Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΡΑΙΠΑΛΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Σ την εφημερίδα μας της Κυριακής 14 Φεβρουαρίου 2010 δημοσιεύονται δύο περιπτώσεις προμηθειών άχρηστων υλικών από την ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) για το αεροδρόμιο της Λήμνου (αγορά και εγκατάσταση Ραντάρ). Και αγορά συρματόσχοινων επίσης από την ΥΠΑ ανάσχεσης των μαχητικών αεροσκαφών για τα αεροδρόμια της Ανδραβίδας και της Χρυσούπολης. Το κόστος της αγοράς και εκτέλεσης αυτών των δύο προμηθειών υπολογίζεται στα 50 εκατ. ευρώ. Είναι έργα περιττά και -καθώς φαίνεται- άχρηστα για τη λειτουργία των τριών αεροδρομίων. Και βέβαια αυτές οι προμήθειες και οι εργασίες είναι μία σταγόνα στον ωκεανό των άχρηστων προμηθειών του Δημοσίου. Υλικά για τα οποία πλήρωσε το Δημόσιο εκατοντάδες εκατομμύρια είναι άχρηστα, ελαττωματικά ή παραμένουν αχρησιμοποίητα στις αποθήκες του. Το σπάταλο κράτος σε όλο του το μεγαλείο.
Στην «Καθημερινή» της Κυριακής 21 Φεβρουαρίου 2010 (και στη σελίδα 36) αναγράφονται καταγγελίες για εικονικές συνεδριάσεις επιτροπών στο υπουργείο Πολιτισμού και για τη λειτουργία εβδομήντα σχολών προπονητών στο ίδιο υπουργείο. Εκεί αναφέρεται ότι υπάρχουν πρόσωπα που μετέχουν σε 6 επιτροπές και φυσικά πληρώνονται από όλες, ακόμα και για εικονικές συνεδριάσεις. Και ως παράδειγμα αναφέρεται η 32η επιτροπή, η οποία καταργήθηκε προ ημερών από τον νυν γενικό γραμματέα Αθλητισμού και την οποία αποτελούσαν 19 μέλη και τρεις γραμματείς, όλοι έμμισθοι και φυσικά όλοι τους ήταν και υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού. Η επιτροπή αυτή, πολυμελής και πολυδάπανη, είχε αρμοδιότητα την παρακολούθηση και επίλυση των θεμάτων λειτουργίας και ασφάλειας του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Και μέλος της επιτροπής που κατήγγειλε το γεγονός, υποστηρίζει ότι υπάρχει εξαπάτηση του Δημοσίου με τη δήθεν πραγματοποίηση υπηρεσιακού έργου από την Επιτροπή. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει η εφημερίδα, πρόκειται για χορό εκατομμυρίων ευρώ, που δαπανήθηκαν σε επιτροπές και σχολές προπονητών με μηδαμινό έργο!
Οι σπατάλες της ΕΡΤ, που χρηματοδοτείται από τις εισφορές των φορολογουμένων, είναι ανεκδιήγητες και γνωστές από διάφορα δημοσιεύματα του Τύπου. Τώρα θα αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα, που μέχρι σήμερα δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας. Ορισμένοι υπάλληλοι της ΕΡΤ διαθέτουν μέχρι και 4 κινητά τηλέφωνα που καλύπτουν τις σχετικές ανάγκες όχι μόνο του υπαλλήλου αλλά και της οικογένειάς του! Και φυσικά τα τέλη τηλεφωνίας καταβάλλονται από την ΕΡΤ. Μήπως θα πρέπει ο υπουργός ο αρμόδιος για τον έλεγχο της ΕΡΤ να ρίξει μια ματιά στις δαπάνες των τηλεφωνικών τελών που καταβάλλει η ΕΡΤ μηνιαία στις εταιρείες τηλεφωνίας και να λάβει τα μέτρα του; Και δεν θα είναι μόνο η ΕΡΤ που δεν υπολογίζει τα χρήματα των φορολογουμένων. Ενδεχόμενα και άλλες κρατικές υπηρεσίες να κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα σε άχρηστες και όχι απαραίτητες για τη λειτουργία τους δαπάνες.
Και μέσα στο στενό περιβάλλον της κυβέρνησης άρχισαν να παρατηρούνται προκλητικά φαινόμενα νεοπλουτισμού και πολυτελούς σπάταλης ζωής, τα οποία δεν είναι συμβατά με τη στερημένη ζωή που έχει «όραμα» για τους εργαζόμενους η κυβέρνηση. Είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα πληροφορία ότι μέλος της κυβέρνησης αγοράζει πολυτελή ενδύματα και υποδήματα μεγάλης αξίας, αδιαφορώντας για την περίοδο λιτότητας στην οποία έχει καταδικαστεί ο ελληνικός λαός. Και αν η προκλητική πολυτελής ζωή είναι κάτι το σύνηθες για τους μεγιστάνες του πλούτου και αυτούς που έχουν κάποια οικονομική άνεση, για τους πολιτικούς και μάλιστα αυτούς που ανήκουν στο κόμμα που παίρνει δραστικά μέτρα εξαθλιωτικής λιτότητας είναι γεγονός ανεπίτρεπτο, που προκαλεί αγανάκτηση όταν αναλογίζεται κανείς ότι οι αποδοχές των εργαζομένων μειώνονται και όταν τελεί υπό κατάργηση το δώρο του Πάσχα και το δώρο αδείας των εργαζομένων.
Γράφουμε όλα τα παραπάνω γιατί μας θλίβει το γεγονός ότι άρχισε να αναδύεται το σπάταλο κράτος. Η διεθνής εμπειρία διδάσκει ότι η δημοσιονομική ισορροπία επιτυγχάνεται γρηγορότερα και ασφαλέστερα με τον περιορισμό των κρατικών δαπανών και όχι με την αύξηση του φορολογικού βάρους. Αυτό το έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει στην αρθρογραφία μας, αλλά τόσο οι κυβερνήσεις του Σημίτη όσο και του Κ. Καραμανλή δεν θέλησαν να αξιοποιήσουν αυτήν τη διεθνή εμπειρία και συνεχίσουν να γιγαντώνουν αυτό το σπάταλο κράτος. Και να πραγματοποιούν δαπάνες πολυτελείς για λόγους άγνωστους και οι οποίες δεν ήσαν αναγκαίες για τη λειτουργία του κράτους. Τώρα που η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου βρίσκεται στην πρώτη φάση διαχείρισης της εξουσίας, και επιβάλλει στον λαό σκληρή λιτότητα, είναι πρόσφορο το έδαφος και επιβεβλημένο καθήκον του πρωθυπουργού, αφενός μεν να περιορίσει το σπάταλο κράτος και αφετέρου να χτυπήσει αλύπητα τα όποια φαινόμενα νεοπλουτισμού εμφανίζονται στα στελέχη της κυβέρνησής του και του κόμματος του οποίου είναι πρόεδρος. Γιατί διαφορετική συμπεριφορά θα αποτελέσει αντινομία λόγων και πράξεων του πρωθυπουργού και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Και αιτία της εκλογικής συντριβής της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή, φαίνεται να είναι αυτή η αντινομία μεταξύ λόγων και πράξεων του τότε πρωθυπουργού και των κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησής του. Ο Κώστας Καραμανλής στην προεκλογική περίοδο του 2004 είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό επανίδρυση του κράτους, συνετή διαχείριση του δημοσίου χρήματος, διαφάνεια στις κυβερνητικές αποφάσεις και πράξεις, ανελέητο χτύπημα της διαφθοράς και της διαπλοκής και γενικά μια εξυγίανση της πολιτικής ζωής της χώρας μας. Από όλα αυτά τίποτα δεν είδε ο λαός κατά την πενταετή κυβερνητική θητεία του. Αντί για επανίδρυση του κράτους ζήσαμε την πλήρη κατεδάφισή του από τα απομεινάρια που είχε αφήσει η περίοδος Σημίτη. Αντί για περιορισμό της διαπλοκής είδαμε να ανθεί η διαφθορά, το σπάταλο κράτος και η κατάχρηση σε βάρος της δημόσιας περιουσίας. Για όλα αυτά καταδικάστηκε η ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβριο 2009.
Ο κ. Παπανδρέου στην προεκλογική περίοδο είχε υποσχεθεί την εφαρμογή ενός προγράμματος υπέρ των αδυνάτων. Και αντί γι’ αυτό για το οποίο υπερψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό, είδαμε να εφαρμόζει το πλέον σκληρό και απάνθρωπο νεοφιλελεύθερο μοντέλο στον οικονομικό και εργασιακό τομέα. Και είναι γνωστό σε όλους, και ασφαλώς το γνωρίζει και ο κ. πρωθυπουργός, ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει χρεοκοπήσει παντού όπου εφαρμόστηκε. Γιατί φιλοσοφία του είναι η εξαθλίωση των πολλών και ο πλουτισμός των ολίγων. Είναι ένα σύστημα οικονομικής ολιγαρχίας, που κάθε σοσιαλιστικό κόμμα θα έπρεπε να το απορρίπτει, εάν βέβαια πιστεύει στη γνήσια ιδεολογία του σοσιαλισμού. Και ας μη μας πει ο κ. πρωθυπουργός ότι οι επιλογές του στη φορολογία, στις εργασιακές σχέσεις και στο Ασφαλιστικό αποτελούν μονόδρομο. Στη συνέντευξή του στο Mega της περασμένης Δευτέρας ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ανδρέας Βγενόπουλος δέχτηκε ότι το μοντέλο της ελεύθερης (ασύδοτης) αγοράς δεν είναι μονόδρομος. Και ασφαλώς καταλήγει στην υποδούλωση και των λαών και της κυβερνητικής εξουσίας στις θελήσεις των δυνάμεων της αγοράς. Η τωρινή κυβέρνηση έχει καταστεί όμηρος πλέον και υπηρέτης των δυνάμεων της αγοράς. Και γιατί άραγε απαιτεί η κυβέρνηση από τον λαό να πληρώσει μόνον αυτός τον λογαριασμό; Είναι πασιφανές ότι η τωρινή δημοσιονομική μας κατάσταση είναι το αποτέλεσμα της κοινής δραστηριότητας των πολιτικών σε συνεργασία με τις δυνάμεις της αγοράς. Τη δημοσιονομική κρίση είναι έξω από κάθε αμφιβολία ότι την προκάλεσαν οι πράξεις και οι παραλείψεις των εκάστοτε κυβερνήσεων. Ο δρόμος που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι λαθεμένος. Ούτε ανάπτυξη θα φέρει, αυτό είναι σίγουρο, ούτε θα πετύχει δημοσιονομική ισορροπία. Απλώς θα βυθίσει την Ελλάδα στην ύφεση και στην εξαθλίωση τους οικονομικά ανίσχυρους πολίτες. Ο αείμνηστος κ. Καραμανλής στήριξε την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας στον «κρατικό καπιταλισμό». Και κατάφερε και με τη γνωστή σοσιαλμανία του Παπαληγούρα να προικοδοτήσει το κράτος με μια τεράστια περιουσία, την οποία δυστυχώς στη συνέχεια σπατάλησαν χωρίς οίκτο «οι άσωτοι υιοί» τού ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης προτείνει ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Και συνιστά στην κυβέρνηση τη φορολόγηση των εχόντων φοροδοτική ικανότητα πολιτών και εκείνων που εκμεταλλεύτηκαν τις περιστάσεις που δημιουργήθηκαν από τους κακούς χειρισμούς της πολιτικής εξουσίας. Που καθώς φαίνεται θα συνεχιστούν, αν δεν ανατραπούν από τους ελέγχους του καθεστώτος αυστηρής επιτήρησης.