Ο 14ος ΜΙΣΘΟΣ ΣΕ… ΔΕΚΑΕΤΕΣ ΟΜΟΛΟΓΟ!
Δηλαδή θα πάρουμε τα μέτρα που μας υπαγορεύουν, αλλά θα τα πάρουμε πριν μας τα υπαγορεύσουν… επίσημα! Βέβαια, πάνω απ’ όλα η αξιοπρέπειά μας, μάλλον η αξιοπρέπεια της κυβέρνησής μας!
Και όπως πρώτο έγραψε «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» (τότε κάποιοι μας χαρακτήριζαν από υπερβολικούς μέχρι άκριτα αντιπολιτευτικούς…), τα μέτρα, τα νέα, συμπληρωματικά μέτρα που θα ανακοινωθούν (αυτήν τη φορά απ’ τον Παπακωνσταντίνου, για να μην τρωθεί το προφίλ του πρωθυπουργού!) θα είναι τα κλασικά της «συνταγής» του ΔΝΤ, που σημαίνει ακόμα περισσότερο δυσβάστακτα για τα «συνήθη υποζύγια», χωρίς την παραμικρή γεύση έστω ανάπτυξης.
Δηλαδή:
1. Αύξηση του ΦΠΑ. Το πιθανότερο σενάριο είναι η αύξηση κατά 3 μονάδες κι ας υπάρχουν ενστάσεις, ότι μια τέτοια αύξηση θα σημαίνει μείωση της κατανάλωσης και αύξηση του πληθωρισμού…
2. Νέα αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, που θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις τελικές τους τιμές και θα τις οδηγήσει στο να ξεπεράσουν όλες τις ευρωπαϊκές!
3. Μεγαλύτερες περικοπές σε επιδόματα, στην ουσία ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών.
4. Σχετικά με το μεγάλο ζήτημα της κατάργησης του 14ου μισθού, έγκυρες πληροφορίες μας αναφέρουν ότι θα επιλεγεί τελικά η κουτοπονηριά της αντικατάστασής του με 10ετές ομόλογο! Έτσι (νομίζουν ότι) θα έχουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ακέρια, αφού τυπικά δεν θα μιλάνε για κατάργηση, αλλά για… αναπλήρωση. Ίσως αυτό να ερμηνεύει και τους λεονταρισμούς του Γ. Παπακωνσταντίνου, ότι… η κυβέρνηση αντιστέκεται στις πιέσεις για κατάργηση του 14ου μισθού και δεν πρόκειται να το δεχθεί…
Θα… προκάμει ο «ασθενής»;
Προξενεί πάντως εντύπωση αυτό το παιχνίδι που γίνεται τις τελευταίες μέρες γύρω απ’ το ενδεχόμενο να προσφύγει η χώρα μας στο ΔΝΤ, πολύ περισσότερο που κάτι τέτοιο, αν συνέβαινε, θα ήταν πρωτόγνωρο για χώρα-μέλος της Ευρωζώνης και θα είχε τεράστιες παρενέργειες, αρνητικές, ενώ σε κάθε περίπτωση θα σηματοδοτούσε μια ευκρινέστερη στροφή της κυβέρνησης στους Αμερικανούς, στην αμερικανική στρατηγική.
Και προξενεί ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση, αφού το παιχνίδι αυτό παίζεται ακόμα και απ’ τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Οικονομικών, την υπουργό Οικονομίας!
Είναι δε φαιδρή η εκτίμηση και η σεναριολογία ότι το κάνουν για να πιέσουν την Κομισιόν προκειμένου να προχωρήσει σε συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας…
Μάλιστα το κλίμα που αποκόμισαν, σύμφωνα με πληροφορίες μας, οι Αντώνης Σαμαράς και Γιώργος Καρατζαφέρης, μετά τις πρόσφατες συναντήσεις τους με τον Γιώργο Παπανδρέου, είναι ότι «ο πρωθυπουργός προβληματίζεται σχετικά με ενδεχόμενη προσφυγή στο ΔΝΤ».
Και φυσικά πρόκειται για την πολιτική του θέματος προσέγγιση, αφού έτσι κι αλλιώς κατά τα άλλα τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί και όσα θα εξαγγελθούν εντάσσονται ακριβώς στις συνταγές του ΔΝΤ.
Πάντως ενδεικτικό της κρισιμότητας της περιόδου είναι και το (ρητορικό;) ερώτημα που θέτει επιφανές πολιτικό στέλεχος, σχολιάζοντας έτσι και τη συνεχιζόμενη αμηχανία, αναποφασιστικότητα, πολυγλωσσία της κυβέρνησης ως προς το δέον γενέσθαι, με όσα αυτά σημαίνουν (και σημαίνουν πολλά):
– Μέχρι να αποφασίσουν, μήπως θα έχει πεθάνει ο ασθενής;
Καθότι ακόμα και τώρα, ακόμα και στο χείλος του γκρεμού, αυτό το προσφιλές κυβερνητικό σπορ της αναβλητικότητας και του κυρίως επικοινωνιακού χειρισμού τόσο κρίσιμων θεμάτων, συνεχίζεται, ενώ οι γραμμές και προσεγγίσεις εντός της κυβέρνησης είναι διαφορετικές.
Για παράδειγμα, ενώ ο πρωθυπουργός «προβληματίζεται», ενώ οι συναρμόδιοι υπουργοί Γ. Παπακωνσταντίνου και Λ. Κατσέλη «παίζουν» με το σενάριο του ΔΝΤ, άλλοι υπουργοί (Βενιζέλος, Ρέπας κ.ά.) το θεωρούν έως και καταστροφικό!