Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1Επειδή πολλά θρυλούνται για τα χάλια της ελληνικής οικονομίας, ας ρίξουμε μια ματιά στα συγκριτικά στοιχεία σε δύο βασικούς μακροοικονομικούς δείκτες, δηλαδή στον ρυθμό ανάπτυξης και στο ποσοστό ανεργίας, όπως διαμορφώθηκαν και
έκλεισαν το 2009 με βάση τη σχετική ανακοίνωση του ΟΟΣΑ. Ας δούμε λοιπόν τις εξελίξεις στους «αδύναμους κρίκους» της Ευρωζώνης, στις χώρες του κοινοτικού Νότου και στην «πολυτραγουδισμένη» στο παρελθόν Ιρλανδία.
Η χώρα μας στα δύο αυτά μεγέθη παρουσιάζει ευνοϊκότερα ποσοστά από τον μέσο όρο των χωρών της Ευρωζώνης. Στον ρυθμό ανάπτυξης (αύξησης του
ΑΕΠ) μετά την Πορτογαλία έχουμε τις μικρότερες απώλειες, ενώ η Ιρλανδία παρουσιάζει τετραπλάσιες απώλειες περίπου από την ελληνική οικονομία. Και στην ανεργία μόνο η Ιταλία έχει ποσοστό χαμηλότερο από τη χώρα μας. Δεν είναι λοιπόν ελληνικό μόνο το πρόβλημα. Η ΟΝΕ πυροβολεί την ανάπτυξη και προσπαθεί με κάθε μέσον να εξαλείψει τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Η ανάπτυξη δεν την απασχολεί! Άραγε οι επικεφαλής της ΟΝΕ έχουν καμιά σχέση με τις οικονομικές επιστήμες; Μάλλον μοιάζουν με εμπειροτέχνες!
2Ποιο είναι λοιπόν το κουσούρι της οικονομίας μας που ανησυχεί τους συνεταίρους στην ΕΕ και στην ΟΝΕ και το
οποίο αξιοποιούν οι κερδοσκόποι και ρουφάνε το αίμα; Αφορμή βρήκαν το ύψος του δημόσιου χρέους. Το 2009 έκλεισε με συνολικό δημόσιο χρέος ύψους 294 δισ. ευρώ, όταν το ελληνικό ΑΕΠ έφτασε στα 262 δισ. ευρώ, δηλαδή είχαμε χρέος ύψους 112,6% του ΑΕΠ. Και από το χρέος αυτό πρέπει να πληρωθούν φέτος τα 54 δισ. ευρώ. Όμως χρόνια τώρα το χρέος έφτανε και πολλές φορές υπερέβαινε το ύψος του ΑΕΠ. Και δεν είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης με δημόσιο χρέος υψηλότερο του ΑΕΠ. Το χρέος της Ιταλίας φτάνει στο 116,7% του ΑΕΠ και του Βελγίου στο 101,2%. Και καθώς συνεχίζεται η ύφεση στην Ευρώπη και η Γερμανία και η Γαλλία σύντομα θα βρεθούν στη δική μας θέση. Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας φτάνει στο 82,5% του ΑΕΠ και της Γερμανίας στο 76,7% του
ΑΕΠ. Από τις χώρες της Ευρωζώνης ελάχιστες χέχουν δημόσιο χρέος κάτω από το όριο του 60% που απαιτεί η περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπως το Λουξεμβούργο (16,4%), η Φινλανδία (47,4%) και η Κύπρος (58,6%). Η ΕΕ και η ΟΝΕ με την «τραπεζική» αγοραία νοοτροπία που κουβαλούν θα ρίξουν την Ευρωζώνη σε παρατεταμένη ύφεση και σε αλματώδη αύξηση του δημοσίου χρέους όλων των κρατών μελών και η αλυσίδα θα σπάσει τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτό ας αλλάξουν πολιτική. Πρώτα ανάπτυξη και μετά θα έρθει πιο εύκολα η δημοσιονομική εξυγίανση. Και χωρίς κοινωνικούς κραδασμούς.
3Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στη Μόσχα, ο ρώσος Πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ συνέστησε την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ για δανεισμό και την
υπαγωγή της οικονομίας μας στην επιτή ρηση του «ευαγούς» αυτού ιδρύματος.
Και τη λύση αυτή φαίνεται ότι τη σκέπτεται ως εναλλακτική και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης παρά τις σχετικές κυβερνητικές διαψεύσεις. Όμως η «διάσωση» της χώρας μας από τη «βοήθεια» του ΔΝΤ θα είναι τρανή απόδειξη της ανικανότητας των θεσμών της ΕΕ και της
ΟΝΕ να αντιμετωπίσουν μόνες τους τα προβλήματα ενός κράτους μέλους της Ευρωζώνης. Και επίσης θα αποδεικνύει ότι το ευρώ δεν είναι ασπίδα προστασίας για κάθε κρίση και για κάθε πρόβλημα. Αυτά βέβαια δεν τα παραδέχονται οι ιθύνοντες της ΕΕ και της ΟΝΕ και οι ευρωλάτρες που ανθούν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Όμως το γεγονός ότι η ΕΕ
οδήγησε τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Λετονία στην αγκαλιά του ΔΝΤ υποδηλώνει τη δική της ανικανότητα. Αν τώρα και η Ελλάδα βρει καταφύγιο στη «στοργική αγκαλιά» του ΔΝΤ, θα είναι κατάντημα και για την ΟΝΕ. Τίποτε δεν μας προστατεύει από την εξαθλίωση παρά μόνον η σύνεση και η σωφροσύνη της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας.