Επικαιρότητα

1
Τη Δευτέρα, 1η Φεβρουαρίου, επισκέφτηκε επίσημα τη χώρα μας ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε. Ο γερμανός υπουργός, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» σχετικά με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, απάντησε με τη διπλωματική γλώσσα και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο η Τουρκία τελικά να αποτελέσει το 28ο μέλος της ΕΕ. Συγκεκριμένα είπε ότι με την Τουρκία η ΕΕ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις ένταξης σύμφωνα με τη σχετική απόφαση που ελήφθη το 2005. Κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα ποια θα είναι η απόφαση όταν θα φτάσουμε στο τέλος της διαπραγμάτευσης. Για τη Γερμανία η Τουρκία είναι ένας σημαντικός στρατηγικός εταίρος καθόσον αφορά τις σχέσεις της Γερμανίας με την Εγγύς και τη Μέση Ανατολή για τα θέματα διασφάλισης ενεργειακών πόρων, αλλά και λόγω των ευρύτατων οικονομικών σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των δύο χωρών. Ο Γκίντο Βεστερβέλε δεν ανήκει στο κόμμα της Άνγκελα Μέρκελ και είναι ηγέτης του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατικών, το οποίο μετέχει στην κυβέρνηση της Μέρκελ. Γι’ αυτό και οι απόψεις του παρουσιάζουν κάποια απόκλιση από τις θέσεις της Μέρκελ στο θέμα της ένταξης της Τουρκίας. Ως γνωστόν η Μέρκελ ευνοεί τη στενότερη σύνδεση της γειτονικής μας χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι την πλήρη ένταξή της (ευνοεί ειδικές σχέσεις). Η διαφωνία αυτή μέσα στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης φαίνεται να οφείλεται στην επίδραση γερμανικών οικονομικών συμφερόντων που έχουν επενδύσει στην Τουρκία και επιθυμούν σφόδρα την ένταξή της για τη διασφάλιση των επενδύσεών τους. Δέκτης αυτών των επιθυμιών του γερμανικού κεφαλαίου φαίνεται να είναι ο υπουργός Εξωτερικών, και έτσι δικαιολογείται και η μη ευθυγράμμισή του με τις σχετικές απόψεις της καγκελαρίου. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε πώς θα καταντήσει (ή πώς θα την καταντήσουν) η τουρκική οικονομία λίγο μετά την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ. Στην αρχή της ένταξης έρχονται τα δώρα των Δαναΐδων και μετά ακολουθούν η απομύζηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και η κατάκτηση της εγχώριας αγοράς. Είναι μια συμπεριφορά που έχει εφαρμοστεί σε όλους τους αδύναμους κρίκους της ΕΕ.

2
Την Κυριακή 7 τρέχοντος μηνός διεξήχθη στην Ουκρανία ο β΄ γύρος των προεδρικών εκλογών μεταξύ των δύο πρώτων στην προτίμηση των εκλογέων: του φιλορώσου πρώην πρωθυπουργού Βίκτορ Γιανουκόβιτς και της νυν πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο. Όπως είναι γνωστό, από τον πρώτο γύρο απεκλείσθη ο φιλοαμερικανός και φιλοευρωπαίος μέχρι τώρα Πρόεδρος της Ουκρανίας Γεφτουσένκο, ο οποίος επιθυμούσε την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με κάθε θυσία. Στον β΄ γύρο επικράτησε ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ακραιφνής φίλος της Ρωσίας, ενώ η νυν πρωθυπουργός Τιμοσένκο έχασε τις εκλογές παρότι η πολιτική της κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας της ήταν φιλική προς τη Ρωσία. Η Τιμοσένκο δεν ακολουθούσε τυφλή φιλορωσική πολιτική και επιθυμούσε να έχει και φιλικές σχέσεις τουλάχιστον με την ΕΕ χωρίς να καταστήσει την Ουκρανία ορμητήριο των Αμερικανών εις βάρος της μεγάλης γειτονικής της δύναμης. Η Ρωσία, από την άλλη μεριά, είχε στηρίξει την Τιμοσένκο, κυρίως με την ευνοϊκή για την Ουκρανία επίλυση του ενεργειακού της προβλήματος. Η επιτυχημένη πρωθυπουργική θητεία της όμως δεν τη βοήθησε να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές και να ανέβει στο ύπατο αξίωμα της χώρας της. Ο ρώσος ομόλογός της, ο πανέξυπνος Πούτιν, προτίμησε να στηρίξει έναν γνήσιο φίλο της Ρωσίας και ο λαός της Ουκρανίας είχε πειστεί ότι τα συμφέροντα της χώρας του επιβάλλουν τη στενή φιλική σχέση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Και αντί να ψηφίσει την «ιμιτασιόν» Γιούλια Τιμοσένκο προτίμησε να δώσει την εμπιστοσύνη του σε έναν γνήσιο φίλο της Ρωσίας, καθώς φαίνεται ότι είχε πειστεί ότι τα συμφέροντα της Ουκρανίας απαιτούν πολιτική στενής φιλίας με τη μεγάλη γειτονική τους χώρα. Τώρα η Τιμοσένκο, χάνοντας την ψυχραιμία της έπειτα από την εκλογική της ήττα, κάλεσε τους οπαδούς της να επαναλάβουν τις μαζικές διαδηλώσεις της «πορτοκαλί επανάστασης» του 2004, με το αιτιολογικό ότι στις εκλογές της περασμένης Κυριακής υπήρξε νοθεία εις βάρος της. Φαίνεται όμως ότι τώρα οι ΗΠΑ τηρούν ουδέτερη στάση και η κίνηση αυτή της Τιμοσένκο πέφτει στο κενό.