Δεν είναι κρίση, είναι εισβολή!
Δεν είναι όμως γνωστές οι νέες μέθοδοι του γερμανικού ιμπεριαλισμού.
Ο Νικολό Μακιαβέλι, πέντε αιώνες πριν, αναφέρθηκε στη δύναμη των οικονομικών εργαλείων, για την κατάκτηση μιας χώρας. Πόσο ο οικονομικός πόλεμος μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματικός με τα όπλα. Είχε δίκιο.
Δεν είναι ανάγκη να βομβαρδιστούν οι παραγωγικές μονάδες μιας χώρας από τη Λουφτβάφε, αρκεί να μένουν χωρίς χρήματα και πελάτες. Δεν είναι ανάγκη να εξοντωθεί ο πληθυσμός ενός έθνους από τα Ες Ες, αρκεί να φυτοζωεί στη φτώχεια και την υπερχρέωση.
Εκείνο που βάλλεται σήμερα είναι η μικρή και η μεσαία ιδιοκτησία των Ελλήνων, η κατοικία τους. Βάλλεται ό,τι έχει απομείνει από τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας (ελληνική βιομηχανία, βιοτεχνία, εμπόριο, αγροτιά). Εχθροί και οικονομικοί δοσίλογοι πυροβολούν ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα (μισθωτών και συνταξιούχων), ό,τι έχει απομείνει από την εθνική περιουσία. Όλα αυτά που συνθέτουν την υλική υπόσταση του έθνους.
Γι’ αυτό στοχεύουν στην ψυχή του λαού, στην αυτοεκτίμησή του. Βρίζουν «γουρούνια» (PIGS), προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τα διαχρονικά δημιουργήματά του.
Έναν λαό που έκανε το σφάλμα να τους εμπιστευτεί, να αντιγράψει την πολιτική τους (τον νεοφιλελευθερισμό), να καταργήσει το νόμισμά του.
Όταν καταλάβουν τη χώρα, θα μπορούν να κατασχέσουν ό,τι της ανήκει: Τον ορυκτό της πλούτο (που είναι άφθονος) και τα ιστορικά της δικαιώματα.
Δεν είναι κρίση, είναι εισβολή!
Χώρες που αντιμετώπισαν παρόμοια οικονομικά προβλήματα από την «κρίση» (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία ακόμα και σε κάποιο βαθμό η Γερμανία) άνοιξαν τους κρουνούς του χρήματος, δεν τους έκλεισαν.
Στον πόλεμο πολίτες και στρατευμένοι οφείλουν να διατηρούν ακμαίο το ηθικό, αλώβητο από την εχθρική προπαγάνδα που σήμερα προσπαθεί να επιβάλει λιτότητα, φτώχεια, αποεπένδυση και καταστροφή της πραγματικής οικονομίας.
Και τέλος η Αριστερά να πάψει να παριστάνει ότι δίνει… αγώνα κατά της… πλουτοκρατίας, περιμένοντας να ανδρωθεί το… ευρωπαϊκό κίνημα. Ο εχθρός, οι σύμμαχοι είναι άλλοι – όπως και οι «μορφές πάλης».