ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ…
Τελευταία ακούγεται (και βιώνουμε τις συνέπειες) το μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας και της κρίσης που περνάμε.
Η λύση μοιάζει να μην πλησιάζει και μάλλον δεν θα επέλθει. Στον λόγο του ανέφερε δειλά δειλά και με φόβο για την έκβαση ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι «αδύνατη οικονομία μάς κάνει ευάλωτους στα εθνικά θέματα» (ή κάπως έτσι). Δυστυχώς, αυτή θέλουν απʼ έξω να είναι η λύση. Εκεί θέλουν να μας οδηγήσουν. Σε αδιέξοδο και με έξοδο μόνον την έξοδο κινδύνου, πλήρως ελεγχόμενη.
Γιατί λέω λύση; Διότι, όταν μας πείσουν να πουλήσουμε εθνικά θέματα τότε θα λυθεί και το οικονομικό μας πρόβλημα.
Όταν δεχθούμε κάποιο σχέδιο για το Κυπριακό λίγο ή πολύ χειρότερο από αυτό που απορρίφθηκε του Ανάν.
Όταν συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη με περισσότερα από ένα θέματα (και όχι μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, που ήταν η μόνιμη θέση της Ελλάδας μέχρι πρότινος), γιατί η Χάγη δεν είναι πραγματικό δικαστήριο αλλά είδος διεφθαρμένου διαιτητού. Στην ομάδα από την οποία θα τα «πιάσει» θα δώσει και τα περισσότερα «penalties».
Όταν, λοιπόν, ζητάμε να πάμε στη Χάγη με ένα θέμα, αυτό δεν μοιράζεται. Αν πιεστούμε να πάμε με δέκα θέματα, τότε όλοι κάτι θα πάρουν (άλλος βέβαια θα κάνει την επιλογή), 60-40, 70-30, έστω και 50-50, όλα θα μοιραστούν και όλοι θα πανηγυρίζουν. Τέτοια δικαιοσύνη θυμίζει την ωραία κόρη με τα δεμένα μάτια που προσπαθεί να ζυγίσει δίκαια, αλλά έχει ορθάνοιχτα τα αυτιά για να εκτελεί «τυφλά» τις εντολές που της ψιθυρίζουν.
Έτσι κάπως επιχειρούν να μας βοηθήσουν να λύσουμε το θέμα του Αιγαίου. Ας μην ξεχνάμε και τη Θράκη. Κάποια μάτια είναι εμφανώς στραμμένα μονίμως πάνω της. Θα αναρωτηθεί κανείς: «Μα αφού είμαστε στην ΕΕ, μπορεί να κινδυνεύσει;». Η απάντηση είναι σαφώς «όχι». Όχι όμως για την ΕΕ. Αυτό δεν είναι ίδιο και για την Ελλάδα, αν φανταστεί κανείς ότι μια πίεση για απλή ακύρωση του γνωστού άρθρου 4 του παλαιού εκείνου νόμου για την αφαίρεση της υπηκοότητας όσων είχαν φύγει οικειοθελώς και διά μακρόν από την εστία τους είναι μια λύση βολική για εξελίξεις.
Αυτόματα στα βιβλία της περιοχής της Θράκης θα προκύψει πληθυσμός με αναλογία σχεδόν ένα προς ένα χριστιανών προς μουσουλμάνους και τότε δεν θα χρειάζεται να εκλεγεί περιφερειάρχης γιατί ο πραγματικός άρχοντας της περιοχής θα είναι ο εκάστοτε τούρκος πρόξενος, που και σήμερα εμφανίζεται με αυξημένη επιρροή τοπικά.
Και όταν βέβαια μας βρουν χαλαρούς και σε βαθιά ανάγκη, θα γεννήσουν και άλλα προβλήματα, όπως το τσάμικο, το βλάχικο και ποιος ξέρει τι άλλο. Γιατί να μην πάρουμε στα σοβαρά τους ήδη εκπεφρασμένους φόβους του κ. πρωθυπουργού; Θα υποχωρήσουμε; Θα ενδώσουμε; Θα δεχτούμε να μεταπουλήσουμε ένα ή κάποιο από τα εθνικά μας θέματα (ή και όλα) προκειμένου να πάρουμε σε αντάλλαγμα μια καλύτερη οικονομία; Μια καλύτερη καθημερινότητα; Μια πιο άνετη ζωή; Τι μπορούμε να πούμε αύριο στα παιδιά μας; Ότι για να τους παράσχουμε καλύτερη και πιο άνετη καθημερινή καλοπέραση (και βραδινή επίσης) ξεπουλήσαμε αυτά που οι παππούδες μας μας κληροδότησαν, ότι αποφασίσαμε να τα ξεπουλήσουμε έναντι προσωρινής καλοζωίας σαν να είναι μετοχές ΟΤΕ,
ΔΕΗ κ.λπ.; Μα είναι όμως βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια πάλι θα βρουν τον τρόπο να μας πάρουν πίσω (και με το παραπάνω) ό,τι σήμερα θα μας δώσουν για να μη σταθούμε ποτέ σε δυο πόδια. Μας θέλουν πάντα στο ένα πόδι, με συνεχή ανασφάλεια.
Ας μην το ακολουθήσουμε. Ας προσπαθήσουμε να σταθούμε με θυσίες μόνοι μας όρθιοι. Έχουμε να κερδίσουμε πολύ περισσότερα και, πάνω απ’ όλα, την εθνική αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία μας. Ας μάθουμε άλλη μια φορά να είμαστε Έλληνες. Έλληνες Ευρωπαίοι, αλλά Έλληνες.