Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΟΜΠΑΜΑ

Μετά 47 χρόνια συνεχούς επικράτησης των Δημοκρατικών, χάθηκε στις εκλογές της Τρίτης (προς Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010) η έδρα της Μασαχουσέτης για τη Γερουσία. Ο ρεπουμπλικάνος Σκοτ Μπράουν νίκησε την υποψήφια των Δημοκρατικών Μάρθα Κόουκλι καταφέρνοντας ένα σημαντικό πλήγμα στο κυβερνών κόμμα των
ΗΠΑ τόσο σε πολιτικό όσο και σε ηθικό επίπεδο. Πρόκειται για μια ευθεία ήττα του προέδρου
Ομπάμα με ψυχολογικές συνέπειες στον βαθμό που πρόκειται για μια πολιτεία φύσει δημοκρατική η οποία για δικούς της λόγους (που όμως μπορεί να είναι κοινοί λόγοι για τις περισσότερες πολιτείες της χώρας) αποφάσισε να τιμωρήσει το κόμμα που συμπαθεί.
Ο νικητής των εκλογών είπε χαρακτηριστικά για τους Δημοκρατικούς μετά τη νίκη του, απευθυνόμενος σε ψηφοφόρους του: «Νόμιζαν ότι τους ανήκε αυτή η έδρα. Νόμιζαν ότι δεν μπορούσαν να χάσουν. Τους διορθώσατε».
Παντού στις ΗΠΑ εκτιμούν ότι ο πρόεδρος Ομπάμα πληρώνει με αυτήν την πολλά σημαίνουσα ήττα μια μέτρια έως απογοητευτική παρουσία του τον πρώτο χρόνο στην ηγεσία της υπερδύναμης. Η απογοήτευση είναι διάχυτη, αν και η θητεία του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κακή. Ίσως είναι οι προσδοκίες που είχαν επενδυθεί στην προεδρία του, η αίσθηση ότι θα τα αλλάξει όλα.
Πολλοί βέβαια αγνοούν (και είναι λάθος να το κάνουν) πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει οτιδήποτε σε μια κοινωνία βαθιά συντηρητική που δεν διστάζει να διαδηλώνει προκειμένου να αποτρέψει την ψήφιση (τελικά ψηφίστηκε και πέρασε χάρη στην ψήφο της «δικής μας» ρεπουμπλικανής γερουσιαστού με ελληνική καταγωγή Ολυμπίας Σνόου) νόμου υπέρ της περίθαλψης του μεγαλύτερου κομματιού του πληθυσμού: Χιλιάδες άνθρωποι με πλακάτ διαμαρτύρονταν κατά της δημόσιας περίθαλψης, αν κάτι τέτοιο επρόκειτο να επιβαρύνει έστω και ελάχιστα τις τσέπες τους! Αυτήν την εικόνα δεν την έχουμε δει στην Ευρώπη και η συγκεκριμένη λογική μάς φαίνεται τουλάχιστον ξένη. Όμως για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κάτι διαδεδομένο και αφορά αντίληψη που αγκαλιάζει πολύ κόσμο στο μέτρο που θίγει βασικές του αρχές, όπως η χαμηλή φορολογία, η ιδιωτική ασφάλιση και η περιουσία.
Είναι αλήθεια ότι ο Μπαράκ Ομπάμα συναντά μεγάλες δυσκολίες στις αλλαγές που θέλει να κάνει, από την άλλη πλευρά όμως δεν «διαφημίζει» αυτές τις αλλαγές ώστε να γίνουν γνωστές και να αποκτήσει μια ευρεία βάση υποστήριξης από τον κόσμο.
Η ήττα στην πολιτεία της Μασαχουσέτης είναι βαριά για τους Δημοκρατικούς και τον Ομπάμα. Είναι η πολιτεία των Κένεντι, εκεί που εκλεγόταν επί 47 χρόνια διαρκώς ο Έντουαρντ Κένεντι, ο μικρός αδελφός του δολοφονημένου Προέδρου Τζον και του επίσης δολοφονημένου αδελφού του (και υποψηφίου Προέδρου) Ρόμπερτ Κένεντι. Στις 26 Αυγούστου 2009 πέθανε στα 77 του χρόνια από καρκίνο ο γερουσιαστής Κένεντι και σύμφωνα με τον νόμο μέσα σε 160 μέρες έπρεπε να γίνουν εκλογές για την εκλογή νέου γερουσιαστή. Οι απόγονοι της οικογένειας Κένεντι δεν θέλησαν να διεκδικήσουν την έδρα και το Δημοκρατικό Κόμμα επέλεξε την τοπική υπουργό Δικαιοσύνης Μάρθα Κόουκλι ως υποψήφια. Η οποία δεν τα κατάφερε. Μαζί της δεν τα κατάφερε το Δημοκρατικό Κόμμα που μπαίνει σε μια περίοδο κρίσης. Πέραν του ηθικού ζητήματος, οι Δημοκρατικοί χάνουν την ισχυρή πλειοψηφία που είχαν στη Γερουσία, αφού από τις 60 έδρες (100 έχει η Γερουσία) που είχαν κατεβαίνουν στις 59 και δεν θα μπορούν να περνάνε εξ ορισμού νόμους που χρειάζονται αυξημένη πλειοψηφία και όχι απλώς το 50% συν ένα.
Μεγάλο πλήγμα πάντως αποτελεί και η αίσθηση που δημιουργείται στην κοινή γνώμη ότι οι Δημοκρατικοί «χάνουν εύκολα» και ότι αυτό μπορεί να αφορά και τον ίδιο τον Πρόεδρο Ομπάμα. Είθισται βέβαια να δίνουν οι Αμερικανοί μια δεύτερη ευκαιρία-θητεία στον Πρόεδρό τους.
Όμως αν και έχει χρόνο μπροστά του ο Μπαράκ Ομπάμα, μια σαφής προτεραιότητα που προκύπτει πλέον εκ των πραγμάτων είναι η συγκεκριμενοποίηση της πολιτικής του σε μια σειρά από τομείς και η προβολή στόχων με σαφή τρόπο. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να βλέπει όλο και συχνότερα μικρές ή μεγαλύτερες ήττες…