Η «τρομολαγνεία» δημιούργησε πρόσφορο κλίμα για νέα σκληρά, απλώς πάλι εισπρακτικά, μέτρα!
Λέμε αδίκως, διότι οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ προσγειώθηκαν, μετεκλογικά, στη σκληρή πραγματικότητα, την οποία ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής παρουσίασε ως «φάκα», αλλά δεν είδαν το «τυρί». Και το «τυρί» ήταν απλώς η δίψα για την εξουσία, η οποία, μετά το «τσίμπημα», επιβάλλει μιαν άλλη, εντελώς διαφορετική, κυβερνητική πρακτική. Κι έπρεπε να τεθεί σε εφαρμογή η κατάλληλη επικοινωνιακή πολιτική!
Έτσι, επειδή το ΠΑΣΟΚ ήταν ανέκαθεν «μάστορας» στην επικοινωνιακή πολιτική, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία προσπάθησε με «τρομολαγνικές» διαπιστώσεις, όπως «η οικονομία είναι στην εντατική», «δημοσιονομικός εκτροχιασμός», «η μεγαλύτερη μεταπολιτευτική οικονομική κρίση», «δεν υπάρχει σάλιο στα δημόσια ταμεία» και άλλα, να δώσει τη χώρα «βορά» στους διεθνείς «λύκους», δηλαδή τους διεθνείς «γυρολόγους» – κερδοσκόπους, που «χαίρονται στην αντάρα» και τους διεθνείς αξιολογικούς οίκους, που ανάγουν σε σπορ τις κερδοσκοπικές τους σκοπιμότητες. Από την άλλη όμως μεριά, η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου πέτυχε να δημιουργήσει στην ελληνική κοινωνία ένα εφιαλτικό κλίμα. Κι επειδή στην οικονομία και την κοινωνία η καλύτερη προϋπόθεση για να προωθήσει κανείς ακόμα και τα πιο σκληρά μέτρα είναι το κατάλληλο «κλίμα», η νέα κυβέρνηση κατόρθωσε ώστε το έντρομο ελληνικό κοινό, οι έντρομοι έλληνες πολίτες, να δεχτούν ήδη, οι επτά στους δέκα, ακόμα και τα πιο σκληρά μέτρα!
Αν, λοιπόν, τα μέτρα που ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου για την εισοδηματική πολιτική και το φορολογικό, καθώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός λίγες ημέρες νωρίτερα, τα είχε εξαγγείλει προεκλογικά, είναι σίγουρο ότι ούτε ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου θα… ψήφιζε ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές. Όσον αφορά την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με τη γνωστή αφελή επικοινωνιακή πολιτική, είναι σίγουρο ότι θα γινόταν… χαλασμός. Όπως έγινε και με τη φοροεισπρακτική καταιγίδα του Σεπτεμβρίου του 2008, όταν άρχισε μάλιστα και η αντίστροφη μέτρηση στις δημοσκοπήσεις. Άλλωστε (θα το δείτε), όλα τα γνωστά μέσα μαζικής ενημέρωσης που προμαχούσαν για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού έχουν ήδη «βάλει νερό στο κρασί», ενώ οι γνωστοί αρχισυνδικαλιστάδες θα ρίξουν καμιά «τουφεκιά» (απεργία) για «την τιμή των όπλων», μολονότι συντρίβονται «κεκτημένα» των εργαζομένων και συνταξιούχων.
Αλλά, όσον αφορά την ουσία, είναι σίγουρο ότι θα χαθεί κι αυτή η ευκαιρία συναίνεσης του ελληνικού λαού για την προώθηση μέτρων εξόδου από τη δημοσιονομική και όχι μόνο κρίση. Γιατί και τα σκληρά, ομολογουμένως, εισοδηματικά και φορολογικά μέτρα που ανακοινώθηκαν είναι απλώς εισπρακτικά, είναι απλώς ανακουφιστικά, όπως μία ασπιρίνη σε έναν μόνιμο πονοκέφαλο.
Έτσι το πολιτικό και οικονομικό δράμα της χώρας μας θα διαιωνίζεται, διότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πρωτίστως πολιτική, είναι θεσμική, είναι διαρθρωτική. Κι ας μην αντείπει κανείς ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε μιαν οικονομία της οποίας το μέγεθος συγκρίνεται με το… λογιστήριο μιας μεγάλης ξένης επιχείρησης ή ότι αντιπροσωπεύει μόλις το 2,5% της ευρωπαϊκής οικονομίας!