό λαό. (Τη λέξη «αδικημένο» δεν την εξεστόμισε η ίδια. Τη διατράνωσαν όμως και τη διατύπωσαν σε πολλά χυδαία και φαιδρεπίφαιδρα άρθρα αναρίθμητοι ομοεθνείς της.)
Γενικό συμπέρασμα: Η παρούσα κρίση θα διαρκέσει δεκαετίες – κι ας το κρύβουν οι γνωρίζοντες. Και οι Έλληνες θα τρώνε κατακέφαλα επιπρόσθετα μέτρα κάθε τόσο. Μόνη λύση ο μαζικός ξεσηκωμός, ο οποίος θα πρέπει να συνδυαστεί με την προσπάθεια ριζικής αλλαγής του χρεοκοπημένου παραγωγικού μας μοντέλου.