Εργασιακός μεσαίωνας με την ανοχή του Αρχιεπισκόπου

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι εργαζόμενοι που διατηρούν έμμισθη σχέση εργασίας (με σύμβαση αορίστου χρόνου) σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς της Αρχιεπισκοπής και της Συνόδου είναι υποχρεωμένοι μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου να υπογράψουν νέες «δουλικές» συμβάσεις που καταπατούν στοιχειώδη επαγγελματικά δικαιώματα. Σε πολλούς εργαζόμενους από το προσωπικό που απασχολείται σε φορείς της Αρχιεπισκοπής και της Συνόδου (ιδρύματα, οίκοι ευγηρίας, ξενώνες για κακοποιημένες γυναίκες κ.λπ.) έχει διανεμηθεί μια «νέα» σύμβαση, την οποία πρέπει να την υπογράψουν. Ορισμένα «στελέχη» αφήνουν μάλιστα εμμέσως υπονοούμενα πώς αν οι εργαζόμενοι δεν δεχθούν την αντικατάσταση της σύμβασης αορίστου χρόνου που ισχύει από την πρώτη στιγμή που τους προσέλαβαν, τότε οι συνέπειες δεν θα είναι καθόλου ευχάριστες. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται ήδη σε μεγάλο δίλημμα και έχουν ξεκινήσει επαφές και την ενημέρωση των εκπροσώπων των κομμάτων και των συνδικάτων. Ωστόσο, λόγω έξαρσης της ανεργίας αισθάνονται με την «πλάτη στον τοίχο» και κάποιοι μάλιστα εξ αυτών, νιώθοντας ασφυκτική πίεση, έχουν αναγκαστεί ήδη να υπογράψουν…

Τη σύμβαση έχουν ήδη κάνει «φύλλο και φτερό» εργατολόγοι και όπως υπογραμμίζουν η Εκκλησία εισάγει «μια νέου τύπου σχέση εργασίας που εξυπηρετεί αποκλειστικά τον εργοδότη». Όπως τονίζουν, η σύμβαση βρίθει νομικών ανακριβειών και αφαιρεί σχεδόν όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα από τον εργαζόμενο, ενώ δίνει πολλά περιθώρια για «μαζικές απολύσεις» χωρίς ο υπάλληλος να δικαιούται ούτε ευρώ αποζημίωσης.

Συγκεκριμένα:

– Αν και η νέα σύμβαση δόθηκε προς υπογραφή στους εργαζόμενους μέσα στον Φεβρουάριο, ρητώς αναφέρει ότι έχει αναδρομική ισχύ από τον… Οκτώβριο του περασμένου έτους.

– Η συγκεκριμένη σύμβαση δεν τροποποιεί την προηγούμενη σύμβαση αορίστου χρόνου, αλλά την αντικαθιστά εξ ολοκλήρου (παρότι οι συμβάσεις δεν αντικαθίστανται αλλά τροποποιούνται, σύμφωνα με το Εργατικό Δίκαιο).

– Ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος (η φράση «υποχρεούται» αναφέρεται στη σύμβαση περίπου δεκαπέντε φορές!) να απασχολείται, κατά τις εκάστοτε υποδείξεις του εργοδότη, οπουδήποτε κρίνει ο ίδιος προς το συμφέρον του (χωρίς να έχει συμφωνηθεί δηλαδή, ο εργαζόμενος γίνεται… «μπαλάκι» που οφείλει να ακολουθεί τις υποδείξεις και τα κέφια του εργοδότη ή του δίνει έναν εύκολο τρόπο να τον εξαναγκάσει σε «οικειοθελή» παραίτηση).

– Η εργοδότρια έχει το δικαίωμα κατά την ανέλεγκτη (sic) κρίση της (διεκδικώντας το… παπικό αλάθητο!) να ορίζει πού θα εργάζεται ο υπάλληλος (τον τόπο εργασίας, το είδος εργασίας χωρίς να χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη του υπαλλήλου) και όπως τονίζεται «σε καμία περίπτωση η παρούσα σύμβαση «δεν θεωρείται βλαπτική» (ο συντάκτης της σύμβασης σε μια στιγμή… ειλικρίνειας δείχνει μεταμέλεια).

– Επιπλέον ο εργοδότης, σημειώνεται στη σύμβαση, μπορεί να «μεταβιβάζει τα δικαιώματα του εργαζόμενου» σε οποιαδήποτε άλλη εταιρεία κρίνει. Το δικαίωμα παρέχεται στον εργοδότη «μονομερώς και χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου». Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως αν θέλουν να απολύσουν έναν σημαντικό αριθμό εργαζόμενων, τότε μπορούν να τους «μεταβιβάσουν» σε μια ζημιογόνα εταιρεία και μετά να τη… χρεοκοπήσουν χωρίς κανένας εργαζόμενος να δικαιούται αποζημίωση…

– Ο εργοδότης, σύμφωνα με τη σύμβαση, έχει το δικαίωμα να δίνει τα νόμιμα επιδόματα στον εργαζόμενο όχι ολόκληρα, αλλά κατ’ αποκοπή. Αν δε ο μισθωτός αμείβεται με ποσό μεγαλύτερο του βασικού μισθού, τότε ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να μην του καταβάλει τα υποχρεωτικά επιδόματα! Με λίγα λόγια ο εργοδότης μπορεί να κρατήσει μισθολογικά στάσιμο τον υπάλληλο ακόμη και για πολλά χρόνια, αν ο εργαζόμενος αμείβεται με λίγα παραπάνω χρήματα από τον βασικό…

Η σύμβαση καταλήγει ότι ο εργαζόμενος αναγνωρίζει ανεπιφύλακτα το δίκαιο του εργοδότη και το μονομερές (!) δικαίωμα του προϊσταμένου να τροποποιεί κατά το δοκούν τη μεταξύ τους εργασιακή σχέση…

Η παραπάνω σύμβαση φυσικά ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους των 800 και 900 ευρώ και όχι για εκείνους που βρίσκονται στον στενό κύκλο των συνεργατών του Αρχιεπισκόπου και οι οποίοι αμείβονται με τέσσερις και πέντε χιλιάδες ευρώ, αρκετές φορές μόνο και μόνο επειδή είναι «ημέτεροι»…