Η ελληνική γλώσσα στην Ευρώπη

Μου ‘μαθαν εκεί στο Γυμνάσιο των Καλαβρύτων οι αείμνηστοι καθηγηταί μου Γιάννης ο Θούας και η Φανή Βασιλειάδου και η εν ζωή γλυκύτατη θεολόγος Μαρία Παπαγιάννη – Νίκα ότι η χώρα μας από αρχαιοτάτων χρόνων έδωσε τα φώτα στην Ευρώπη με τον πολιτισμό της, την ιστορία της, τους μύθους της και προπαντός τη γλώσσα της, την αρχαία ελληνική γλώσσα.
Ήρθαμε εμείς οι νεώτεροι και τα «ισοπεδώσαμε» όλα. Πάνε τα αρχαία ελληνικά, πάει η ιστορία μας και αναρωτιέμαι πού θα πάει τούτη η κατρακύλα της χώρας μας. Άλλα κράτη σέβονται περισσότερο τη χώρα μας και την ιστορία μας από εμάς τους Έλληνες, γιατί στα πανεπιστήμιά τους έχουν έδρα αρχαίας ελληνικής γλώσσας κι εμείς δεν καταδεχόμαστε στην Ευρώπη και στα διάφορα διεθνή φόρουμ να μιλάμε τη γλώσσα μας.
Ναι, κύριοι, είτε πρωθυπουργοί είστε είτε υπουργοί είτε εμπειρογνώμονες είτε διάφοροι κουλτουριάρηδες, δεν καταδέχεστε ή δεν τολμάτε να μιλήσετε στην Ευρώπη και στον κόσμο τη μητρική σας γλώσσα, μήπως και οι ξένοι σχηματίσουν την εντύπωση ότι δεν ξέρετε αγγλικά ή γαλλικά ή δεν είστε μορφωμένοι.
Δεν παριστάνω τον «Ελληναρά», δεν είμαι «εθνικιστής», Έλληνας είμαι και θέλω από τον πρωθυπουργό της χώρας μου όπου εκπροσωπεί τη χώρα να απευθύνεται στους συναδέλφους του στη μητρική του γλώσσα, όπως γίνεται με όλους τους ξένους ηγέτες. Δεν είδα κανέναν άγγλο πρωθυπουργό, γάλλο, ιταλό, γερμανό να μιλάει σε άλλη γλώσσα από τη γλώσσα της χώρας του, γι’ αυτό υπάρχουν οι διερμηνείς και τα τεχνικά μέσα.
Κύριε υπουργέ των Οικονομικών, άξιος ο αγώνας που κάνετε για τη σωτηρία της χώρας μας από την κατάρρευση, όμως δεν θα σας λυπηθούν λιγότερο με το να τους μιλάτε στη γλώσσα τους. Ελληνικά, κύριε υπουργέ, για να τα καταλαβαίνουμε κι εμείς οι ντόπιοι εκεί στα Καλάβρυτα κι εκεί στο Μεγαπλάτανο.
Παρήγορο είναι το γεγονός ότι οι εκάστοτε Πρόεδροι της Δημοκρατίας, είτε εδώ είτε έξω, σε συναντήσεις τους με ξένους επίσημους, απευθύνονται στην ελληνική γλώσσα, και μπράβο τους.
Ας σταματήσουμε επιτέλους την ξενομανία και την υποτέλεια προς τους ξένους, κανείς δεν μας υπολογίζει επειδή μιλάμε τη γλώσσα τους. Αν μας βρουν σε «στριμούρα», θα μας «πατήσουν», όπως συμβαίνει τώρα τελευταία.
Θα αναρωτηθεί κανείς, αυτό μας ενδιαφέρει τώρα ή να σωθούμε από την οικονομική κατάρρευση; Ναι, και αυτό, γιατί έτσι κάνουμε πάντα, αφήνουμε το ένα, αφήνουμε το άλλο, σκύψιμο από δω, σκύψιμο από κει, και μετά τα βρίσκουμε όλα μπροστά μας. Έτσι έγινε και με το Σκοπιανό, χρόνια το αφήναμε και ήρθαμε ένα πρωί και φάγαμε την «καρπαζιά» μας και άντε τώρα να το λύσεις και να βγάλεις το όνομα «Μακεδονία» από τις επιδιώξεις τους.

Ένας Καλαβρυτινός
κοσμοκαλόγερος