Συνεχίζονται και σήμερα οι αρπαχτές…
Ένα τέτοιο παράδειγμα, που αφορά σε ειδικά θέματα, μακράν του άμεσου ενδιαφέροντος του μέσου φορολογούμενου πολίτη, που επιβαρύνει όμως τον δημόσιο κορβανά, αναδεικνύεται σε σύσκεψη που έγινε τον Ιανουάριο του 2010. Η σύσκεψη έγινε μεταξύ της ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) και του ΓΕΑ για τα βυθιζόμενα συρματόσχοινα ανάσχεσης των πολεμικών αεροσκαφών και για την εγκατάσταση ραντάρ της ΥΠΑ στη Λήμνο, συνολικής δαπάνης άνω των 60 εκατομμυρίων ευρώ.
Σύμφωνα με το πρακτικό της σύσκεψης και τους ογκώδεις φακέλους, η ΥΠΑ ζήτησε από το ΓΕΑ την εγκατάσταση ραντάρ της ΥΠΑ στον χώρο του ήδη υπάρχοντος στρατιωτικού ραντάρ στη Λήμνο. Η εγκατάσταση του ραντάρ της ΥΠΑ στη Λήμνο, δαπάνης πάνω από 50 εκατ. ευρώ, αποτελεί σκάνδαλο, διότι από τη Λήμνο όχι μόνον δεν καλύπτονται οι απαιτήσεις της εναέριας κυκλοφορίας της ΥΠΑ, αλλά δημιουργείται επιπλέον και εθνικό πρόβλημα. Η προμήθεια του ραντάρ αυτού έγινε το 1998 με κριτήριο να εγκατασταθεί αποκλειστικά και μόνον στην περιοχή της Θάσου, η οποία, σύμφωνα με την ΥΠΑ, «αποτελεί θέμα υψίστης προτεραιότητας». Και αυτό γιατί μόνον από τη Θάσο θα μπορούσε η ΥΠΑ να καλύψει τον νεκρό τομέα ραντάρ που υπάρχει στην κεντρική και δυτική Μακεδονία, όπως φαίνεται και στο διάγραμμα κάλυψης ραντάρ της ΥΠΑ.
Η προμήθεια του ραντάρ έγινε με εθνική δαπάνη και από το Ταμείο Συνοχής, χωρίς όμως να γίνει προηγουμένως ο έλεγχος εφικτότητας για την εγκατάστασή του στη Θάσο. Οι κάτοικοι της νήσου αντέδρασαν, η εγκατάσταση κατέστη αδύνατη, γεγονός που επέβαλε την ακύρωση της προμήθειας του ραντάρ. Παρά ταύτα, το ραντάρ αποφασίστηκε να εγκατασταθεί πάση θυσία σε μια περιοχή – ενδεχομένως λόγω «ειδικών δεσμεύσεων»…
Αποφασίστηκε λοιπόν να εγκατασταθεί στον ίδιο χώρο με το στρατιωτικό ραντάρ της Λήμνου, χωρίς όμως να καλύπτει τις επιχειρησιακές απαιτήσεις της ΥΠΑ για τις οποίες έγινε η προμήθεια.
Έτσι το ένα ραντάρ στη Λήμνο… θα κοιτάει το άλλο και τα δύο μαζί θα γελάνε με την ελληνική οικονομική κατάντια. Χώρια που η τυχόν εγκατάσταση του πολιτικού ραντάρ στη Λήμνο θα ενισχύσει τη θέση της Άγκυρας περί αποστρατιωτικοποίησης της Λήμνου (θα ήταν καλύτερα να το εγκαταστήσουν στον Λυκαβηττό, για να βλέπουμε τουλάχιστον τις αποδράσεις του Παλαιοκώστα από τον Κορυδαλλό).
Από την άλλη πλευρά, το ΓΕΑ πρότεινε στη σύσκεψη τη χρηματοδότηση από την ΥΠΑ της προμήθειας και εγκατάστασης συστημάτων βυθιζόμενων συρματόσχοινων ανάσχεσης των μαχητικών αεροσκαφών για τα αεροδρόμια της Ανδραβίδας και της Χρυσούπολης, στο πλαίσιο της άσκησης του δικαιώματος προαίρεσης (option) της υπάρχουσας σύμβασης.
Το θέμα των βυθιζόμενων συρματόσχοινων (με το οποίο το «Π» έχει ασχοληθεί στο παρελθόν) αποτελεί αμαρτωλή και θλιβερή ιστορία.
Το 2005 έγινε διαγωνισμός από την Πολεμική Αεροπορία για την προμήθεια 8 συστημάτων βυθιζόμενων συρματόσχοινων και 4 με προαίρεση, με χρηματοδότηση της ΥΠΑ, για τα αεροδρόμια κοινής χρήσης ΓΕΑ και ΥΠΑ, όπως για παράδειγμα αυτό της Σούδας. Στον διαγωνισμό μειοδότησε μια εταιρεία σουηδικών συμφερόντων και όχι μια αμερικανική, η οποία από το 1965 έχει εγκαταστήσει στα ελληνικά αεροδρόμια και σ’ αυτά των χώρων του ΝΑΤΟ τα συρματόσχοινα, τα οποία είναι νατοϊκών προδιαγραφών υψίστης ασφάλειας, δοκιμασμένα σε πραγματικές συνθήκες. Τότε υπήρξε μπαράζ ερωτήσεων από το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση, με το αιτιολογικό ότι το σύστημα της σουηδικής εταιρείας ήταν επισφαλές γιατί δεν είχε δοκιμαστεί, ενώ υπήρξε και πλήθος γνωματεύσεων του ΥΕΘΑ ότι το σύστημα εμπεριέχει «ρίσκο» για την ασφάλεια των πτήσεων, συν το γεγονός ότι η Σουηδική Αεροπορία χρησιμοποιεί το αμερικανικό σύστημα και όχι το σουηδικό, που πλασάρει στην Ελλάδα.
Τελικά ο διαγωνισμός κατακυρώθηκε στη σουηδική εταιρεία για 8 συστήματα και 4 option για τα αεροδρόμια κοινής χρήσης ΓΕΑ, ΥΠΑ. Το ΓΕΑ προτείνει την προμήθεια δυο option συστημάτων για την Ανδραβίδα και τη Χρυσούπολη. Όμως η πρόταση αυτή είναι προκλητική, διότι το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας δεν είναι κοινής χρήσης ΥΠΑ – ΓΕΑ, είναι αμιγώς στρατιωτικό και ούτε μπορεί να γίνει κοινής χρήσης την επόμενη πενταετία λόγω έργων υποδομής και χωρητικότητας. (Η προσπάθεια για κοινή χρήση το 1980 απέτυχε παταγωδώς και εγκαταλείφθηκε). Επιπλέον, το αεροδρόμιο της Χρυσούπολης δεν φιλοξενεί μαχητικά αεροπλάνα για να απαιτεί την προμήθεια του συστήματος.
Από την άλλη, η ΥΠΑ δήλωσε ότι θα δει θετικά τη χρηματοδότηση των δύο συστημάτων, αφού δεν πρόκειται να τα πληρώσει αυτή αλλά ο φορολογούμενος πολίτης…
Οι δύο αυτές περιπτώσεις από τις πολλές που υπάρχουν και αφορούν σπατάλες εκατομμυρίων ευρώ αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε λάθος δρόμο, διότι προσπαθεί να θεραπεύσει την αφορμή και όχι την αιτία της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος.
Δεν είναι δυνατόν να μειώνονται οι αποδοχές εργαζομένων, αλλά να υπάρχουν χρήματα για επιτήδειους. Οι υπουργοί Οικονομικών, Μεταφορών, Εθνικής Άμυνας και Προστασίας του Πολίτη οφείλουν να σταματήσουν πλείστες τέτοιες περιπτώσεις σπατάλης, για να θεραπεύσουν την αιτία που προκάλεσε την οικονομική κρίση.