Χάριτες οφείλουμε…

Ίσως γιατί μας ζητούσε ο κουμπάρος πάρα πολλά… Προχθές η εξοχότητά του, από το μακρινό Αμπού Ντάμπι, μας… ενημέρωσε ότι έρχεται βόλτα στην Αθήνα, για να μην μπει στον κόπο ο κ. Παπανδρέου να του στείλει την απάντηση. Δύο ώρες αργότερα ο πρωθυπουργός επιβεβαίωνε ότι πράγματι την αλήθεια έλεγε ο τούρκος ομόλογός του, που σημαίνει ότι ήδη είχε προηγηθεί επαφή. (Αν αυτό, κύριε Παπανδρέου, δεν είναι μυστική διπλωματία, τι άλλο είναι;) Τον κάλεσε, λέει, εδώ για να συζητήσουν τις απαιτήσεις που θέτει και εγγράφως με το… ραβασάκι που μας έστειλε. Ακόμα και για τη Θράκη… Και εμείς δεχόμαστε να μπουν στο τραπέζι. Όταν μόνιμη θέση και του πατέρα του πρωθυπουργού μας και του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν ότι η μόνη διαφορά που αναγνωρίζουμε είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Τίποτε άλλο…

Αντί να είχε επιστρέψει αμέσως ο κ. Παπανδρέου την επιστολή (η οποία ποτέ δεν δόθηκε στην δημοσιότητα!) ως απαράδεκτη, από τη στιγμή που αναφέρεται σε διεκδικήσεις που απορρίπτουμε, καλεί τον Ερντογάν να συζητήσουν! Χωρίς καμία προϋπόθεση. Όταν κάθε μέρα γίνεται κόσκινο το Αιγαίο μας από τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα. Και τρομοκρατούν τους κατοίκους στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι.

Ελπίζουμε πάντως ο πρωθυπουργός να πει στον τούρκο συνάδελφό του ότι πράγματι στη Θράκη από 60.000 που ήταν έχουν αυξηθεί σε 120.000 οι μουσουλμάνοι, ενώ στην Κωνσταντινούπολη η ελληνική ομογένεια μετράει μόλις 2.000 (οι περισσότεροι γέροντες), οι υπόλοιποι, μέχρι τις 200.000, πού είναι, τι έχουν γίνει; Πώς εξηγεί ο κ. Ερντογάν ότι οι ομόθρησκοί του στη χώρα μας αυξάνονται ραγδαία και στη δική του χώρα οι Έλληνες εξαφανίζονται; Και όταν έχει διπλασιασθεί στην Θράκη η μουσουλμανική μειονότητα, μπορεί να μιλάει η Άγκυρα για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Έτσι δεν είναι, Γιώργο;