Παράδοση στους ανθύπατους

Στην πραγματικότητα απόλυτα έγκυρες πληροφορίες μας αναφέρουν ότι την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε στην αλλαγή τόσο του χρόνου (από 4 χρόνια σε 3) όσο και του ουσιαστικού περιεχομένου του Προγράμματος Σταθερότητας, με την υιοθέτηση του «σκληρού σεναρίου» τρίχρονης ακραίας λιτότητας και φοροεπιδρομής (τα πρώτα δείγματα τα είχαμε με τη… νυχτερινή τροπολογία για τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων σε ποτά – τσιγάρα, καθώς και για την επαναφορά του φόρου κληρονομιών και γονικών παροχών, μια πρακτική για την οποία το ΠΑΣΟΚ φώναζε επί ημερών της ΝΔ), αφού είχαν προηγηθεί:
• Σαφής προειδοποίηση απ’ την Κομισιόν ότι απορρίπτει το προσχέδιο του προγράμματος, επειδή δεν περιέχει με σαφήνεια το πώς θα περικοπούν δαπάνες και πώς θα αυξηθούν τα έσοδα.
• Μήνυμα ότι η Ελλάδα στερείται αξιοπιστίας και ως εκ τούτου θα πρέπει να δώσει εξετάσεις ανάκτησης της χαμένης αξιοπιστίας της.
Στην ουσία αυτό που απαίτησαν οι Βρυξέλλες απ’ τον πρωθυπουργό ήταν η σύνταξη του αναθεωρημένου Προγράμματος Σταθερότητας να γίνει απ’ τους τεχνοκράτες της Κομισιόν και μόνο τότε θα γίνει αποδεκτό.
Και ο Γ. Παπανδρέου εκών άκων συναίνεσε. Και το επέβαλε στους υπουργούς του, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όσο και σε κυβερνητικά στελέχη.
Έτσι, αν και οι επίσημες διαρροές απ’ το υπουργείο Οικονομικών διαβεβαίωναν ότι το σχέδιο του Προγράμματος Σταθερότητας θα ήταν έτοιμο στις 4 Γενάρη και μάλιστα το έπαιζαν «σφίγγα» για να μη διαρρεύσει το περιεχόμενό του, αίφνης μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους συναρμόδιους υπουργούς και παρά τα περί του αντιθέτου λεχθέντα μέχρι τότε περί «ήπιας προσαρμογής» και 4χρονου προγράμματος, μάθαμε απ’ τις δηλώσεις της
Λ. Κατσέλη και του Γ. Παπακωνσταντίνου ότι… θα ισχύσουν τα αντίθετα!
Οι… ανθύπατοι
Μάλιστα και προκειμένου να μη μείνει η παραμικρή αμφιβολία για το… ποιος κυβερνά αυτήν τη χώρα, τις αμέσως επόμενες μέρες η κυβέρνηση δέχθηκε τους «επιθεωρητές» των Βρυξελλών και μάλιστα με τρόπο το λιγότερο προσβλητικό για μια χώρα που λειτουργεί με στοιχειώδεις κανόνες εθνικής αξιοπρέπειας.
Δίνοντας μια εικόνα μπανανίας, επέτρεψε στους «επιθεωρητές» να κάνουν «φύλλο και φτερό» όσα υπουργεία ήθελαν και μάλιστα με τρόπο ιταμό! Στην ουσία τους εκχώρησε το δικαίωμα να συντάξουν οι ίδιοι το Πρόγραμμα Σταθερότητας!
Θυμίζοντας μέρες της 10ετίας του ’50 (τότε που στη χώρα μας δόθηκε το Σχέδιο Μάρσαλ ως μεταπολεμική οικονομική βοήθεια) τα υπουργεία άνοιξαν σε κάθε έλεγχο που οι ελεγκτές επιθυμούσαν.
Και μάλιστα ορισμένοι υπουργοί δέχθηκαν να συναντηθούν και οι ίδιοι με τους αξιωματούχους των Βρυξελλών, ενώ το ορθό θα ήταν να τους παραπέμψουν σε στελέχη των υπουργείων. Αυτό συνέβη μάλιστα με τους πλέον αρμόδιους υπουργούς, τον Γ. Παπακωνσταντίνου και τη Λ. Κατσέλη (δεν τους δέχτηκαν ο Β. Βενιζέλος και η Μ. Ξενογιαννακοπούλου).
Κι όχι μόνο αυτό. Δέχθηκαν χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία ακόμα και ιταμές ερωτήσεις, του τύπου «πώς ακριβώς, με ποια ακριβώς μέτρα θα μειώσετε την τάδε δαπάνη;» ή «γιατί να δεχθούμε πως αυτή η δαπάνη θα μειωθεί, όταν τα προηγούμενα χρόνια αυτό δεν έγινε;».
Θέλετε δε και τη συνέχεια;
Αποχώρησαν διοχετεύοντας, ότι δεν έμειναν ικανοποιημένοι απ’ τα στοιχεία που τους δόθηκαν απ’ τα υπουργεία και… απειλώντας ότι θα ξανάρθουν!
Ούτως ή άλλως βέβαια απ’ τη στιγμή που τους εκχωρήθηκε το δικαίωμα να υπαγορεύσουν, μάλλον να συντάξουν αυτοί το αναθεωρημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας, το αν και πότε θα ξανάρθουν έχει σχετική σημασία. Και άλλωστε απ’ τον Φλεβάρη και μετά θα ελέγχουν σε μηνιαία βάση την πιστή εκτέλεσή του. Και τα πρώτα δείγματα γραφής απ’ τη μεριά της κυβέρνησης τα είδαμε ήδη, όπως προαναφέραμε.
Απ’ τη μια είναι τόσο δεινή η οικονομική κατάσταση της χώρας μας κι απ’ την άλλη τόσο μεγάλο το ηγετικό έλλειμμα, ώστε να μιλάμε για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας… κυβέρνησης ανθύπατων Βρυξελλών…