Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1 Πραγματοποιήθηκε και φέτος, όπως είθισται, η ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας. Παρά τις προσδοκίες των διοργανωτών, τα μεγάλα ονόματα της πολιτικής και της εξουσίας απουσίαζαν. Ομπάμα, Σαρκοζί, Μέρκελ έδειξαν την περιφρόνησή τους, ενώ αντιθέτως μεγάλα ονόματα της οικονομικής και επενδυτικής δραστηριότητας μαζεύτηκαν εκεί μαζί με ορισμένους πολιτικούς μικρών κυρίως χωρών. Με το σκηνικό αυτό, το φετινό Νταβός πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Αν υπάρχει κάποιο στοιχείο που έχει αξία από τη δραστηριότητα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, είναι η έκθεση της Ομάδας Μελέτης Διεθνών Κινδύνων, που δόθηκε στη δημοσιότητα δύο μέρες πριν από την ετήσια συνάντηση του Νταβός. Στην έκθεση αυτή επισημαίνεται ο κίνδυνος να σκάσει μια φούσκα μεγέθους περίπου ενός τρισ. δολαρίων, που έχει δημιουργηθεί από την υπερτίμηση διαφόρων περιουσιακών στοιχείων, όπως π.χ. ακινήτων, μετάλλων, αγροτικών κυρίως εμπορευμάτων, καυσίμων και λοιπών εμπορεύσιμων υλών. Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση έφερε αύξηση στις τιμές πάρα πολλών ειδών, οι οποίες φυσικά θα υποχωρήσουν όταν αρχίσει η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, αφού θα εκλείψει η αιτία που προκάλεσε την υπερτίμησή τους. Η πιθανότητα που δίνει η έκθεση για κατάρρευση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων, και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι στο 20% με βάση τα σημερινά στοιχεία καθόσον αφορά την αντοχή της παγκόσμιας οικονομίας. Με τις δομές που έχει δημιουργήσει το οικονομικό μοντέλο της ελεύθερης αγοράς, το πιθανότερο είναι η μια κρίση να διαδέχεται την άλλη.
2 Την εβδομάδα που πέρασε ο διεθνής οικονομικός Τύπος αφιέρωσε πολλές σελίδες στην εξαγορά της βρετανικής σοκολατοποιίας Cadbury από την αμερικανική βιομηχανία τροφίμων Kraft, σε πολύ ικανοποιητική τιμή μάλιστα. Η Cadbury, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή επιχείρηση στον κλάδο της, έχει δραστηριότητα περίπου στο 20% της Kraft. Το 2009 ο συνολικός τζίρος της Kraft έφτασε στα 29,7 δισ. ευρώ, δηλαδή στα 42 δισ. δολάρια, ενώ ο ετήσιος τζίρος της Cadbury έφτασε στα 6,8 δισ. ευρώ, δηλαδή 6 δισ. στερλίνες. Οι εργαζόμενοι στην Kraft, που διατηρεί υποκαταστήματα σε 150 χώρες, ανέρχονται σε 98.000 άτομα. Στην Cadbury, που διαθέτει υποκαταστήματα σε 60 χώρες, απασχολούνται 45.000 εργαζόμενοι. Η οικονομική παρακμή της Cadbury είναι προφανές ότι οφείλεται στον μεγάλο αριθμό των απασχολουμένων σε σύγκριση με τον τζίρο της. Η Kraft με διπλάσιους εργαζομένους έχει πενταπλάσιο τζίρο. Κι αυτό πρέπει να προβληματίσει κάθε επιχείρηση, ώστε το εργατικό κόστος να μειωθεί με αύξηση της παραγωγικότητας και όχι με αύξηση των απολύσεων και της ανεργίας. Τώρα η Kraft καλείται να βελτιώσει την υποβαθμισμένη αποδοτικότητα των κεφαλαίων της Cadbury με αύξηση των πωλήσεών της. Η μόνη μέθοδος για να ξεφύγει η οικονομία από τη σημερινή κρίση είναι η αύξηση της απασχόλησης και του εισοδήματος των νοικοκυριών, που θα προκαλέσει και αύξηση της κατανάλωσης. Η αύξηση της ανεργίας ασφαλώς τροφοδοτεί την κρίση και για τις επιχειρήσεις όσο και για την παγκόσμια οικονομία δεν είναι η λύση. Αν δεν κτυπηθεί η ανεργία, σίγουρα βαδίζουμε σε παγκόσμια ύφεση.
3 Στις 16 Φεβρουαρίου συνεδριάζει το Ecofin προκειμένου να εγκρίνει το αναθεωρημένο Σχέδιο Σταθερότητας και μη ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, που υπέβαλε η κυβέρνηση. Στην κρίσιμη αυτή συνεδρίαση του Ecofin η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με το δίλημμα ή να λάβει σκληρά μέτρα που θα «ματώσουν» τον ελληνικό λαό ή να δεχθεί να τεθεί η οικονομία μας υπό τη διαρκή κηδεμονία της ΕΕ και της ΟΝΕ. Έχουμε τη γνώμη ότι ο πρωθυπουργός θα πρέπει να εξηγήσει στον λαό γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε τα μέτρα που μας υπαγορεύουν ο Αλμούνια, ο Τρισέ, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, η Moody’s, οι «Financial Times» και οι διάφοροι σαλταδόροι της διεθνούς πιστωτικής αγοράς, τα οποία μέτρα δεν είναι όλα ευθυγραμμισμένα με την εξασφάλιση της ευημερίας του ελληνικού λαού και με την εξυπηρέτηση των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της ελληνικής οικονομίας. Από συζητήσεις μεταξύ πολλών πολιτών με σχετικά ικανοποιητική μόρφωση αποδεικνύεται πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι και η ελληνική οικονομία έχει εκχωρήσει την άσκηση της οικονομικής πολιτικής στους εμπειροτέχνες των διεθνών οργανισμών και επιχειρήσεων, ενώ οι εκλεγμένοι πολιτικοί έχουν καταστεί οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης.