Απώλεια κυριαρχίας

Ο πρωθυπουργός της χώρας έθεσε δύο σημαντικά, στρατηγικής σημασίας για την πατρίδα μας, θέματα: Πρώτον τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας και συνακόλουθα την υπονόμευση και αυτής ακόμα της εθνικής μας κυριαρχίας. Θέματα πράγματι κρίσιμα που για πρώτη φορά τίθενται με τέτοιον τρόπο καθ’ όλη τη μακρά περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Όμως όταν τίθενται με τέτοιον τρόπο τα κρίσιμα αυτά θέματα, υποτίθεται ότι η κυβέρνηση της χώρας έχει και σαφή και ολοκληρωμένη γνώση των διαστάσεων της κρίσης, αλλά και την ικανότητα και το σχέδιο για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους.
Αντίθετα ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη έριξαν το πρόβλημα στο τραπέζι και στη συνέχεια αποστασιοποιήθηκαν. Από τη μια πλευρά για το χρέος και τα ελλείμματα υπέδειξαν ως απόλυτο ένοχο και υπεύθυνο την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, για δε τα σκληρά μέτρα που αποτελούν μια πρώτη γεύση του επερχόμενου το καλοκαίρι «δεύτερου κύματος» μέτρων (αύξηση ΦΠΑ και καυσίμων), τα κέντρα αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους «ανάλγητους» μηχανισμούς των οίκων πιστοποίησης και των αγορών…
Ήδη ένα τμήμα της «εθνικής κυριαρχίας», ως προς την οικονομική μας διαχείριση, έχει ανατεθεί ευθέως στους οικονομικούς «ελεγκτές» της ΕΕ ενώ εμμέσως καίρια παρέμβαση στην πορεία της οικονομίας, και συνακόλουθα στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, ασκούν οι αγοραστές ομολόγων που μέσω των υψηλότατων επιτοκίων δανεισμού οδηγούν -τόσο σε άμεσο όσο και σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα- σε επιδείνωση του εξωτερικού χρέους. Αυτό το κρίσιμο ζήτημα το αποσιωπά πλήρως η κυβέρνηση, όταν ακόμα και την περασμένη Τρίτη το επιτόκιο των τριμήνων εντόκων γραμματίων του ελληνικού Δημοσίου ανήλθε στο ύψος-ρεκόρ του 1,67% ενώ στις 20 Οκτωβρίου του 2009 ήταν μόλις 0,35%…
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του θα πρέπει να κατανοήσουν ότι οι εκλογές τελείωσαν, ότι η περίοδος χάριτος εξαντλήθηκε, ότι η συσπείρωση και η ανοχή προς το ΠΑΣΟΚ εξαρτώνται στο άμεσο μέλλον από την απόδοση των μέτρων και τη δίκαιη κατανομή των βαρών, και ότι τελικά η εμφαινόμενη «ηγεμονία» του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου στις πρώτες δημοσκοπήσεις μετά τις εκλογές οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην ουσιαστική παραίτηση και παρατεινόμενη απουσία της ΝΔ από την πολιτική αντιπαράθεση. Και ότι τελικώς αυτός ο συσχετισμός είναι εύθραυστος και προσωρινός και εξαρτάται από την ίδια τη βούληση και την ικανότητα του ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει την κρίση.
Από εδώ και πέρα η κρίση αξιοπιστίας δεν αφορά γενικώς και αορίστως τη χώρα και τις κυβερνήσεις, αλλά θα αναφέρεται ευθέως στη σημερινή κυβέρνηση. Αυτήν ακριβώς τη νέα φάση εξέφρασαν οι ευρωπαίοι θεσμικοί παράγοντες όταν συμφώνησαν μεν γενικώς με τις κατευθύνσεις και τα μέτρα του προγράμματος που παρουσίασε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, αλλά διατύπωσαν ταυτόχρονα ισχυρές αμφιβολίες εάν η ελληνική κυβέρνηση έχει την ικανότητα να το εφαρμόσει… Η σελίδα γυρίζει, αλλά ακόμα το ΠΑΣΟΚ «διαβάζει» τα εκλογικά αποτελέσματα και τον «καταλληλότερο» να κυβερνήσει…
Ένα δεύτερο κρίσιμο πεδίο, που πιθανόν να δημιουργήσει εντάσεις στο εσωτερικό μέτωπο, είναι οι προωθούμενες «θεσμικές μεταρρυθμίσεις». Ασφαλώς οι θεσμικές αλλαγές είναι ως ένα βαθμό αναγκαίες προκειμένου είτε να συμβάλουν στην αναπτυξιακή πορεία και τη διοικητική αναδιοργάνωση της χώρας, είτε ακόμα να ρυθμίσουν προβλήματα που προέκυψαν από το «κύμα» της μετανάστευσης.
Όμως ο τρόπος που χειρίζεται και προσπαθεί να επιβάλει τις ρυθμίσεις αυτές η κυβέρνηση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η όλη αυτή η διαδικασία δεν αποτελεί παρά ένα «θεσμικό άλλοθι» με εμφανείς κομματικούς-ψηφοθηρικούς στόχους. Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι μέχρι τον Νοέμβριο θα έχει συσσωρευτεί ένα ικανό «πολιτικό κόστος» λόγω των σκληρών οικονομικών μέτρων και της παρατεινόμενης ύφεσης και διατρέχει τον κίνδυνο μιας ισχυρής μείωσης της εκλογικής της βάσης. Η «περιφερειοποίηση» και η συγχώνευση των δήμων θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικοεκλογικό σκηνικό, που θα καθιστά μη ευθέως συγκρίσιμο το εκλογικό αποτέλεσμα με αντίστοιχα αποτελέσματα προηγούμενων αναμετρήσεων σε νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές.
Επιπρόσθετα υπάρχει ένα «εφεδρικό» εκλογικό σώμα από τους υπολογιζόμενους από το υπουργείο Εσωτερικών 250.000 μετανάστες οι οποίοι θα αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου και θα ψηφίσουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία το ΠΑΣΟΚ επιλέγοντας μάλιστα στα ψηφοδέλτια μετανάστες υποψηφίους… Με τον τρόπο αυτό θα «καλυφθούν» οι εκλογικές απώλειες του κυβερνώντος κόμματος και δεν θα τεθούν άμεσα πολιτικά θέματα που θα αφορούν μια πιθανή απώλεια της πολιτικής ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ.
Βεβαίως αυτοί οι σχεδιασμοί που διαμορφώνονται «επί χάρτου» -και μάλιστα με στενά μικροκομματικά κριτήρια- ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Γιατί τέτοιου είδους «μεταρρυθμίσεις» θα εγείρουν έντονες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις τόσο πολιτικοϊδεολογικού όσο και κοινωνικού χαρακτήρα.
Ούτε οι συνενώσεις των δήμων (και μάλιστα των πληθυσμιακά μεγάλων) είναι εύκολη ούτε οι πόροι υπάρχουν ούτε η χωροταξική κατανομή της ενοποίησης έχει δημοσιοποιηθεί… Η «φυγή προς τα εμπρός» που επιχειρεί η κυβέρνηση εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε ένα «άλμα στο κενό».
Όσο για το θέμα της χορήγησης ιθαγένειας και δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες, αποτελεί ένα πράγματι κρίσιμο ζήτημα που απαιτεί σοβαρή συζήτηση και όχι εκβιαστικά διλήμματα. Εάν πράγματι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την ομαλή κοινωνική ενσωμάτωση των μεταναστών και όχι για την ιδιοποίηση της ψήφου τους, τότε κατά πρώτον θα πρέπει να αποσυνδέσει το δικαίωμα ψήφου από τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2010 και κατά δεύτερον να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη της τις αντιρρήσεις της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας απέναντι στις προτάσεις που παρουσίασε. Το λιγότερο που μας χρειάζεται σήμερα είναι μια εσωτερική πόλωση και ένας ιδεολογικός διχασμός που θα αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο το εσωτερικό μέτωπο της χώρας και θα καταστήσουν ακόμα πιο εμφανή την αδυναμία της κυβέρνησης να ελέγξει τις εξελίξεις και να κατευθύνει την κοινωνία πάνω σε κοινούς στόχους.
Ας κυριαρχήσει τουλάχιστον η κοινή λογική πριν η κυβέρνηση απωλέσει τον έλεγχο της αντιμετώπισης των κρίσιμων εξωτερικών και εσωτερικών προβλημάτων, πριν η ίδια αποδυναμώσει την ισχύ της χωρίς να χρειάζεται να της την αφαιρέσουν οι «εξωγενείς» παράγοντες…