Η ΟΝΕ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ ΜΕΤΡΑ!

Η ελληνική κυβέρνηση ανθίσταται στην «ιερά συμμαχία» των αγορών των μεγάλων κεντρικών τραπεζών και της ΟΝΕ. Παρότι η Ελλάδα βρίσκεται, από δημοσιονομική πλευρά, σε δύσκολη θέση, ασφαλώς όμως άλλα κράτη της Ευρωζώνης βρίσκονται σε ακόμα χειρότερη θέση. Και παρά ταύτα δεν ασκούνται σε βάρος τους τόσο αφόρητες πιέσεις. Για παράδειγμα, αναφέρουμε ότι το συνολικό εξωτερικό χρέος (δηλαδή το χρέος του κράτους, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων) φτάνει στο 158% του ΑΕΠ για την Ελλάδα, στο 160% για την Ισπανία, στο 217% για την Πορτογαλία και στο 966% για το ευρωπαϊκό Ντουμπάι, δηλαδή την Ιρλανδία. Και όμως οι φωστήρες της χρηματοπιστωτικής αγοράς, συνεπικουρούμενοι από τους ευρωπαίους τραπεζίτες και τους «λογιστές των Βρυξελλών», υποβάθμισαν μόνον την ελληνική οικονομία και μας καλούν να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που η κυβέρνησή της έλαβε μέτρα εξοντωτικά για τον ιρλανδικό λαό.

Έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψιν ότι ο δημοσιονομικός τομέας σε όλα τα δυτικά κράτη αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. Και τα προβλήματα αυτά τα δημιούργησαν οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί των δυτικών κρατών. Με την ανοχή φυσικά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ελληνική περίπτωση δεν είναι η μοναδική. Δημοσιονομικά ελλείμματα και υψηλό δημόσιο χρέος αντιμετωπίζουν ακόμη και οι ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης, όπως π.χ. της Γαλλίας και της Ιταλίας. Και προς τα εκεί βαδίζει και η Γερμανία. Η σημερινή οικονομική κρίση είναι το αποτέλεσμα της κυριαρχίας του οικονομικού μοντέλου του φιλελευθερισμού που αποκαλείται σύστημα ελεύθερης (ασύδοτης) αγοράς. Συνεπώς ο ισχυρισμός ορισμένων πληρωμένων κονδυλοφόρων ότι ο νεοφιλελευθερισμός προσφέρει τη λύση του οικονομικού προβλήματος είναι υποβολιμαίος. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι το πρόβλημα και όχι η λύση. Αν δεν χτυπηθεί, η κρίση θα ανακυκλώνεται συνεχώς. Γιατί η παγκόσμια οικονομία σήμερα έχει πέσει στα χέρια ολίγων εκμεταλλευτών οι οποίοι έχουν θεοποιήσει το κέρδος και αδιαφορούν παντελώς για την πεμπτουσία της οικονομικής δραστηριότητας, που είναι η ικανοποίηση των αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Αυτοί οι κύριοι, εγκληματίες με κολάρο, είναι που σπείρουν την εξασθένηση σε όλες τις οικονομίες των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών. Και οι προβλέψεις των αναλυτών είναι ότι μέχρι το 2012 το χρέος και των ισχυρών δυτικών οικονομιών (Γαλλίας, Γερμανίας κ.ά.) θα έχει υπερβεί το 100% του ΑΕΠ. Απ’ όλους τους σημερινούς κυβερνήτες χωρών μόνον ο γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί απομυθοποίησε πλήρως όλα αυτά τα «κοράκια» που νέμονται τον «πλούτο των εθνών». Εμφανίζονται ως ειδικοί και αντικειμενικοί κριτές της δυναμικότητας των διαφόρων οικονομιών και δεν είχαν καταφέρει να προβλέψουν την κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής αγοράς των ΗΠΑ, από την οποία ξεκίνησε η σημερινή κρίση. Και τώρα δίνουν στο Ντουμπάι και στην Ιρλανδία τον ανώτατο βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας, ενώ καταδικάζουν την ελληνική οικονομία, που βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση. Και ο κεντρικός τραπεζίτης της ΟΝΕ, ο πολύς κύριος Τρισέ, έχει τις εκθέσεις αυτών των οίκων… Ευαγγέλιο. Και το ίδιο δυστυχώς ακολουθεί και η δική μας κυβέρνηση, η οποία θυσιάζει τα πάντα στην προσπάθεια εξευμενισμού των αγορών. Ενώ θα έπρεπε όλες οι κυβερνήσεις να είχαν «επαναστατήσει» γι’ αυτήν τη συμπεριφορά των επιχειρήσεων που πιστοποιούν την πιστοληπτική ικανότητα των κρατών με βάση τις δουλειές που εξασφαλίζουν σε κάθε κράτος. Εάν για παράδειγμα και η ελληνική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να προσλάβει τη Fitch ως σύμβουλο αποκρατικοποιήσεων επ’ αμοιβή, τότε θα μας είχε κατατάξει στην ανώτατη κατηγορία πιστοληπτικής ικανότητας. Αυτοί είναι οι αντικειμενικοί κριτές και βαθμολογητές της δυναμικότητας των οικονομιών! Δοξάστε τους, κ. Τρισέ! Αυτοί οι τόσο «αξιόπιστοι» οίκοι είναι που ρυθμίζουν τις τύχες των διαφόρων οικονομιών. Αυτοί ήταν που έδιναν υψηλό βαθμό αξιολόγησης στη Lehman Brothers και στα τοξικά απόβλητα της Wall Street πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση και στο Ντουμπάι μερικές ημέρες πριν από την παύση πληρωμών που κήρυξε. Και όμως, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στηρίζεται στην αξιολόγηση αυτών των οίκων για να κάνει δεκτά τα κρατικά ομόλογα ως εγγύηση για τη χορήγηση δανείων!
Εσκεμμένα η ΕΚΤ παίζει το παιχνίδι αυτών των οίκων, που έχουν κερδίσει την ανοχή του συστήματος. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο κυριολεκτικά έχουν μετατραπεί σε οίκους ανοχής.
Η κατάρρευση των δημοσίων οικονομικών αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα και όχι μόνο ελληνικό. Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες διοχέτευσαν πακτωλό χρημάτων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για τη διάσωσή του και κατάφεραν να αποτρέψουν την κρίση από τις τράπεζες και τις επενδυτικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και τη μετέφεραν στον δημοσιονομικό τομέα. Πέρα από αυτό στη δημιουργία του δημοσιονομικού προβλήματος έχει συντελέσει και η δραστική μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, καθώς και η απογύμνωση των κρατών από νομοθετημένα έσοδα, όπως π.χ. η κατάργηση ή ο περιορισμός των εισαγωγικών δασμών και των φόρων ισοδύναμου αποτελέσματος και η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας (αδήλωτη εργασία μεταναστών) που δημιούργησε τα μεγάλα ανοίγματα των ασφαλιστικών ταμείων, γεγονός που ανάγκασε τα κράτη να καλύψουν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος. Όταν λοιπόν ένα κράτος όπως η Ελλάδα αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα με πολλές άλλες χώρες είναι αδιανόητο η ΕΕ και η ΟΝΕ να συμπεριφέρονται με τόση σκληρότητα απέναντι στον ελληνικό λαό, καθώς ο λαός καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό.
Η προσφυγή σε πολιτική αιματηρής λιτότητας και επαύξησης του φορολογικού βάρους, λαμβανομένης υπόψη της σημερινής οικονομικής συγκυρίας, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ύφεση και σε αύξηση της ανεργίας. Και εγκυμονεί κινδύνους μιας κοινωνικής έκρηξης. Και παρά το γεγονός αυτό βλέπουμε να καταφτάνουν στην Ελλάδα αξιωματούχοι της ΕΕ και της ΕΚΤ, συνοδευόμενοι μάλιστα και από εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για να ελέγξουν την αποδοτικότητα των φορολογικών μέτρων που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση και να προτείνουν και πρόσθετα ίσως μέτρα, αν κριθούν αναγκαία για τη μείωση του ελλείμματος. Τα πάντα θυσία για τη διατήρηση του κύρους του ευρώ. Ενός νομίσματος με σχεδόν μηδενική αγοραστική αξία. Ενός νομίσματος που σου δίνει τη δυνατότητα με ένα ευρώ να αγοράσεις ένα ματσάκι μαϊντανό που ο Έλληνας το πλήρωσε 340 δραχμές. Η κυβέρνησή μας δυστυχώς ανέχθηκε αυτή την ταπείνωση της εποπτείας για τη σύνταξη του Προγράμματος Σταθερότητας, που χωρίς ντροπή το αποκαλούν Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ενώ πολύ καλά πρέπει να γνωρίζουν ότι τα μέτρα που προβλέπει το πρόγραμμα αυτό οδηγούν σε οικονομική στασιμότητα, στην ευνοϊκότερη περίπτωση ή σε βαθιά και εκτεταμένη ύφεση. Και μάλλον το δεύτερο θα συμβεί στην Ελλάδα, όπου, παρά την αναμενόμενη ανάκαμψη της διεθνούς οικονομίας μέσα στο 2010, η ελληνική οικονομία θα αργήσει να επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όταν υπάρχει υψηλή ανεργία και μείωση των εισοδημάτων μέσω της φορολογίας, καμιά οικονομία δεν μπορεί να ακολουθήσει αναπτυξιακή πορεία. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και να πορευτεί ανάλογα. Ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει και την απειλή παρέμβασης του ΔΝΤ, με τις γνωστές αντιλαϊκές συνταγές που εφαρμόζει αυτός ο διαβόητος διεθνής οργανισμός. Ευτυχώς ο κ. Παπανδρέου σε συνομιλία που είχε τηλεφωνικά με τον επικεφαλής του Ταμείου αυτού απέρριψε την πρόταση παρέμβασής του για την τάχα συνδρομή του στην ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Πριν από περίπου 20 χρόνια το ΔΝΤ ανέλαβε να «σώσει» τις οικονομίες των κρατών της Νότιας Αμερικής. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθούν όλοι οι λαοί ενάντια στο οικονομικό μοντέλο που εφάρμοζε το διαβόητο αυτό Ταμείο. Η εξαθλίωση που προκλήθηκε έφερε και τον θρίαμβο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς στα κράτη της Ν. Αμερικής. Έφερε όμως και την εξαθλίωση που ενδημεί στην περιοχή αυτή. Ύστερα από την αποτυχία της συνταγής για ελεύθερη (ασύδοτη) αγορά, πώς είναι δυνατόν τώρα να έχουν την αναίδεια οι κοινοτικοί αξιωματούχοι να εφαρμόσει και η Ελλάδα αυτήν την αποτυχημένη συνταγή ανόρθωσης; Γι’ αυτό θεωρούμε πολύ ύποπτη την επιμονή της ΕΕ και της ΟΝΕ για τη λήψη τόσο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Γιατί τα μέτρα δεν περιορίζονται μόνον στην πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά αυξάνουν και τη φορολογία που μειώνει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών. Και επιπλέον μειώνει και τα εισοδήματα των μισθωτών και των μικροεπιτηδευματιών. Από τη σημερινή μας ανάλυση προκύπτουν τρία βασικά συμπεράσματα: α) Η Ελλάδα έχει πράγματι υψηλά ελλείμματα τα οποία οφείλονται σε κακοδιαχείριση του δημοσίου χρήματος από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που άσκησαν την εξουσία από το 1990 μέχρι σήμερα. β) Τα μέτρα που μας προτείνουν για εφαρμογή προσωπικά θεωρούμε ότι είναι υπερβολικά, δεν συντελούν στην αντιμετώπιση της κρίσης και μας καταδικάζουν σε ύφεση. γ) Αυτή η ύφεση της ελληνικής οικονομίας θα είναι μακροχρόνια και για να αντιμετωπιστεί θα χρειαστούν άλλου είδους μέτρα. Δεν είναι δυνατόν ποτέ να πετυχαίνεις ανάκαμψη της οικονομίας με μέτρα που μειώνουν τη ρευστότητα της αγοράς.