Μια θλιβερή Νομαρχία, ένα Προτεκτοράτο
Η άκρως ταπεινωτική αυτή εξέλιξη επαναφέρει στην ημερήσια διάταξη το επίμαχο ερώτημα: Ήταν μονόδρομος για την ελληνική κυβέρνηση η «διαδικασία» αυτή, λόγω επικείμενης χρεωκοπίας, ή υπήρχαν περιθώρια άλλων λύσεων και επιλογών;
Η απάντηση βρίσκεται στο «μυστήριο» της τετράμηνης –ακατανόητης και εγκληματικής– καθυστέρησης στη λήψη μέτρων. Στο διάστημα αυτό, και αφού ο πρωθυπουργός της χώρας φρόντισε να την κρεμάσει στο ικρίωμα μιλώντας μόνος του για χρεωκοπία, οι ασύστολοι κερδοσκόποι, με την πλήρη ανοχή της Ένωσης, εκτίναξαν το spread, κάνοντας την Ελλάδα σάκο του μποξ και απόλυτα ευένδοτη στο να δεχθεί ως ίαμα τις σκληρές αποφάσεις της Ένωσης, που ονοματίστηκαν στήριξη… Γιατί, όμως, καθυστέρησε τραγικά ο Παπανδρέου; Δυστυχώς, η απάντηση όχι μόνον δεν κολακεύει τον έλληνα πρωθυπουργό, αλλά τον καθιστά προσωπικά υπεύθυνο για την εξέλιξη-κόλαφο. Ιδού, λοιπόν: Ξέροντας ότι προεκλογικώς έλεγε απροκάλυπτα ψεύδη, ο κ. Παπανδρέου έθεσε σε εφαρμογή το μεγαλοφυές σχέδιό του – το μόνο που είχε άλλωστε κατά νου. Το πρόβλημά του δεν ήταν η σωτηρία της χώρας, αλλά η δική του απόδραση από τον εφιάλτη των ψευδών υποσχέσεων που δεν μπορούσε να υλοποιήσει. Η κοινωνία έπρεπε να τρομοκρατηθεί, να νιώσει ότι βρίσκεται σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης» και να καταπιεί αγόγγυστα τα σκληρά μέτρα. Αμ έπος, λοιπόν: Μετά την αυθαίρετη εκτίναξη του χρέους (στην αρχή… σκέφτονταν να το φτάσουν στο 14%) ήρθε η δήλωση στη Βουλή για χρεωκοπία. Ακολούθησε μπαράζ τρομοκρατικών δηλώσεων για τα «άδεια ταμεία» και μια εφιαλτική καθυστέρηση στη λήψη οιουδήποτε μέτρου, τη στιγμή που οι ύαινες των αγορών είχαν αρχίσει το πάρτι. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε (!) ότι θα τηρηθεί πλήρως το προεκλογικό πρόγραμμα, συνεπικουρούμενος από τον θλιβερό υπουργό Οικονομικών, ο οποίος διέπραττε τη μια γκάφα μετά την άλλη («απειλή» για δανεισμό από Κίνα, προειδοποίηση για φορολογία καταθέσεων, με αποτέλεσμα τις εκροές δισεκατομμυρίων ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού)… Εν τω μεταξύ, η τρομοκρατημένη κοινή γνώμη βομβαρδιζόταν καθημερινά από την ιλιγγιώδη άνοδο του spread και την καταιγίδα των αρνητικών δημοσιευμάτων για την Ελλάδα… Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Τουτέστιν, τα πράγματα είχαν ωριμάσει για να καταστεί σαφές ότι δεν ισχύει καμία από τις προεκλογικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις και ότι απαιτούνται σκληρά μέτρα, τα οποία και εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Ο βρόχος ήταν έτοιμος. Τον πήρε η Μέρκελ και ο Σαρκοζί και τον πέρασαν στον λαιμό της χώρας, ονοματίζοντας «στήριξη» την αυστηρότατη επιτροπεία της Ένωσης και του ΔΝΤ, που θα έχουν τον απόλυτο λόγο στα ελληνικά πράγματα εφεξής…
Εμβολίμως πώς, η χώρα είναι ναυαγισμένη από τη δωδεκαετία Σημίτη – Καραμανλή. Ναι, είναι αδήριτη ανάγκη οι δραστικές αλλαγές σχεδόν σε όλους τους τομείς. Ναι, η χώρα είναι εσωτερικά «χρεωκοπημένη», υπό την έννοια ότι ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα παράγει και πληρώνει αδρά για εξοπλισμούς και τοκοχρεολύσια. Ναι, χρειαζόταν επειγόντως αναπτυξιακό Σχέδιο και συμμόρφωμα. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν ήταν στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, ώστε να χρειαστεί επιτηρητές και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο… Όπως σημείωσε σ’ ένα εξαιρετικό άρθρο του στο «Έθνος» ο Γιώργος Δελαστίκ, η Ελλάδα βρίσκεται σε σαφώς καλύτερη μοίρα από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες –ακόμη και από την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ– σχετικά με το έλλειμμα και το χρέος (στο άρθρο παρατίθενται αναλυτικά στοιχεία)… Όμως, είπαμε: Μόνο η εμπέδωση κλίματος τρομοκρατίας θα βοηθούσε, πρώτον, να ξεχαστούν οι προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Παπανδρέου και, δεύτερον, να περάσουν τα σκληρά μέτρα…
Ο Ι. Κ. Πρετεντέρης σημείωσε επ’ αυτού σε πρόσφατο άρθρο του στα «Νέα»: «“Έπρεπε να προετοιμαστεί σταδιακά και ήπια η κοινή γνώμη ώστε να αποδεχτεί κάτι που σε πρώτη φάση δεν ήταν διατεθειμένη να αποδεχτεί”, υποστηρίζουν κυβερνητικοί παράγοντες. Να το δεχτώ. Αλλά προσέξτε τη λογική της επισήμανσης: ότι ελαχιστοποιήθηκε το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, αυξάνοντας το οικονομικό κόστος για τη χώρα. Και, επιτρέψτε μου να το πω, αυτό δεν το βρίσκω συνετή πολιτική» («Νέα», 11/2/2010)…
Και τώρα; Ακόμα δεν είδαμε τίποτε. Όσα σκληρά και επώδυνα εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, θα φαντάζουν ήπια μπροστά σ’ αυτά που έρχονται. Σχεδόν το κατέστησαν σαφές οι ιθύνοντες της Ένωσης. Δεν θα μείνει τίποτε όρθιο: Κατάργηση του δώρου και του επιδόματος αδείας. Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ. Καθήλωση των μισθών για τρία χρόνια. Και, βέβαια, ένα ξέφραγο αμπέλι στις εργασιακές σχέσεις, με κατάργηση όλων των προστατευτικών για τους εργαζομένους ρυθμίσεων (τουτέστιν: ελεύθερες απολύσεις)… Ταυτόχρονα, θα υπάρξει όργιο ιδιωτικοποιήσεων και ασύστολης εκποίησης της δημόσιας περιουσίας…
Υπάρχει, όμως, άλλη μία οδυνηρή πτυχή: Ευρισκόμενη στο έλεος της Ένωσης η χώρα, απολύτως υποταγμένη στη θέληση των ισχυρών, θα είναι αδύνατον να υποστηρίξει τα εθνικά της θέματα.
Αυτό σημαίνει ότι οι –ούτως ή άλλως μικρές– αντοχές της κυβέρνησης Παπανδρέου θα υποχωρήσουν. Και οι βασικές εκκρεμότητες (Αιγαίο, Μακεδονία, Κυπριακό) θα προσλάβουν οδυνηρή για τη χώρα τροπή… Με ποια κότσια, με ποιο σθένος, θα αντισταθεί ο κ. Παπανδρέου στη Μέρκελ και στους υπόλοιπους, οι οποίοι θα πιέζουν για να κλείσουν όπως όπως οι εκκρεμότητες αυτές; Ακόμη και η παραμικρή ένσταση εκ μέρους της Ελλάδος θα επισύρει την υπόμνηση της δαμόκλειας σπάθης…
Αλλά τέλος δεν έχει αυτή η οδυνηρή παρτίδα: Όπως έγραψαν σχεδόν όλες οι ελληνικές εφημερίδες, ο πρωθυπουργός παζάρεψε τη «στήριξη» με αντάλλαγμα τις αγορές όπλων από την Ευρώπη (φρεγάτες από τη Γαλλία και Γιουροφάιτερ από Γερμανία και άλλες χώρες)… Αντί, δηλαδή, να ζητήσουν οι ίδιοι οι εταίροι μας τη δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών –πραγματικός βρόχος για τη χώρα– επιβάλλουν ουσιαστικά την πώληση νέων όπλων στην Ελλάδα, στηρίζοντας έτσι τις δικές τους βιομηχανίες… Κάτι είπε στο Ευρωκοινοβούλιο ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, αλλά ποιος να τον ακούσει… Και ουδόλως αποκλείεται οι αγορές αυτές να συμπέσουν με οριστική –αρνητική για τη χώρα μας– «διευθέτηση» των εθνικών εκκρεμοτήτων, που θα παρουσιαστούν ως μεγάλες επιτυχίες του κ. Παπανδρέου. Όπως είχε συμβεί και κατά το παρελθόν με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο…
Συνέβη, λοιπόν, το αδιανόητο. Μια ταλαιπωρημένη Ελλάδα, που γνώρισε πολέμους, κατοχή και χούντα, ήρθε η στιγμή να οδηγηθεί σιδηροδέσμια σε μια μοντέρνα φυλακή και να καταντήσει μια πειθήνια Νομαρχία, ένα προτεκτοράτο. Δύστηνος μοίρα.