Γρήγορα ένας «φροϊδιστής» για τις «τηλεοπτικές αξίες»…

Σε τηλεοπτικές «περσόνες» φιλοδοξεί να μεταβάλει τα μέλη της κυβέρνησής του ο κ. Γ. Παπανδρέου ο Νεώτερος…
Οι σε εθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο μεταδόσεις των συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου (εισήγηση πρωθυπουργού και μακρά ανάλυση του εκάστοτε αρμόδιου υπουργού, υπό τα νυσταλέα απλανή βλέμματα των υπόλοιπων υπουργών και υφυπουργών) αναδεικνύουν σε πρώτο πλάνο την ανηλεή κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας από τον κ. Παπανδρέου [«Λίθοι και κέραμοι (λέξεις) ατάκτως (ασυντάκτως) ειρημένοι…»] και, σε δεύτερο, τον μακρό μονόλογο, που παραπέμπει σε αλήστου μνήμης εποχές της πρόσφατης τραγικής ιστορίας του τόπου…
Εξαιρείται η βάσανος στην οποία υποβάλλεται ο εκάστοτε υπουργός – εισηγητής να αναλύεται σε άμεσους και έμμεσους «ύμνους υποποδίους» προς τον πρωθυπουργό («Όπως εσείς, κ. πρόεδρε, πρώτος επισημάνατε…»). Και άλλα συναφή παρόμοια…
Θα είχε ενδιαφέρον για την κοινή γνώμη να πληροφορηθεί αρμοδίως, ίσως από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ή κάποιον άλλον από τους… σοφούς του επικοινωνιακού επιτελείου του Μαξίμου, ποίος ο εισηγητής αυτής της πρωτοβουλίας. Αν όχι για την ικανοποίηση της περιέργειας του κοινού, τουλάχιστον για τη βαθμολόγηση του δείκτη ευφυΐας και τηλεοπτικών γνώσεων του συγκεκριμένου ατόμου του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού…
Μήπως στο Μέγαρο Μαξίμου έχει εισχωρήσει κάποιος σκοτεινός πράκτωρ ο οποίος σκοπίμως, προς καταστροφή της προσωπικότητας του κ. Παπανδρέου, εισηγήθηκε και επέβαλε την σε εθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο απευθείας (live κατά τους αμερικανοτραφείς) μετάδοση του πρώτου μέρους των συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου, των κουραστικών και εν πολλοίς ακατάληπτων μονολόγων, αντί του ενδιαφέροντος δεύτερου μέρους, των διαλόγων, της κριτικής, ίσως και των διαξιφισμών των υπουργών περί τα θέματα που απασχολούν την κυβέρνηση και επέκεινα την κοινή γνώμη;
Ουδείς στο στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού υποψιάζεται ότι, ίσως, ο σκοτεινός πράκτωρ που έχει διεισδύσει στα άδυτα του Μεγάρου Μαξίμου διαπνέεται από την υποχθόνια δηκτική διάθεση την οποία είχε διατυπώσει στο παρελθόν ο πάππος του σημερινού πρωθυπουργού για κάποιον αυτοχειροτόνητο «σωτήρα του λαού» («Ο κ. Γ. Γ. εδοξάσθη κρυπτόμενος και εγελοιοποιήθη εμφανιζόμενος…»)!
Ο κ. Παπανδρέου διακρίνεται για την τάση να προσφεύγει στις συμβουλές ή τις γνώμες ξένων ειδικών. Εν προκειμένω θα γνωρίζει τη θεωρία του «ευ ακούειν» του αμερικανού τηλεπαρουσιαστή Irving F. Fang, ο οποίος επεξεργάσθηκε μια μέθοδο μετατροπής ενός δυσνόητου ή περίπλοκου κειμένου σε απλό και εύληπτο στο ανθρώπινο αυτί.
Η μέθοδος αυτή, του «ευ ακούειν» του Irving F. Fang, βασίζεται στο μήκος των λέξεων που υπάρχουν σε μια πρόταση. Δηλαδή προσθέτουμε το σύνολο των συλλαβών που υπάρχουν στην πρόταση και ύστερα αφαιρούμε τον αριθμό των λέξεων. Αν το τελικό αποτέλεσμα είναι υψηλότερο από το 20, η πρόταση περιλαμβάνει πολλές μεγάλες και αφηρημένες λέξεις που καθιστούν δύσκολη την κατανόηση και οι οποίες θα πρέπει να περιοριστούν.
Και μόνη η γνώση της μεθόδου του «ευ ακούειν» καταδεικνύει το μέγεθος της φθοροποιού επίδρασης του σκοτεινού πράκτορος που δρα στο Μέγαρο Μαξίμου και εισηγείται τις live ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις του πρώτου μέρους των συνεδριάσεων (εισήγηση του πρωθυπουργού, ανάλυση του αρμόδιου υπουργού) του Υπουργικού Συμβουλίου για την προσωπικότητα του κ. Παπανδρέου…
Όμως, δεν μπορεί να παραβλεφθεί και ο κίνδυνος που αναδύεται από την εφαρμογή της μεθόδου του «ευ ακούειν»: «Ο φόβος για τις λέξεις απέχει μόλις ένα βήμα από τον φόβο προς τις ιδέες που περιέχουν. Αν αποδεχθούμε τη χρησιμοποίηση των λέξεων κατά τη μέθοδο του “ευ ακούειν” ώστε να ανταποκρίνονται στις “τηλεοπτικές αξίες”, είναι ήδη σαν να έχουμε αποδεχθεί και τις αξίες που η “τηλεοπτική δημοκρατία” υπηρετεί»…
Ιδού το αμλέτειο δίλημμα για τον κ. Παπανδρέου…
Δεν αποκλείεται, πάντως, και η περίπτωση ο μυστικός πράκτωρ που έχει διεισδύσει και δρα στο Μέγαρο Μαξίμου να έχει θέσει εν προκειμένω σε εφαρμογή, και προς επιτυχία των καταχθόνιων στόχων που έχουν προαναφερθεί, και τη θεωρία «Those Wrecked by Success» («Όταν η επιτυχία καταρρακώνει») του Φρόιντ.
Ο κ. Παπανδρέου καλόν είναι να επικαλεσθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση τη βοήθεια του ειδικού φροϊδιστή βουλευτή του Κινήματος κ. Μίμη Ανδρουλάκη.
Είναι γνωστό ότι σε κάθε κοινωνία σταθερά προσανατολισμένη προς την επιτυχία η αποτυχία αντιμετωπίζεται ως καταστροφή. Και ο κ. Παπανδρέου το γνωρίζει αυτό και επιδιώκει να εκμεταλλευθεί όλα τα περιθώρια που του προσφέρει η «τηλεοπτική μας δημοκρατία» προκειμένου να εξουδετερώσει αυτόν τον φόβο, εξ ου και η τακτική των live τηλεοπτικών μεταδόσεων του πρώτου μέρους των συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου.
Λανθάνει, όμως, της προσοχής του ότι ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το 1916 συγκεκριμένα, ο «σκοτεινός» Σίγκμουντ Φρόιντ είχε δώσει ερμηνεία στον «φόβο της επιτυχίας» και αποκάλυψε την ψυχοδυναμική που στηρίζει αυτόν τον φόβο.
Ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης, βαθύς γνώστης των φροϊδικών ενατενίσεων και των καταστροφικών συνεπειών που έχει για το άτομο η άκριτη μίμηση κάποιων προτύπων σε βαθμό υπερβολής (κυριαρχία από τον φόβο της επιτυχίας), αν κληθεί, ίσως επεξηγήσει κάποια στοιχεία του ερεβώδους κόσμου της ανθρώπινης ψυχής…
Τουτέστιν: «Μερικοί άνθρωποι αρρωσταίνουν όταν μετά από πολύ καιρό ικανοποιηθεί μια βαθιά ριζωμένη επιθυμία τους, π.χ. ένας καθηγητής που επιθυμούσε να διαδεχθεί τον δάσκαλό του. Όταν τελικώς η επιθυμία του ικανοποιήθηκε και διαδέχθηκε τον μέντορά του, παρουσίασε συμπτώματα κατάθλιψης, αυτοϋποτίμησης καθώς και αδυναμία για εργασία…».
Τέλος, φαίνεται ότι αυτού του μυστικού πράκτορος του Μεγάρου Μαξίμου, που εισηγήθηκε και επέβαλε τη live τηλεοπτική μετάδοση των μονολόγων του πρώτου μέρους των συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου, παρακινήθηκε η διαβολεμένη σκέψη του και από την πασίγνωστη τηλεοπτική αλήθεια:
• «Η τηλεόραση κατασκευάζει την επικαιρότητα, προκαλεί έντονα συναισθήματα και καταδικάζει στην αδιαφορία και τη σιωπή τα γεγονότα που δεν έχουν εικόνα…»!