Απειλές, απειλούντες και υπογείως βυσσοδομούντες

Η κυβέρνησή μας, ενώ διακηρύσσει διά του πρωθυπουργού μεγαλεπήβολα σχέδια, εξακολουθεί να αυτοσχεδιάζει, να πειραματίζεται και να έχει αναγάγει τις συνεχείς υπαναχωρήσεις σε άρρητο κανόνα της πολιτικής της.
Στην κορυφή της ιεράρχησης των γεγονότων που μας πλήττουν καίρια κατατάσσω την εν ψυχρώ δολοφονία, στην καλύτερα φυλασσόμενη περιοχή της Λευκωσίας, του Άντη Χατζηκωστή, διευθύνοντος συμβούλου του μακράν μεγαλύτερου τηλεοπτικού, ραδιοφωνικού και έντυπου συγκροτήματος στην Κύπρο. Πρόκειται για στυγερή και ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ δολοφονία και με κομμένη την ανάσα περιμένουμε να συλληφθούν οι δράστες και κυρίως οι ηθικοί αυτουργοί της. Οι έρευνες κατευθύνονται προς όλες τις πλευρές, εξετάζοντας και ενδεχόμενα οικονομικά κίνητρα. Όμως, ΟΛΩΝ το μυαλό, Ελληνοκύπριων και Ελλήνων, πλην βέβαια των εξωνημένων προδοτών σε Κύπρο και Ελλάδα, πάει εκεί που εστιάζεται η συντριπτική πλειονότητα των πιθανοτήτων: ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το κανάλι Σίγμα, η εφημερίδα «Σημερινή» και ο ραδιοφωνικός σταθμός «Πρώτο» που ανήκουν στον πατέρα του δολοφονηθέντος Άντη, Κωστή Χατζηκωστή, είχαν πρωτοστατήσει στο μέτωπο του «ΟΧΙ» εναντίον του Σχεδίου Ανάν (που συγκέντρωσε, θυμίζω, το 76% των ψηφισάντων Ελληνοκυπρίων), ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗ ΔΕΞΙΑ, διεμβολίζοντας το δεξιό κόμμα του ΔΗΣΥ, το οποίο εξακολουθεί να οργιάζει υπέρ μιας ανώδυνης παραλλαγής του επαίσχυντου αυτού σχεδίου. Αυτή ακριβώς η προσφορά των Χατζηκωστήδων που θα συνεχιστεί ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ. (Για όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν περισσότερα, παραπέμπω στο συγκλονιστικό και αριστουργηματικό άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο «Έθνος». Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και το «Ποντίκι», το οποίο δίνει έμφαση στα ελληνοτουρκικά, με αιχμές για την κυβέρνηση των Αθηνών, και υπενθυμίζει την κλοπή της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, τη σύληση του τάφου του Σπύρου Κυπριανού και το κάψιμο ελληνικών και κυπριακών σημαιών στο νεκροταφείο της Λάρνακας.)
Ζούμε σε καταφανώς εχθρικό περιβάλλον, με τους πάσης φύσεως εφιάλτες εντός των τειχών να αδιαφορούν – και να ευημερούν! Δεν εννοώ μόνο άτομα, αλλά και σύνολα. Για παράδειγμα τις τράπεζες. Οι οποίες εξακολουθούν να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους, αποτρέποντας αδίστακτα τη στοιχειώδη αναθέρμανση της λεγόμενης «πραγματικής οικονομίας». Η διαφορά ανάμεσα στα επιτόκια καταθέσεων και δανεισμού είναι η μεγαλύτερη στην υφήλιο!
Και να σκεφθεί κανείς ότι οι δυνατότητες άσκησης αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής για όλες τις χώρες του μεγέθους και της ισχύος της Ελλάδος είναι συνάρτηση της οικονομικής τους επιφάνειας. Μιας οικονομικής επιφάνειας μάλιστα που δεν την προσδιορίζουν μόνες τους, αλλά τόσο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα όσο και το εκάστοτε διαμορφούμενο παγκόσμιο οικονομικό κλίμα. Με αυτά τα δεδομένα και με την τραγική οικονομική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, τρέμω κυριολεκτικά αναλογιζόμενος ενδεχόμενους ταπεινωτικούς συμβιβασμούς στα επιμέρους εθνικά μας θέματα… (Μόνο τα λεχθέντα του νέου επίτροπου για τη Διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Στεφάν Φούλε ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής να πάρει κανείς τοις μετρητοίς, θα του ʼρθει να κάνει εμετό.)
Οι ξεσαλωμένοι από την άλλη πλευρά «οίκοι αξιολόγησης» συνεχίζουν απτόητοι το… θεάρεστο έργο τους. Ιδίως η παταγωδώς αποτυχούσα σε άλλες δήθεν θετικές αξιολογήσεις της Moodyʼs, η οποία στις 22 Δεκεμβρίου μας είχε ρίξει μια πρώτη σβουριχτή σφαλιάρα, επανήλθε δριμύτερη προβλέποντας «αργό θάνατο» για την Ελλάδα! Πρόβλεψη που επέφερε αμέσως νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής μας ικανότητας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το spread του ελληνικού 10ετούς ομολόγου σε σχέση με το αντίστοιχο γερμανικό (που αριθμεί 228 μονάδες βάσης) διευρύνθηκε την Τρίτη στις 242 και την Τετάρτη το απόγευμα στις 270 μονάδες κατά τη διάρκεια της δημόσιας συνέντευξης του πρωθυπουργού στο Ζάππειο. Ταυτόχρονα το ασφάλιστρο κινδύνου έναντι χρεοκοπίας της χώρας μας για τα 5ετή ομόλογα –το αποκαλούμενο διεθνώς CDS– εκτοξεύτηκε το απόγευμα της Τετάρτης στο ιστορικά υψηλό των 328 μονάδων από 281 μονάδες που ήταν την Τρίτη!
Φοβάμαι ότι τα άκρως δυσάρεστα αυτά νούμερα (που προέκυψαν από την ανακοίνωση της Moodyʼs) δεν είναι τυχαία. Οι διεθνείς εκτιμητές των οικονομικών δεδομένων της χώρας μας και οι αγορές αντιλήφθηκαν ότι η ομιλία και οι απαντήσεις του κ. Γ. Παπανδρέου στο Ζάππειο ήταν για ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ. Η μεγάλη ζημιά, άλλωστε, άρχισε να γίνεται –και έκτοτε επιταχύνθηκε αλματωδώς– όταν ο πρωθυπουργός έλεγε ότι η οικονομία μας «βρίσκεται στην εντατική» και κυρίως όταν εξεστόμισε από του βήματος της Βουλής τη μοιραία φράση: «Η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας».
Τα επισημαίνω αυτά διότι εικάζω πως η χατζάρα της φορολογίας θα επιπέσει πλέον επί δικαίους (κυρίως) και αδίκους για να εξευμενίσει τους άτεγκτους επιτηρητές μας. Και η χατζάρα αυτή δεν θα αρκεστεί μόνο στη φορολογία. Άκουσα με τα αυτιά μου στο Alter τη Δευτέρα, αν δεν απατώμαι για την ημέρα, τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο να προβλέπει ότι τον Απρίλιο οι 14 μισθοί και συντάξεις θα κοπούν σε… 10! Κι αυτό όταν οι υπάλληλοι της Βουλής παίρνουν 16 μισθούς και ως συνταξιούχοι 16 συντάξεις! Και αναρωτιέται κανείς: Βαλτός είναι ο κ. Τριανταφυλλόπουλος για να προλειάνει το έδαφος ή μήπως γνωρίζει τις προθέσεις της κυβέρνησης και το δηλώνει για να ξεσηκώσει εγκαίρως μαζικές αντιδράσεις;
Τελειώνω με τα εξής: Εν αναμονή των αποφάσεων του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Τρισέ, ένας κάποιος ονόματι Μαρκ Γουόλ, αναλυτής της Deutsche Bank, υποστηρίζει ότι μία από τις κρίσιμες ερωτήσεις που θα του τεθούν θα είναι. «εάν θα μπορούσε να ασκηθεί πίεση στην Ελλάδα να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Ευρωζώνη»! Τι να σχολιάσει κανείς σε έναν τόσο ιταμό ισχυρισμό; Το αυτονόητο: Ότι δηλαδή εξακολουθούν να μας εκβιάζουν για την αγορά οπλικών συστημάτων. Μάλιστα ο περιβόητος γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε έδωσε εντολή στον εν Αθήναις πρεσβευτή κ. Βόλφγκανγκ Σούλτχαϊς να το απαιτεί ανοιχτά και χωρίς διπλωματικές διατυπώσεις!
Άξιος ο μισθός τους!

ΥΓ.: Σε περίοδο ιλιγγιώδους οικονομικής κρίσης αποτελεί τεράστια πρόκληση η αδρή χρηματοδότηση ιδρυμάτων ζώντων και τεθνεώτων πολιτικών αρχηγών από το υστέρημα των μονίμως φορολογούμενων μισθωτών και συνταξιούχων.