Η ΑΘΡΟΑ ΕΙΣΒΟΛΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Εκείνο, ιδίως, που προκαλεί σοβαρή ανησυχία τελευταία είναι ο ρυθμός αύξησης του μεταναστευτικού ρεύματος, ιδίως υπό μορφή οργανωμένης και επίμονης εισβολής μεταναστών από την Τουρκία. Ο αριθμός κυρίως των μουσουλμάνων (Τούρκων ή άλλων εθνοτήτων) μεταναστών αυξάνεται ραγδαία και μάλιστα, αντί δήθεν «τράνζιτ», οι εισερχόμενοι λαθραία εγκαθίστανται ουσιαστικά στη χώρα μας.
Για να αντιληφθούμε την τεράστια αύξηση της οργανωμένης από την Τουρκία εισροής λαθρομεταναστών και την επιμονή της για την παραμονή τους στην Ελλάδα, αναφέρουμε ενδεικτικά τα παρακάτω επίσημα στατιστικά στοιχεία:
Από 6.886 το 2006 ο αριθμός των συλληφθέντων λαθρομεταναστών στα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα ξεπέρασε τους 16.000 το 2007, για να φθάσει στους 30.149 το 2008. Με βάση δε το πρωτόκολλο επανεισδοχής λαθρομεταναστών του 2001 μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, η τελευταία είχε συμφωνήσει το 2008 στην επανεισδοχή στο έδαφός της 3.020, αλλά τελικά επέστρεψαν μόνο 230, ενώ στους πρώτους οκτώ μήνες του 2009 συμφώνησε να δεχτεί επανεισδοχή 650, αλλά στην πράξη αποδέχθηκε 195 άτομα! Είναι σαφές ότι η Τουρκία αρνείται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της από το παραπάνω πρωτόκολλο για επανεισδοχή λαθρομεταναστών στο έδαφός της.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες τηρούν πολιτική αποκλεισμού περαιτέρω αύξησης του αριθμού μεταναστών στο έδαφός τους. Έτσι η Τουρκία, γνωρίζοντας ότι οι λαθρομετανάστες δεν θα προωθηθούν σε άλλες χώρες, διευκολύνεται στην υλοποίηση του σχεδίου της για παραμονή τους στην Ελλάδα, έστω και αν αρκετοί από τους τελευταίους μπορεί να μην το σχεδίαζαν αρχικά.
Πρώτη εύλογη συνέπεια είναι ότι οι συνθήκες διαβίωσης όχι μόνο των ίδιων, αλλά και των ελλήνων πολιτών, ιδίως κατοίκων ορισμένων συνοικιών της Αθήνας –ακόμη και προ ολίγων ετών από κάθε άποψη πολύ καλών, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, ο Άγιος Παύλος κ.ά.– έχουν γίνει αφόρητες.
Αλλά το κακό αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο.
Ηλίου φαεινότερον είναι πια ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα εισβολής «μεταναστών» ειδικά από όμορες χώρες έχει προσλάβει μια σπουδαιότατη διάσταση στην Ελλάδα, ιδίως έπειτα από αυτά που φανερά και αδίστακτα πράττουν και δηλώνουν αρμόδια πρόσωπα του τουρκικού κράτους. Έτσι, εκτός από τις διαρκώς πιο ιταμές και επικίνδυνες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, από αρμόδια αρχή της γείτονος δηλώθηκε ότι οι Τούρκοι θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα την ίδια πολιτική που εφάρμοσαν στην Κύπρο, δηλαδή της κατασκευής «πλειοψηφούσας μειονότητας». Εκεί μεταφέρθηκαν τούρκοι «μετανάστες» σχεδόν αποκλειστικά από την Ανατολία, με αποτέλεσμα να προτείνουν σήμερα οι Τούρκοι ένα δημοψήφισμα για τη λύση του κυπριακού προβλήματος, αντί του τερματισμού της στρατιωτικής κατοχής στα κατεχόμενα! Ο δε Ερντογάν πρόσφατα δήλωσε στον Ομπάμα ότι η λύση του ελληνοτουρκικού προβλήματος είναι η ένωση της δυτικής με την ανατολική Θράκη, όπου κυριαρχεί τουρκικός – μουσουλμανικός πληθυσμός!
Δεν μας διαφεύγει, βέβαια, ότι το γενικό μεταναστευτικό φαινόμενο έχει γενικότερες γενεσιουργές αιτίες και η διόγκωσή του διεθνώς έχει αναμφίβολα σχέση με τη βάθυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, καθώς και με τα νέα πολεμικά γεγονότα που στοχεύουν στην αρπαγή του φυσικού πλούτου και ιδίως των πετρελαίων που μερικές χώρες διαθέτουν. Οι πόλεμοι καταστρέφουν τις χώρες στις οποίες διεξάγονται και δημιουργούν στη συνέχεια αστέγους και ανέργους. Συνεπώς, μετανάστες.
Επιβάλλεται, όμως, να διακρίνεται ιδιαίτερα το για εθνικούς κατακτητικούς σκοπούς οργανούμενο ρεύμα «μεταναστών» από όμορα κράτη. Eίναι το πιο επικίνδυνο και καθιστά επίκαιρες τις προ δεκαετίας προτάσεις του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που είχαν κατατεθεί στη Βουλή εγγράφως και προφορικώς από τη γράφουσα το 2000. Αυτές συνίσταντο στην εφαρμογή από τη χώρα μας συστήματος διπλού ανωτάτου ποσοστού (plafond) μεταναστών. Το πρώτο ανώτατο ποσοστό καθορίζει τους δεκτούς στην Ελλάδα μετανάστες επί του συνολικού πληθυσμού της χώρας μας. Στη συνέχεια, ένα ειδικό ανώτατο ποσοστό (plafond) καθορίζει τους υπηκόους κάθε χώρας (το ίδιο ποσοστό για όλες) επί του συνολικού αριθμού των μεταναστών στη χώρα μας. Αυτό το ποσοστό δεν θα πρέπει να εγκαθίσταται σε μία ή δύο περιοχές της επικράτειας, αλλά σε περισσότερες, για ευνόητους λόγους.
Έτσι, θα μπορούσαμε να αμυνθούμε εθνικά, με μέθοδο που θα στηριζόταν σε ισότητα μεταχείρισης για όλες τις χώρες προέλευσης, αλλά που θα μας προστάτευε κυρίως από εκείνες που για μας αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, δηλαδή τις όμορες με τους κατακτητικούς σκοπούς, που οργανώνουν τις αθρόες εισβολές στο έδαφός μας, με στόχο τη δημιουργία της «πλειοψηφούσας μειονότητας».
Εννοείται ότι το κράτος οφείλει να εφαρμόσει πραγματικά το προτεινόμενο σχέδιο. Πάντως, έχει υποχρέωση να προστατεύσει αποτελεσματικά τα σύνορά μας. Αλίμονο αν αδυνατεί να τα προστατεύσει από αόπλους εισβολείς. Τι να φαντασθούμε, λοιπόν, ότι θα κάμει αν εμφανισθούν κάποτε και οπλισμένοι;
Σήμερα, όμως, αντί η Ελλάδα να εφαρμόσει και μάλιστα απαρέγκλιτα και αποτελεσματικά σχέδιο όπως το παραπάνω, που έχει προταθεί από μας προ δεκαετίας, για να αποφύγει την εθνικά επικίνδυνη αύξηση των λαθρομεταναστών στη χώρα μας, μάλλον ενθαρρύνει την έλευση και εγκατάστασή τους με σωρεία νομοθετικών μεθοδεύσεων, που περιέχει το νέο νομοσχέδιο για την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας.
Κατʼ αρχήν ασφαλώς δεν αντιτιθέμεθα στη βελτίωση των όρων ζωής και εργασίας των ήδη εγκατεστημένων μεταναστών και την ελληνική ιθαγένεια σʼ αυτούς που έχουν δώσει δείγματα σημαντικά επωφελούς και θετικής συμπεριφοράς. Πολύ έχουμε, όμως, αδιαφορήσει για τις σαφέστατες διεκδικητικές προθέσεις της γειτόνισσας Τουρκίας. Ας μην εθελοτυφλούμε. Δεν χωρεί άλλη αναβολή για την εφαρμογή πολιτικής αντίδρασης που να προστατεύει ουσιαστικά τη χώρα μας. Το εκκρεμές νομοσχέδιο για τους μετανάστες σκόπιμο θα ήταν να περιλάβει και μία ή δύο διατάξεις που να ρυθμίζουν περιοριστικά και συγκεκριμένα τον αριθμό των λαθρομεταναστών.
Νομίζουμε ότι επιβάλλεται να ζητήσει η Ελλάδα την επαναδιαπραγμάτευση του Κανονισμού του Δουβλίνου ΙΙ, καθώς επίσης και τη δραστική ενίσχυση της FRONTEX στα ελληνοτουρκικά σύνορα προκειμένου η ΕΕ να συμβάλει στην ουσιαστικότερη, αποτελεσματικότερη και δικαιότερη αντιμετώπιση του προβλήματος, από το οποίο η Ελλάδα είναι η περισσότερο πάσχουσα ευρωπαϊκή χώρα, εξαιτίας της οργανωμένης αθρόας εισβολής από την Τουρκία ραγδαίως αυξανόμενου αριθμού λαθρομεταναστών.
Η διατήρηση της ειρήνης αποκλείει ασφαλώς τη σωβινιστική πολιτική έναντι γειτονικών χωρών, αλλά και από τις δυο πλευρές των συνόρων. Η Ελλάδα δεν την ασκεί, αλλά την υφίσταται. Με την έλλειψη αντίδρασης όμως προδίδουμε την ελευθερία και ανεξαρτησία μας και αντιστρατευόμαστε το πνεύμα των αγωνιστών μας γιʼ αυτά τα ιδεώδη του 1821, του 1912-1913 και του 1940-44. Προσβάλλουμε τη μνήμη των ιδεολόγων που εμπνεύστηκαν από αυτές τις αρχές, αρχίζοντας από τη Φιλική Εταιρεία και τελειώνοντας στο ΕΑΜ.
Εμείς σήμερα έχουμε καθήκον να απαιτούμε ανυποχώρητα οι κυβερνήτες μας να υπερασπισθούν αποτελεσματικά την ελευθερία μας και τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Και να σταματήσουν τις ακατανόητες υποχωρήσεις στην Τουρκία.