Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια

δ Μακράν το πιο εύστοχο σχόλιο που διατυπώθηκε την εβδομάδα που πέρασε για το ελληνικό χρηματιστήριο ανήκει σε γνωστό, καλό συνάδελφο που όπως και όλοι μας έχουν δει τα μάτια του τα μύρια όσα να διαδραματίζονται στο ΧΑ. Χαρακτήρισε σε κείμενό του, αμέσως μετά τη λήξη της περιπετειώδους συνεδρίασης της Τρίτης, κατά την οποία η αγορά άνοιξε πτωτικά, βρέθηκε να χάνει ακόμα και 4 ποσοστιαίες μονάδες, για να καταλήξει τελικά με κέρδη της τάξης του 0,54% (!), ως την «καλύτερη αγορά στην Ευρώπη για τους traders». Όχι μόνο γιατί τους αποφέρει κατά περίπτωση εντυπωσιακά κέρδη, ακόμα και μέσα στην ίδια συνεδρίαση, αλλά κυρίως γιατί «ακόμη και σε περίπτωση που κάνουν λάθος, μπορούν να το διορθώσουν»…
δ Ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα. Κι όποιος έχει αμφιβολίες καλείται να δει ξανά τις διακυμάνσεις του Γενικού Δείκτη και βασικών, δεικτοβαρών μετοχών, όχι μόνο στην επίμαχη συνεδρίαση αλλά στις περισσότερες των τελευταίων εβδομάδων. Κι όχι μόνο!
δ Τα συμπεράσματα είναι δεδομένα: Όσο διατηρείται η παραφιλολογία αναφορικά με τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, όσο υπάρχει χώρος αλλά και αφορμή στους όποιους ανευθυνο-υπεύθυνους αναλυτές, δημοσιογράφους, σχολιαστές ή «ειδήμονες» ξένων Μέσων Ενημέρωσης, ξένων χρηματοπιστωτικών οίκων, ή και σε πολιτικούς ακόμα, να χλευάζουν τη χώρα και την αξιοπιστία της, αλλά και να δημοσιοποιούν σενάρια χρεοκοπίας, εκδίωξής μας από τη ζώνη του ευρώ ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, τόσο πιο ευάλωτη θα παραμένει η αγορά μας στα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Και αυτό μπορεί να είναι «καλό» για τους traders, είναι όμως το χειρότερο δυνατό για τον μέσο ιδιώτη επενδυτή, αυτόν ακριβώς που προ ολίγων ετών ήταν η ραχοκοκαλιά του συστήματος. Αυτού που σε τελική ανάλυση χάνει όταν «παίζει» το παιχνίδι με τους όρους που άλλοι -φευ- του επιβάλλουν.
δ Από κει και μετά, μάλλον δεν έχει νόημα να μιλάμε για τεχνικές αναλύσεις, κινητούς και «ακίνητους» μέσους όρους, επίπεδα αντιστάσεων και «ταβάνια» του δείκτη. Άστε, να δούμε πρώτα πού «θα κάτσει η μπίλια»…