Επικαιρότητα
1Χωρίς αμφιβολία ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν είναι πανέξυπνος και καταφέρνει να εξασφαλίζει την υποστήριξη των τριών κυριότερων δυνάμεων, δηλαδή των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας, παρότι σε πάρα πολλά θέματα τα συμφέροντα αυτών των δυνάμεων είναι συγκρουόμενα. Πριν από λίγες ημέρες ο Ερντογάν κατάφερε να εξασφαλίσει τη συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ παρότι οι βασικές προϋποθέσεις που είχαν θέσει οι ιθύνοντες της ΕΕ αγνοήθηκαν παντελώς από την Τουρκία. Το γεγονός της περιφρόνησης του κοινοτικού κεκτημένου από τον Ερντογάν η ΕΕ το κατάπιε και αποφάσισε να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις ένταξης, ενώ δεν ακούστηκε καθόλου η φωνή της Ελλάδος και της Κύπρου. Την εβδομάδα που μας πέρασε ο τούρκος πρωθυπουργός εξαπέλυσε, για μια ακόμη φορά, δριμύτατη κριτική στο Ισραήλ, που είναι ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, ενώ εξέφρασε την υποστήριξή του στο Ιράν, χώρα την οποία μάχονται οι ΗΠΑ και η ΕΕ για το πυρηνικό οπλοστάσιό της. Και με τις αντιδυτικές αυτές περγαμηνές μετέβη στη Ρωσία, σε μια προσπάθεια για περαιτέρω σύσφιγξη των πολιτικών και των οικονομικών σχέσεων Ρωσίας – Τουρκίας. Και ο πανέξυπνος ρώσος ηγέτης Πούτιν εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία για να πετύχει συμφερότερη για τη χώρα του συνεργασία κυρίως στον ενεργειακό τομέα. Ο τούρκος πρωθυπουργός κατηγόρησε το Ισραήλ ότι απειλεί την περιφερειακή ειρήνη. Και δεν έχει καθόλου άδικο. Το Ισραήλ, με τα φτερά των ΗΠΑ, αναστατώνει συνεχώς ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής, χωρίς να σέβεται τους κανόνες της καλής γειτονίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Ταυτόχρονα εκδήλωσε την υποστήριξή του στο Ιράν, λέγοντας ότι η μεταχείριση που δέχεται από τις χώρες της Δύσης για το θέμα του πυρηνικού οπλοστασίου είναι άδικη. Και επεσήμανε ότι, δυστυχώς, για τα πυρηνικά όπλα δεν κάνουν το ίδιο και με το Ισραήλ, που -όπως είναι γνωστό- διαθέτει πυρηνικό εξοπλισμό. Πραγματικά εδώ πρέπει να συμφωνήσει κανείς με την άποψη αυτή του Ερντογάν. Βέβαια, η διασπορά των πυρηνικών όπλων δεν είναι προς το συμφέρον της διεθνούς κοινότητας, καθώς δεν διασφαλίζει τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης. Αλλά όταν το Ισραήλ και το Πακιστάν, για παράδειγμα, διαθέτουν πυρηνικά όπλα, με ποιο δικαίωμα μπορεί κανείς να εμποδίσει το Ιράν να αποκτήσει τα δικά του μέσα άμυνας;
2 Είναι γεγονός ότι κάθε κράτος πρέπει να υπερασπίζεται σθεναρά τα συμφέροντά του και τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Στο πλαίσιο αυτό τοποθετούνται και οι παραπάνω ενέργειες του πρωθυπουργού της Τουρκίας, ο οποίος υπεράνω όλων φαίνεται ότι έχει θέσει τα συμφέροντα της χώρας του ως πρώτη επιλογή. Ο Ερντογάν ετοιμάζεται να επισκεφτεί και τη χώρα μας για μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με τον πρωθυπουργό. Η αναμφισβήτητη ευφυΐα του Ερντογάν οπωσδήποτε θα δημιουργήσει για τη χώρα μας ίσως καταστάσεις μη συμφέρουσες, όπως στο Κυπριακό, στο θέμα της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, στις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και σε άλλα συναφή θέματα που χωρίζουν τις δύο χώρες. Ο Ερντογάν στις συζητήσεις θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει πλεονεκτήματα για τη χώρα του. Και ο δικός μας πρωθυπουργός οφείλει να αμυνθεί στις όποιες βλέψεις της γειτονικής μας χώρας. Η Τουρκία μηχανεύεται πολλά. Ενώ εμείς προσπαθούμε με «άψογη στάση» να αμυνθούμε. Κι αυτό είναι το μεγάλο μας μειονέκτημα. Προ ημερών ο Ερντογάν δήλωσε ότι με μεγάλη του ευχαρίστηση θα παραχωρήσει την τουρκική υπηκοότητα στους Μητροπολίτες των νέων χωρών (Βορείου Ελλάδος, Κρήτης, Δωδεκανήσου) για να έχουν το δικαίωμα να εκλεγούν Οικουμενικοί Πατριάρχες ή μέλη της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτήν την προσφορά του Ερντογάν στους Μητροπολίτες της ελληνικής Εκκλησίας ένθερμα την υποστηρίζει, δυστυχώς, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Δεν γνωρίζουμε φυσικά την τελική απόφαση των Μητροπολιτών, αλλά οι πληροφορίες λένε ότι οι Μητροπολίτες Κρήτης δέχτηκαν να αποκτήσουν και την τουρκική υπηκοότητα! Πάντως πρόθεση του Ερντογάν είναι ορισμένες ελληνικές περιφέρειες που βρίσκονται σε κρίσιμες γεωγραφικές θέσεις να αποκτήσουν θρησκευτικούς ηγέτες που να επιδιώκουν την εύνοια της Τουρκίας με έπαθλο την πιθανότητα εκλογής τους στον πατριαρχικό θρόνο ή στην Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.