Δεν θέλω να έχω σχέσεις με κυκλώματα

// Το ένα τάλεντ-σόου βγαίνει μετά το άλλο. Έχουμε τέτοια ανάγκη από τραγουδιστές; Μήπως πρόκειται για βιομηχανία ονείρων χωρίς αντίκρισμα, δεδομένου ότι ούτε νέοι δίσκοι βγαίνουν και η πίστα περνά κρίση…

«Αυτή η ιστορία με τα παιχνίδια δεν είναι κάτι απλό. Ότι βγαίνουν και πέντε νέοι τραγουδιστές στην αγορά από την τηλεόραση και τι έγινε… Ας πάρουν οι φίρμες από έναν στα μαγαζιά τους και όλα ωραία και όλα καλά. Αυτό που γίνεται δεν έχει σχέση με το τραγούδι. Είναι τηλεοπτικό προϊόν. Έχει σχέση με χρήματα και έσοδα. Και μάλιστα με πολλά έσοδα. Το έμψυχο υλικό σ’ αυτές τις τηλεοπτικές παραγωγές είναι τα νέα παιδιά και τα όνειρά τους. Το κακό σ’ όλα αυτά τα ριάλιτι είναι ότι πέφτουν έντονα τα φώτα για τρεις μήνες πάνω σ’ αυτά τα νέα παιδιά και μετά αυτό δεν συνεχίζεται. Ξέρετε ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι από όλο αυτό; Οι ψυχολόγοι! Τα παιδιά χρησιμοποιούνται. Γιατί μετά από αυτό το ριάλιτι, ούτε τα κόκκινα χαλιά τους περιμένουν ούτε οι ανοιχτές οι πόρτες. Εγώ θα ήθελα από εκείνα τα παιδιά που επιλέγουν αυτόν τον τρόπο προβολής να ξέρουν συνειδητά τι τους περιμένει μετά τους τίτλους τέλους και όχι να νομίζουν ότι θα σώσουν το λαϊκό τραγούδι. Τα παιδιά δυστυχώς βλέπουν κοντά. Μέχρι την επόμενη εβδομάδα. Οι κριτές, από την άλλη πλευρά, όταν τα παιδιά πουν ένα τραγούδι καλά τους φουσκώνουν έτσι τα μυαλά που νομίζεις και εσύ από τον καναπέ σου ότι αυτό το τραγούδι που ερμήνευσε αυτό το παιδί δεν υπάρχει κανένας άλλος που μπορεί να το ερμηνεύσει έτσι… Αυτό είναι ψέμα. Το να κρατηθείς στο τραγούδι είναι μεγάλος αγώνας, για όλους μας».

// Ο Γιάννης Πάριος σας θεωρεί την καλύτερη λαϊκή γυναικεία φωνή σήμερα. Τι είναι για εσάς το λαϊκό τραγούδι;

«Στο λαϊκό τραγούδι -και δεν ξέρω και αν έχω δικαίωμα να μιλήσω για αυτό, αφού ακόμα δημιουργώ και θα δημιουργώ- είναι πολύ δύσκολο να πεις ότι εξασφάλισα μια θέση… Όποιος το πει είναι χαμένος. Το λαϊκό τραγούδι δεν είναι να ερμηνεύσεις ένα τραγούδι με λαϊκό χρώμα. Δεν γίνεται να βγεις και να τραγουδήσεις ένα λαϊκό τραγούδι φορώντας ένα σούπερ μίνι φόρεμα και με το στήθος έξω… Μ’ αυτήν την εμφάνιση είσαι σωστός τραγουδιστής για ποπ τραγούδι, όχι για λαϊκό… Δεν γίνεται να τραγουδήσω λαϊκό τραγούδι και γύρω μου να έχω μπαλέτα και να αναβοσβήνουν σαν τρελά τα φώτα. Αυτό είναι σόου, όχι λαϊκό τραγούδι. Το λαϊκό τραγούδι θέλει απλότητα και καθαρότητα. Θέλει και εμπειρίες ζωής και πολύ αγώνα. Αν δείτε τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες που ασχολούνται με το λαϊκό τραγούδι έχουν συγκεκριμένη διαδρομή και έχουν ξεκινήσει από χαμηλά κοινωνικά στρώματα… Ό,τι απέκτησαν το απέκτησαν με κόπο. Εγώ δεν είμαι λαϊκός άνθρωπος στην πίστα. Είμαι και στο σπίτι μου».

// Τα περιοδικά όμως δείχνουν τους λαϊκούς τραγουδιστές να κάνουν λάιφ στάιλ ζωή…

«Ναι, το λάιφ στάιλ αφορά ηθοποιούς, τραγουδιστές, αθλητές, μοντέλα κ.ο.κ. Από τους τραγουδιστές που τυγχάνει να ξέρω να είναι δέκα όλοι κι όλοι που κάνουν τη λάιφ στάιλ ζωή που δείχνουν τα περιοδικά. Οι άλλοι δεν την κάνουν. Όσον αφορά εμένα για να σας το πω απλά… Με παρουσιάζουν αλλιώς. Βγάζουν μια φωτογραφία μου στα μαγαζιά. Μα, η Νατάσσα δεν είναι όλη την εβδομάδα στα μαγαζιά. Έχω δυο κόρες που τις τρέχω από το πρωί στα σχολεία, στα φροντιστήρια, στα αθλήματα. Λοιπόν αυτά τα περιοδικά ξέρεις τι κάνουν; Δημιουργούν λάιφ στάιλ. Δεν το παρουσιάζουν. Γιατί δεν υφίσταται. Αυτό δεν είναι αληθινό. Δεν είναι η ζωή μου μια βόλτα για καφέ. Είναι λάθος η εικόνα. Αλλά τα περιοδικά θέλουν να γεμίσουν σελίδες και οι τηλεοπτικές εκπομπές τις ώρες τους. Αυτοί που κάνουν πραγματικά λάιφ στάιλ ζωή είναι κάθε εβδομάδα στα περιοδικά και είναι πάντα οι ίδιοι. Τους βλέπουμε και τους ξαναβλέπουμε. Όλοι οι άλλοι μια φορά να βγούμε για καφέ και μας βγάζουν ότι κάνουμε υποτιθέμενη λάιφ στάιλ ζωή…».

// Τι σας πειράζει στην Ελλάδα;

«Ότι ζούμε τις ζωές των άλλων και δεν κοιτάμε τη δική μας. Υπάρχει τέτοια υπερπροσφορά καναλιών, περιοδικών, ραδιοφώνων, που καλύπτει τις ώρες προγράμματος με ανοησία και ψεύτικα πρότυπα ζωής… Άλλος χαζεύει την ανοησία, άλλος όμως πιστεύει ότι αυτή είναι η ευτυχία και χάνει το νόημα της δικής του ζωής. Αυτό είναι λυπηρό. Και εγώ έχω δει κάποιες φορές αυτές τις εκπομπές για να τις αναλύσω με τις κόρες μου και να τις συμβουλεύσω να περάσουν πιο δημιουργικά το χρόνο τους από το να βλέπουν τις ζωές των άλλων. Βέβαια το πιο λυπηρό από όλα είναι τα παιδιά που μπαίνουν στο παιχνίδι της δημοσιότητας και πιστεύουν ότι χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ, ενώ ουσιαστικά εθίζονται στην προβολή και γίνονται πιόνια των καναλιών… Ευτυχώς που αυτά τα τάλεντ-σόου πια δεν κλείνουν τα παιδιά μέσα σ’ ένα σπίτι και σταματήσαμε το μάτι από την κλειδαρότρυπα…».

// Ποιοι είναι αυτοί που χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ;

«Όσοι δεν πήραν αρχές από την οικογένειά τους και το σπίτι τους. Παιδιά με αξιοπρέπεια και να βρεθούν στο χείλος του γκρεμού δεν θα πουλήσουν την ιδιωτική τους ζωή. Όλα συνδέονται με το ήθος και την ποιότητα του καθενός μας. Αυτό αφορά και αυτούς που παράγουν τέτοιες εκπομπές και αυτούς που τις βλέπουν».

// Στο χώρο σας προωθούνται οι τραγουδιστές που κάνουν καλές δημόσιες σχέσεις με τους δημοσιογράφους;

Υπάρχουν κλίκες και κυκλώματα;

«Για να μάθει ο κόσμος ένα τραγούδι μου και να σιγοψιθυρίσει τους στίχους του δεν γίνεται με το να κλείσω εγώ πέντε τραπέζια στο κέντρο μου σε δέκα ραδιοφωνικούς παραγωγούς και να τους ανοίξω ένα μπουκάλι κρασί ή να τους στείλω δώρα τα Χριστούγεννα. Αυτό που φτάνει στον κόσμο από τα χιλιάδες τραγούδια που βγαίνουν και μένει στη μνήμη του είναι μόνο το καλό τραγούδι. Όποιος σκέφτεται να φτάσει το τραγούδι του στον κόσμο με το να πάει ταξίδια τους δημοσιογράφους να αλλάξει δουλειά τώρα. Έβγαλα το cd “Κόκκινη γραμμή” και είχαν πέσει όλοι πάνω μου και μου έλεγαν “Νατάσσα, δεν είναι καλή περίοδος για λαϊκό τραγούδι, τι κάνεις;”. Και τους είπα “παιδιά, αυτό το τραγούδι θα προωθήσω γιατί αυτό είμαι εγώ. Πέρα από μόδες”. Μου έλεγαν “δεν θα παίξεις στα ραδιόφωνα γιατί δεν είσαι μοντέρνα”. Δεν μου λένε τώρα αυτοί γιατί στο κέντρο ο κόσμος μου ζητά το “Κόκκινη γραμμή”; Πού το έμαθαν; Από τη δική μου δυναμική. Γιατί όταν τραγουδάω αυτό το τραγούδι βγαίνω ένα βήμα πιο πέρα… Εγώ δεν θέλω να έχω σχέσεις με κυκλώματα. Δεν μ’ αφορά».

// Πώς τα πάτε στον «Βοτανικό» με την οικονομική κρίση;

«Φερόμαστε έξυπνα απέναντι στην οικονομική κρίση. Δουλεύουμε μόνο δυο μέρες την εβδομάδα και το μαγαζί πηγαίνει καλά και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Οι καιροί είναι περίεργοι και αποζητούν την ένωση. Στο “Βοτανικό” κυριαρχούν δυο λαϊκές φωνές. Ο Νίκος Μακρόπουλος είναι πολύ καλός λαϊκός τραγουδιστής. Πάντα στη ζωή μου κάνω συνεργασίες που να μου αρέσουν. Έχω κάνει και καλλιτεχνικές υποχωρήσεις, αλλά ευτυχώς ήταν λίγες. Ωστόσο, την κρίση στο χώρο μας τη βλέπω θετικά, γιατί θα επιβιώσουν οι επαγγελματίες, οι συνεπείς και οι σοβαροί. Από αυτήν την εποχή που είναι δύσκολη θα δουν φως στο τούνελ οι αξιοπρεπείς, οι ταλαντούχοι, οι δουλευταράδες. Αυτοί που θα χαθούν θα είναι οι πονηροί, που σκοπό τους έχουν να μπερδέψουν τον κόσμο και αυτοί που δεν τον σέβονται. Αυτοί θα πάθουν ζημιά».

// Υπάρχει πολύ κακό λαϊκό τραγούδι σήμερα;

«Δεν θα συμφωνήσω. Αν ανατρέξουμε σ’ όλες τις εποχές θα δούμε ότι υπήρχε κακό, μέτριο και καλό τραγούδι. Πάντα υπήρχε ο τραγουδιστής του σουξέ, ο οποίος γέμιζε για μια σεζόν τα μαγαζιά. Και αυτό το είδος επιβιώνει. Το ελαφρύ. Γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη και για διασκέδαση…».

// Μ’ αυτήν την πτώση της δισκογραφίας θα βγάζατε το νέο σας cd μέσα από εφημερίδα;

«Αν αυτός ο νέος τρόπος κυκλοφορίας δίσκων πηγαίνει στον κόσμο με έντιμο τρόπο, δεν έχω αντίρρηση…».

// Πάριος, Νταλάρας, Αλεξίου, Μητροπάνος, Μαρινέλλα… Υπάρχουν τέτοιες φωνές σήμερα;

«Όχι, και δεν θα υπάρξουν. Πάριος είναι ένας και μοναδικός. Όλα τα άλλα είναι μιμήσεις. Οι μεγάλοι δημιουργοί -Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Καλδάρας, Χιώτης, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις- έφτιαξαν σπουδαία τραγούδια και πάνω σ’ αυτά πατάμε οι νεότεροι. Αυτοί είναι η ιστορία μας».

// Η τηλεόραση στις μέρες μας ενημερώνει, ψυχαγωγεί;

«Η τηλεόραση υπηρετεί την ύλη και τη γρηγοράδα. Η τηλεόραση έχει πιάσει τα άκρα. Βλέπεις πολύ αστείες εκπομπές, πολύ κακές εκπομπές και πολύ καλές εκπομπές. Την τηλεόραση δεν μπορείς να την αποφύγεις. Μπορείς όμως να φτιάξεις το δικό σου προσωπικό πρόγραμμα με τη χρήση του τηλεκοντρόλ. Θα σας πω κάτι όμως… Με το να επιλέξεις κάτι εύκολο και εύπεπτο θα υποστείς και τις συνέπειες… Είναι θέμα χρόνου. Η τηλεόραση κάνει τη δουλειά της. Εσύ τι κάνεις;».

// Αυτό είναι το μότο σας στη ζωή;

«Ναι, πιστεύω πως ό,τι πράξεις θα λάβεις. Παραδείγματος χάρην, ως χώρα δεν χειριστήκαμε σωστά τα χρήματα που μας έδωσε η Ε.Ε. Κάποιοι τα έφαγαν… Τώρα την πληρώνουμε όλοι. Αλλά ξέρετε όλα στη ζωή δεν είναι χρήματα. Και εμείς οι καλλιτέχνες, όταν θα μας πεις ότι μπορείς να κάνεις αυτό που δεν θα βγάλεις πολλά χρήματα αλλά θα έχει καλλιτεχνική αξία, θα κάνουμε πίσω και θα το κάνουμε. Οι πολιτικοί μας γιατί φέρονται με απληστία; Οι νέοι πολιτικοί γιατί δεν βλέπουν το να φτιάξουν αυτόν τον τόπο ως όραμα, ως ιδέα;».

// Ποιος φταίει για την απληστία;

«Δεν θα δεχθώ τα περί καταναλωτικής κοινωνίας. Συγγνώμη, δεν είμαστε μωρά. Όταν οι Έλληνες δανείζονται και παίρνουν σπίτια και αυτοκίνητα, ξέρουν πολύ καλά ότι από τη δική τους τσέπη θα βγουν τα δάνεια. Έχουν βγάλει και σχολεία και ξέρουν και γράμματα. Ας μην ακούω λοιπόν ότι παρασύρονται».

// Υπάρχει ελπίδα;

«Ναι, από τους νέους. Και δεν ξέρω τι θα μου πείτε για τους νέους μας, αλλά εγώ πιστεύω στον ρομαντισμό και την όρεξη της νεότητας. Έχουν δύναμη μέσα τους. Σας φαντάζουν απερίσκεπτοι; Ναι, αλλά δεν τους οδηγεί το κέρδος. Δεν είναι βουτηγμένοι ακόμη στα… σκουπίδια».

// Είστε ευτυχισμένη;

«Πολύ. Έχω δυο κόρες, που η καθεμιά με τον τρόπο της με κάνει υπερήφανη και χαρούμενη. Η μεγάλη μου κόρη, στα 16, έχει τις ανησυχίες της εφηβείας “είμαι καλή μαθήτρια, είμαι ωραία, είμαι ερωτευμένη”… Η μικρή μου κόρη είναι αθώα και γλυκιά. Εγώ νιώθω ευτυχής που έχω την υγεία μου και δουλεύω για να πραγματοποιώ τα όνειρά τους».

// Η ευτυχία δεν είναι και η ύλη;

«Ναι, ευτυχία είναι και η ύλη δεν λέω, αλλά τι να την κάνω την ύλη όταν δεν τη μοιράζομαι; Η ευτυχία δεν είναι η συσσώρευση της ύλης, αλλά το μοίρασμά της. Η ευτυχία είναι το κοντά και το μοίρασμα…».

// Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;

«Η δημιουργία ενός cd με παλιά, καλά, λαϊκά τραγούδια των τελευταίων τριάντα χρόνων. Αυτό το ταξίδι θέλω να το κάνω για τη νέα γενιά. Το νέο παιδί παίρνει το cd σου γιατί σε ξέρει και σ’ αγαπάει. Παράλληλα όμως, μαθαίνει την ιστορία της μουσικής του τόπου του. Και ο άνθρωπος που ξέρει εν γένει την ιστορία του είναι γνώστης κινήσεων και παίρνει σωστές αποφάσεις για το μέλλον του».