ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΙΜΩΝ ΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ…

Το αγροτικό ζήτημα κινείται πλησίστιο με την πορεία απελευθέρωσης του Γένους από τον οθωμανικό ζυγό και την αντίστοιχη του νεοελληνικού κράτους. Ο Μεγάλος Ξεσηκωμός του ʼ21 πρόβαλε με λάβαρο την «αποτίναξιν του ζυγού των τε Οθωμανών και Κοτζαμπάσηδων», τη διπλή δηλαδή απελευθέρωση από τους οσμανλήδες κατακτητές και τους κοτζαμπάσηδες φεουδάρχες.
Ο «Γέρος» του Αγώνα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αν και πρότασσε την Εθνική Απελευθέρωση, παραλλήλως, ουδέποτε, έστω και με κάποιες υπαναχωρήσεις και προσωρινούς συμβιβασμούς, εγκατέλειψε τη μάχη για τα «δίκαια του Λαού και των Αρμάτων».
Η απόκτηση γεωργικού κλήρου από τις «Εθνικές Γαίες» θέρμαινε την ψυχή των ακτημόνων στον εννεαετή πολυαίμακτο απελευθερωτικό αγώνα. Οι φωτισμένοι Σαινσιμονιστές (Έιχταλ, Γκραλιάρ κ.λπ.), που καταδιωκόμενοι από την ευρωπαϊκή απολυταρχία κατέφυγαν στην αγωνιζόμενη Ελλάδα, έριξαν τους «πρώτους σπόρους» για την αξιοποίηση των «Εθνικών Γαιών» και την αγροτική ανάπτυξη του νεοφώτιστου Ελληνικού Κράτους.
Απαιτήθηκαν όμως 130 χρόνια, μέχρι την πέμπτη δεκαετία του προηγούμενου αιώνα, για να λυθεί το πρόβλημα των «Εθνικών Γαιών» και να αποδοθεί η γη στους καλλιεργητές της!…
Το Κοινοτικό (Συνεταιριστικό) Πνεύμα» των φωτισμένων Σαινσιμονιστών επισκιάστηκε από την αδηφάγο τακτική των Κοτζαμπάσηδων της Οθωμανοκρατίας, οι οποίοι μετά την Απελευθέρωση επιβλήθηκαν ως εξουσία και εκμηδένισαν κάθε προσπάθεια για τον οικονομικό εκσυγχρονισμό της χώρας, άμεσα συνδεδεμένο με την επίλυση και του αγροτικού ζητήματος.
Οι εξουσίες αυτές άλωσαν και διέφθειραν εκ των έσω και το Πνεύμα Αναδημιουργίας της Επανάστασης του 1909. Υπέσκαψαν τις ιδέες των διαδόχων των Σαινσιμονιστών, των Κοινωνιολόγων του Αλ. Παπαναστασίου. Παρέμειναν, προς ίδιον συμφέρον, προσκολλημένοι στην εικόνα που σκιτσάρισε για την Ελλάδα ένας ευρωπαίος περιηγητής των αρχών του 19ου αιώνα: «Η Ελλάδα είναι μια χώρα ορεινή και πετρώδης, όπου οι μισοί Έλληνες προσφέρουν καφέ στους άλλους μισούς», εντυπωσιασμένος από την πληθύν των καφενείων στον ελλαδικό χώρο!
Όμως, το όραμα του Αγροτικού Εκσυγχρονισμού παρέμεινε ζωντανό στους πνευματικούς απογόνους των φωτισμένων Σαινσιμονιστών, τις μονάδες, έστω, των διαχειριστών της αγροτικής μας πολιτικής.
Στα αρχεία του υπουργείου Γεωργίας, ή Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων επί το σύγχρονο, είναι κατατεθειμένες ολοκληρωμένες μελέτες για την αντιμετώπιση του αγροτικού ζητήματος. Και μάλιστα στη σημερινή μορφή του στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι αγωνιζόμενοι στις εθνικές οδούς αγρότες, και πολύ περισσότερο οι πολιτικοί διαχειριστές της αγροτικής πολιτικής, το κατʼ ευφημισμόν υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, όχι μόνο είναι αναγκαίο αλλʼ απολύτως επιβεβλημένο να προσφύγουν στη μελέτη αυτών των εισηγήσεων και να τις προβάλουν στη βάσανο της κοινής διαβούλευσης.
Το περίεργο (;) είναι ότι η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας, και η σημερινή, αποστρέφει το πρόσωπό της από τις εισηγήσεις των επιστημονικών στελεχών του υπουργείου –ατόμων με βαθιά γνώση του αγροτικού ζητήματος– και επαφίεται στις «εισηγήσεις» των εξ επαγγέλματος «συνδικαλιστών» του αγροτικού χώρου, υπευθύνων κυρίως για την καταβαράθρωση του Συνεταιριστικού Κινήματος, της ανυποληψίας του συνεταιριστικού πνεύματος και της αποσάθρωσης της αγροτικής παραγωγής.
Η κ. Κατερίνα Μπατζελή αναντιρρήτως και είναι γνώστρια των εισηγήσεων του επιστημονικού δυναμικού του υπουργείου της, νυν και προσφάτως αποστρατευθέντος, περί Χρηματιστηρίου Τιμών αγροτικών προϊόντων στους τόπους παραγωγής, δημιουργίας Τράπεζας Αγροτικής Γης, Διαρθρωτικών Μέτρων για τη Γεωργία, Νέων Αγροτών κ.λπ.
Περί αυτών, όμως, αιδήμων σιωπή…
Η στήλη του «Σ» διείσδυσε –η αγροτική καταγωγή του συντάκτη της το επέβαλε– στα αρχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και από την πλειάδα των εισηγήσεων ερανίζεται στοιχεία τινά από τις «Προτάσεις για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Γεωργίας» του μέχρι πρότινος υπευθύνου για την Αγροτική Πολιτική, στελέχους του υπουργείου κ. Παναγιώτη Σάρρου.
Σημειώνει ο κ. Σάρρος στις από 3.2.2009 προτάσεις του:
• «Τα βασικά χαρακτηριστικά της Ελληνικής Γεωργίας καθώς και η ενσωμάτωσή της στην ΕΕ επιβάλλουν να ληφθούν όσο το δυνατόν ταχύτερα μέτρα. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα μέτρα που θα ληφθούν θα είναι διαρθρωτικά, αφού το πρόβλημα της Ελληνικής Γεωργίας είναι διαρθρωτικό και όχι πρόβλημα τιμών, όπως πολλοί ισχυρίζονται. Έτσι, σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν θα πρέπει να δοθεί η εντύπωση ότι κάθε μέτρο θα αναφέρεται σε άμεσες εισοδηματικές ενισχύσεις ή μέσω αύξησης των τιμών των προϊόντων ή μέσω απευθείας εισοδηματικών ενισχύσεων, γιατί τα μέτρα αυτά έχουν περιορισμένο χρονικό ορίζοντα και περιορισμένους πόρους, λόγω του κρατικού προϋπολογισμού…».
Στη συνέχεια ο ίδιος μελετητής, στέλεχος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, προσδιορίζει και αναλύει τα τρία κύρια χαρακτηριστικά του διαρθρωτικού προβλήματος της Ελληνικής Γεωργίας:
Α) Η μεγάλη ηλικία των γεωργών. (… Στη χώρα μας… υπάρχουν 834.000 περίπου γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Οι αρχηγοί αυτών των εκμεταλλεύσεων ανέρχονται σε 533.000, από τους οποίους το 57% είναι ηλικίας άνω των 55 ετών, ενώ το 30% είναι άνω των 65 ετών…»).
Β) Οι μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις. («… 48 περίπου στρέμματα η μέση εκμετάλλευση…».)
Γ) Ανεπάρκεια επενδύσεων. («…Ένας γεωργός μεγάλης ηλικίας, με εκμετάλλευση μικρής έκτασης, δεν είναι δυνατόν να προβαίνει σε επενδύσεις για να βελτιώσει τη θέση της εκμετάλλευσης…».)
Στην εκτενή μελέτη του ο κ. Σάρρος προσδιορίζει την αναγκαιότητα για την «αλλαγή στο Κληρονομικό Δίκαιο, ώστε να αποφεύγεται ο πολυτεμαχισμός της αγροτικής γης», τον ρόλο της ΑΤΕ στην υποβοήθηση των νέων αγροτών καθώς και στη μεταβίβαση των χρεωμένων γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Και τέλος την αναγκαιότητα δημιουργίας Τράπεζας Γης.
Η επί τροχάδην υπόμνηση των μελετών αυτών, που αραχνιάζουν στʼ αρχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, στοχεύει και μόνο στην άρση κάθε προχείρου αιτιολογίας των αρμοδίων ότι «απαιτείται χρόνος για τη μελέτη του αγροτικού ζητήματος», που παραμένει στην ελληνική επικαιρότητα επί 190 χρόνια!