Χαμένη στη μετάφραση…
Ενοχλήθηκε, λέει, η κ. Γιαννάκου από τις Βρυξέλλες, που ο πρόεδρος του κόμματός της χρησιμοποίησε τη λέξη «ακυβερνησία» για να χαρακτηρίσει την εικόνα που δίνει το ΠΑΣΟΚ στη λήξη των πρώτων 100 ημερών του…
Δεν ξέρουμε αν αποδόθηκε σωστά το νόημα των δηλώσεών της. Ελπίζουμε να μην αποδόθηκε. Γιατί αν όντως το είπε –και το εννοούσε– να της διευκρινίσουμε το εξής:
n «Ακυβερνησία» είναι η κατάσταση που προκύπτει όταν μια χώρα είναι ακυβέρνητη. Αυτό δεν συμβαίνει μόνον όταν λείπει ο πρωθυπουργός. Συμβαίνει κι όταν ο πρωθυπουργός είναι εκεί, αλλά δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση.
Όταν φαίνεται πως χάνεται ο έλεγχος.
Όταν ακόμα «φαίνεται»…
Διότι όταν χαθεί πλήρως ο έλεγχος, τότε δεν έχουμε πια «ακυβερνησία». Έχουμε χάος και κατάρρευση των πάντων.
Ασφαλώς δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί.
Αλλά στην ακυβερνησία είμαστε για τα καλά…
l Όταν καθημερινά γίνονται κυβερνητικές δηλώσεις σε κρίσιμα θέματα και ύστερα διαψεύδονται και ύστερα επανέρχονται και ύστερα τις παίρνουν πίσω ξανά, πώς ακριβώς το λέμε;
Όταν «διαβουλεύονται» συνεχώς και δεν αποφασίζουν, κι όταν αξιωθούν να πάρουν μια ρημάδα απόφαση την αλλάζουν και την αποσύρουν για να… ξαναδιαβουλευτούν, πώς ακριβώς το λέμε;
Ακυβερνησία το λέμε…
n Όταν τα ίδια τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δημόσια πια, μιλάνε για «δυσλειτουργίες», για «αντιφάσεις», για «παλινωδίες», για «πολλαπλές γραμμές μέσα στην κυβέρνηση», για «σύγχυση», για «ατέρμονα διαβούλευση που οδηγεί στην παράλυση και την απραξία», τι ακριβώς θέλει η κ. Γιαννάκου;
Να βγει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να… στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο πρωθυπουργό;
Ακυβερνησία είναι το ελάχιστο που μπορούσε να του καταλογίσει.
Κι αυτό το βλέπουν πλέον και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Μόνο η κ. Γιαννάκου δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα…
l Ίσως φταίει που παρακολουθεί τα πράγματα από μακριά.
Ίσως, πάλι, από τον πολύ… «μεσαίο χώρο», κοντεύει να γίνει το τελευταίο στήριγμα του Γιώργου, όταν τον αποδοκιμάζουν ακόμα κι οι δικοί του…
Να της θυμίσουμε ότι ήταν η πολιτική του «μεσαίου χώρου» που κατέρρευσε στο 33,5% μόλις πριν από τρεις μήνες.
Κι ήταν ο «μεσαίος χώρος» που αποδοκίμασε εκλογικά την ίδια την κ. Γιαννάκου το 2007, και από «προβεβλημένη» υπουργός Παιδείας δεν εξελέγη ούτε βουλευτής…
n Και μια και βρίσκεται στις Βρυξέλλες, μπορεί να μάθει τουλάχιστον γιατί στη Γαλλία απέρριψαν το δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές για τους μετανάστες από «τρίτες χώρες» (εκτός Ευρώπης).
Κι επειδή κοντά είναι και η Γερμανία, ας ρωτήσει γιατί κι εκεί η μεταρρύθμιση του σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρτ Σρέντερ, το 1999, δεν άφησε κανένα περιθώριο να δοθεί μερικό δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες.
Κι ας αναρωτηθεί τι ακριβώς σημαίνει πολιτικό δικαίωμα «α λα καρτ»: Αλλού ψηφίζουν, αλλού όχι, αλλού εκλέγουν κι εκλέγονται, αλλού μόνο εκλέγουν…
Ας αναρωτηθεί τι σημαίνει «πολίτες διαφορετικών κατηγοριών» και «διαφορετικών ταχυτήτων».
Μήπως σημαίνει «δημοκρατία διακρίσεων»;
l Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί τα έχουν λυμένα όλα αυτά – και τα απορρίπτουν!
Μόνο οι Έλληνες, στην προσπάθεια να γίνουν «Ευρωπαίοι», τα έχουν μπλέξει κομματάκι…
Όπως και μερικοί Νεοδημοκράτες, στην προσπάθειά τους να πλησιάσουν τον «μεσαίο χώρο» έχουν βρεθεί… στις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ!
Τη στιγμή που εγκαταλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ κομμάτι του «ανανεωτικού» Συνασπισμού…
n Να θυμίσουμε ακόμα στην κ. Γιαννάκου ότι οι Γάλλοι φτιάχνουν «υπουργείο Εθνικής Ταυτότητας και Μετανάστευσης», ακριβώς για να ενσωματώσουν τους μετανάστες στην εθνική ταυτότητα της χώρας τους.
Οι Γάλλοι, όπως και οι Ολλανδοί πριν από λίγα χρόνια και οι Δανοί από πάντα, και οι Ισπανοί και οι Βρετανοί εσχάτως, όλοι τους κατάλαβαν ότι η ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο κατά του ρατσισμού.
Ώστε να νιώσουν όλοι μέλη της ίδιας κοινότητας (πολιτισμού) και να πάψει η καχυποψία προς τη «διαφορετικότητα».
l Σήμερα οι Γάλλοι ενισχύουν τον εθνικό χαρακτήρα της παιδείας τους. Δεν θα διανοούνταν να απαλείψουν τα εθνικά χαρακτηριστικά της παιδείας τους, όπως κάνει σε μας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Κι όπως προσπάθησε κάποτε η κ. Ρεπούση –υπό τις ευλογίες της κ. Γιαννάκου– με το σχολικό βιβλίο Ιστορίας, που μεταξύ πολλών άλλων «μαργαριταριών» περιέγραφε μια Γενοκτονία (των Ελλήνων στη Σμύρνη) ως… φαινόμενο «συνωστισμού»!
Κι όπου μόνο η Ακαδημία Αθηνών, σε 170 εικονογραφημένες σελίδες, βρήκε 80 σοβαρά λάθη!
Και ξεσηκώθηκε τότε το Σύμπαν, όλοι οι «χώροι» –και οι «μεσαίοι» και οι «ακραίοι» και οι «παράμεσοι»– και μόνο η κ. Γιαννάκου δεν κατάλαβε τι έγινε τότε.
Μέχρι που «έμπασε» τον ΛΑΟΣ στη Βουλή (στις εκλογές του 2007) με την επιμονή της εκείνη. Και ησύχασε…
n Η κ. Γιαννάκου μάς φαίνεται πια ότι κινείται κάπου ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό.
Αν κάνουμε λάθος, να μας συμπαθά.
Αν όχι, απλώς να της πούμε ότι εκεί δεν βρίσκεται ο «μεσαίος χώρος».
Και πάντως η Κεντροδεξιά που την έστειλε στην Ευρωβουλή σίγουρα δεν βρίσκεται εκεί…
Ν.Ζ.