Εισαγγελέας στη ΔΕΗ για τη Μεγαλόπολη
Λέγαμε λοιπόν σε δημοσίευμά μας ότι «ήταν σειρά της ΔΕΗ να δείξει ότι κόπτεται για τα συμφέροντά της» και να μειώσει το τίμημα ανάθεσης του έργου της Μεγαλόπολης από 500 εκατ. ευρώ σε κάτω από 470 εκατ. ευρώ, γιατί με αυτό το χαμηλότερο τίμημα διαπραγματευόταν η ΜΕΤΚΑ να αναλάβει όμοιο έργο στην Τουρκία (είχαμε μάλιστα δημοσιεύσει και σχετικό απόσπασμα από την ιστοσελίδα της). Τι έγινε; Η ΔΕΗ δεν μας άκουσε και ανέθεσε το έργο με 500 εκατ. ευρώ, και από την άλλη μεριά η ΜΕΤΚΑ, έναν μόλις μήνα μετά την ανάθεση της Μεγαλόπολης, έκλεισε τελικά το όμοιο έργο στην Τουρκία με 450 εκατ. ευρώ. Δηλαδή 50 εκατ. ευρώ ήταν το καπελάκι που πλήρωσε η -κατά τα λοιπά κοπτόμενη για τα συμφέροντά της- τότε διοίκηση της ΔΕΗ.
Σημειώνουμε ακόμα ότι η ΔΕΗ θα πάει «γυμνή» στις διαπραγματεύσεις με τον Μυτιληναίο για τις εκκρεμούσες υποθέσεις τους, αφού από τη μια μεριά ήταν οι αιμορραγίες της ΔΕΗ από τα τιμολόγια της Αλουμίνιον και από το «ταξίμετρο» στο Αλιβέρι και από την άλλη μεριά ήτανε ο μοχλός πίεσης που η ίδια διέθετε με το νέο έργο (Μεγαλόπολη), που όμως για άγνωστο λόγο η τότε διοίκηση της ΔΕΗ έδειχνε μια ιδιαίτερα μεγάλη σπουδή να του αναθέσει. Τι έγινε τελικά; Η ΔΕΗ έσπευσε και ανέθεσε στη ΜΕΤΚΑ το έργο με το «καπελάκι» των 50 εκατ. ευρώ, και αφού το εξασφάλισε αυτό ο Μυτιληναίος (ξανα)σταμάτησε να πληρώνει τα τιμολόγια της Αλουμίνιον (με αποτέλεσμα να την έχει φεσώσει μέχρι σήμερα με πάνω από 50 εκατ. ευρώ), ενώ και στο Αλιβέρι ακόμη δεν έχει ξεκινήσει, με αποτέλεσμα το «ταξίμετρο» εκεί να έχει ήδη γράψει τα 32 εκατ. ευρώ επιπλέον και να συνεχίζει. Και μπορεί λίγες μέρες πριν από την έξοδο του κ. Αθανασόπουλου από τη διοίκησή της να υποβλήθηκε από τη ΔΕΗ αγωγή ύψους 50 εκατ. ευρώ κατά της Αλουμίνιον για τα χρεωστούμενα, στους πολλούς όμως αυτό φάνηκε ως «ξεκάρφωμα», αφού στην ουσία και το «καπέλο» (Μεγαλόπολη) και το «φέσι» (Αλουμίνιον) παρέμειναν στη θέση τους.
Οι μόνοι κερδισμένοι από την ιστορία της Μεγαλόπολης σε επιχειρηματικό επίπεδο φαίνεται ότι είναι τελικά η ΜΕΤΚΑ και η ΤΕΡΝΑ, που, αν και ανταγωνιστές στον διαγωνισμό, βρέθηκαν εκ των υστέρων να μοιράζονται το έργο. Ο μεν Μυτιληναίος πήρε τον αέρα των 40 και πλέον εκατ. ευρώ από το έργο με την πώληση της ΕΤΑΔΕ (που είχε το 90% της εργολαβίας) και κράτησε και την υπερτιμολογημένη σύμβαση των 94 εκατ. ευρώ για τη συντήρηση, η δε ΤΕΡΝΑ, η προσφορά της οποίας στον διαγωνισμό απορρίφθηκε ενδιάμεσα της διαδικασίας για «τυπικούς» λόγους, μπήκε στο έργο από την πίσω πόρτα και θα βγάλει το κέρδος της από την κατασκευή της μονάδας με ένα τίμημα που παραμένει «πλούσιο».