Καρνάβαλος σε σκηνικό τρόμου

Aνακάλεσε από την εξορία και τη διαπόμπευση λέξεις όπως «πατρίδα», «εθνική/εθνικός» -παράλληλα προς τις κυρίαρχες στο καρναβαλικό πολιτικό λεξιλόγιο, «κοινωνική», «δικαιοσύνη», «ανόρθωση» κ.λπ.- προκειμένου να συνεγείρει τους τηλεθεατές των 20.15 σε «συστράτευση» με τον ίδιο, για «την εκπλήρωση εθνικού χρέους».

Ποιου εθνικού χρέους, εξήγησε αμέσως: «Να ακυρώσουμε τις προσπάθειες που γίνονται για να σπρώξουν τη χώρα μας στον γκρεμό». (Πονηροί σύμβουλοι λογογράφοι έκριναν προφανώς χρήσιμο γι’ αυτήν την περίσταση να απευθυνθούν στα αφορισμένα πατριωτικά ανακλαστικά και το εθνικό φιλότιμο των Ελλήνων, προτείνοντάς τους έναν πολλαπλά εξυπηρετικό -αφού απρόσωπο και ανώδυνο- εξωτερικό εχθρό: τους ξένους κερδοσκόπους.)

«Η χώρα μας» είπε «αντιμετωπίζεται ως αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης… στο επίκεντρο μιας επιχείρησης που στόχο έχει ακόμη και το ευρώ… Με αποτέλεσμα οι όροι του δανεισμού του μεγάλου δημόσιου χρέους μας να γίνονται κάθε μέρα και επαχθέστεροι».

Για τη σωτηρία, λοιπόν, του ευρώ και τη μείωση των επιτοκίων νέου απαραίτητου δανεισμού πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων -επιπλέον του ογκόλιθου των 350 δισ. που ήδη οφείλουμε- ο μετεκλογικά αναμορφωμένος πρωθυπουργός ανακοίνωσε το περιεχόμενο της «συστράτευσης»:

Εξοντωτική φορολόγηση ελεγχομένων εισοδημάτων που ξεπερνούν τα όρια επιβίωσης και ακινήτων περιουσιών που υπερβαίνουν τα πλαίσια στενόχωρης ιδιοκατοίκησης, έμμεσοι φόροι που πλήττουν βαρύτερα τους αδυνάτους, πάγωμα μισθών και συντάξεων, κατάργηση επιδομάτων που ενίσχυαν μισθούς πείνας, αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, άρνηση ενίσχυσης των ασφαλιστικών ταμείων που λεηλατήθηκαν από αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις. Αυτά σε πρώτη δόση και εν αναμονή Σχεδίου Γ (plan C στην καθομιλουμένη).

Πρόκειται για τα μέτρα ακριβώς, που ο ίδιος στην αντιπολίτευση εξόρκιζε ως καταστρεπτικά για την ανάπτυξη, αφού οδηγούν σε περαιτέρω πτώση της ζήτησης, παράλυση της αγοράς και διόγκωση της στρατιάς των ανέργων σε ένα εκατομμύριο, κατά την πρόβλεψη του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Όλα αυτά σερβιρισμένα με τα ανούσια φραστικά καρυκεύματα περί «προστασίας των πιο ευάλωτων», περί «φορολόγησης των off-shore και του άδικου πλούτου», περί «καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς», «περιστολής της σπατάλης» και άλλα παρόμοια. Τα ίδια που σερβίρονται από όλες τις κυβερνήσεις, επί δεκαετίες.

Το καίριο ερώτημα για τη σοβαρότητα και την οποιαδήποτε αξιοπιστία του πρωθυπουργικού διαγγέλματος έμεινε ουσιαστικά αναπάντητο. Για το πώς συνέβη η «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη και της Μπακογιάννη να μεταμορφωθεί αιφνιδίως σε «αδύνατο κρίκο της Ευρωζώνης», σε πτυελοδοχείο του αγγλοσαξωνικού Τύπου και υποπόδιο των Ευρωκρατών και των τραπεζών, σε βαθμό που να «απειλείται η ανεξαρτησία και κυριαρχία της»; Με ποιων την ευθύνη, την ενοχή, τις κακουργηματικές «δράσεις» περιήλθε η χώρα στη σημερινή αξιοθρήνητη κατάσταση;

Ο κ. Παπανδρέου αντιπαρήλθε το καίριο ερώτημα, με δικολαβική υπεκφυγή: «Εξαιτίας των καταστροφικών επιλογών του παρελθόντος». Σε δηλώσεις του στην αγγλική, από τις Βρυξέλλες, είχε χρησιμοποιήσει και τη λέξη corruption – διαφθορά, καταλογίζοντάς την αποκλειστικά στην προηγούμενη κυβέρνηση! Αλλά έκρινε προφανώς πως η εσωτερική αγορά δεν θα εσήκωνε αυτήν την απάντηση.

Ένα συνεχές -επί εικοσαετία τουλάχιστον- ακατάσχετο όργιο λεηλασίας του δημοσίου πλούτου και εμπέδωσης της διαφθοράς και της «αρπαχτής», ως εθνικού κανόνα συναλλαγής, κοινωνικής συμβίωσης και ανάδειξης, δεν έχει επομένως πατρότητα, επώνυμα, κακοποιούς και πολιτικούς συνεταίρους και πάτρωνες.

Όλοι αντάμα, θύματα και ληστές, καλούνται από τον πρωθυπουργό σε «συστράτευση». Συστράτευση για την επανόρθωση των «καταστροφικών επιλογών του παρελθόντος», αλλά εναντίον ποιανού; Μα εναντίον αυτών που καλούνται «να πληρώσουν το μάρμαρο», των νομιμοφρόνων, των αγαθών, βασικά της μικροαστικής και μεσοαστικής τάξης, των νοικοκυραίων.

Το πρωθυπουργικό διάγγελμα, η «διαβούλευση» με τους αρχηγούς των κομμάτων που προηγήθηκε, οι τηλεοπτικές τυμπανοκρουσίες που το προετοίμασαν και η ακατάσχετη φλυαρία που το συνόδευσε εντάσσονται επομένως στο ίδιο αποκριάτικο σκηνικό, που αποτελεί το μόνιμο πλέον πλαίσιο λειτουργίας της τραβεστί δημοκρατίας που έχει ανεπαισθήτως εδραιωθεί.

Ακλόνητη εμφανίζεται, σε πείσμα μηνυμάτων θυέλλης, η εμπιστοσύνη της πολιτικοοικονομικής φεουδαρχίας στην ανεξάντλητη ευπιστία, την ευήθεια, τη θεωρούμενη ασφαλή αποβλάκωση των πολιτών αυτής της χώρας, την οποία από 35ετίας λυμαίνεται. Την εκφράζουνε άλλωστε πρόσωπα-σύμβολα του Συστήματος και τα φερέφωνά του στα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξηλιθίωσης) που το ίδιο αυθαίρετα νέμεται για τον έλεγχο του Κοινοβουλίου και τη διαβουκόληση των υποζυγίων.

Έτσι, ταυτόχρονα με τα προσκλητήρια για τη «μεγάλη εθνική προσπάθεια», στο «καθήκον απέναντι στην πατρίδα», με θυσίες, ιδρώτα και αίμα, από «Ελληνίδες, Έλληνες», ο αρχηγός της συστράτευσης επιβαίνει στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο με τεράστιο κόστος πτήσεως στην Ινδία (αντί αεροπλάνου γραμμής), ενώ έχει ανεβάσει το αποκριάτικο θέαμα των Εξεταστικών Επιτροπών στη Βουλή, με προβλεπόμενο κόστος ενός εκατομμυρίου επτακοσίων χιλιάδων ευρώ.

Ο συνολικός προϋπολογισμός της Βουλής των 300 (υπευθύνων των «καταστροφικών επιλογών του παρελθόντος») παραμένει στα 218 και κάτι εκατομμύρια. Άθικτες και οι δαπάνες πολλών εκατομμυρίων από τα μυστικά κονδύλια για την επιχορήγηση εκατοντάδων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, μεταξύ των οποίων το πρακτορείο του Ανανισμού και κάθε ενδοτισμού ΕΛΙΑΜΕΠ, το «Παρατηρητήριο του Ελσίνκι» του επαγγελματία δυσφημιστή της Ελλάδας Παναγιώτη Δημητρά, η «Ελληνική Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», με τη Χριστίνα Κουλούρη και ομάδα εθνομηδενιστών, που συζητούσαν αυτές τις μέρες στα Σκόπια την επιστροφή των περιουσιών στους εξόριστους «Αιγαιάτες Μακεδόνες» και πλείστες άλλες οργανώσεις εξίσου αφοσιωμένες στην εκπλήρωση του «εθνικού χρέους» και στο «καθήκον απέναντι στην πατρίδα»…

Περικοπή μόνο κατά 10% παραχώρησε στην κατακραυγή η κ. Διαμαντοπούλου για τα 6 ή 7 ιδρύματα για τη διαιώνιση της φήμης και δόξας πρώην πρωθυπουργών της συμφοράς, τα οποία απασχολούν συγγενείς και «κολλητούς» τους στο έργο διαιώνισης της φήμης και δόξας τους.

Δεν ακούσθηκε λέξη για την είσπραξη -ή την εγκατάλειψη της πρακτικής για απόσβεση- των μεγάλων χρεών των ΜΜΕ, εργολάβων και εφοπλιστών και των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών, ή την ανάληψη από το Δημόσιο της είσπραξης διοδίων για συμβάσεις εκμετάλλευσης που έχουν εκπνεύσει. Σιγή τάφου επίσης για το όργιο σπατάλης με αργομισθίες σε ΕΡΤ, Αθηναϊκό Πρακτορείο, υπουργεία και ΔΕΚΟ, για την εξασφάλιση συγχορδίας οργάνων εξύμνησης του Συστήματος.

Για τη σωτηρία της πατρίδας επίσης, προχωρεί ταχύρρυθμα η διαδικασία πολιτογράφησης αλλοχθόνων και αλλοθρήσκων μεταναστών, που θα λειτουργήσει σαν μαγνήτης για τον πολλαπλασιασμό τους, για την προγραμματισμένη δημογραφική διεθνοποίηση της χώρας.

Ταχύρρυθμες εξάλλου προαναγγέλλονται, με την «ενθάρρυνση» και της Χίλαρι Κλίντον, οι διαδικασίες για την «επίλυση» των «συνοριακών διαφορών και συναφών θεμάτων» με την Τουρκία, για την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και για την επιβολή συμφωνίας για εκτουρκισμό της Κύπρου, με την πρόσθετη «ενθάρρυνση» του κ. Μπαν Κι Μουν αλλά και του αρχηγού του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρη στον κ. Χριστόφια…

Όπως είπε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος: Δεν μπορούμε να έχουμε τόσες εθνικές εκκρεμότητες. Πρέπει κάποιες να διευθετήσουμε, ώστε να αναλώσουμε όλη την πολιτική ενέργεια στη διαχείριση των διεθνών πιέσεων για το δημοσιονομικό…

Τhere, you have it from the horse’s mouth, όπως θα έλεγε ο πρωθυπουργός στην καθομιλουμένη. Δηλαδή από τον αυθεντικότερο ερμηνευτή της κυβερνητικής πολιτικής.

Πρέπει να το ομολογήσει κανείς. Δεν πάσχει, αυτήν τη φορά, από αδιαφάνεια το πρόγραμμα σωτηρίας της «πατρίδας από τον γκρεμό», όπως το συνθέτουν, σε αντιπαράθεση, οι λόγοι και οι πράξεις αυτής της κυβέρνησης. Είναι απόλυτα συνεπές προς τα έθιμα των Απόκρεω. Όσο για την ανταπόκριση από Ελληνίδες / Έλληνες στο κάλεσμα σε συστράτευση στον μακάβριο χορό αυτού του καρνάβαλου, οι προσεχείς βδομάδες ή μήνες θα δείξουν.

Συστράτευση με ποιους, θυσίες και αίμα για ποιους; Και για ποια, πλέον, πατρίδα;