επί του πιεστηρίου
Κανένας δεν ασχολήθηκε, πριν αναλάβει το κρίσιμο πόστο της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων ως ειδική γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, με τις συγγραφικές δραστηριότητες και τις κάθε άλλο παρά υποστηρικτικές για την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων θέσεις της κυρίας Θάλειας Δραγώνα, όπως τις διατύπωσε στο βιβλίο «Τι είνʼ η πατρίδα μας». Αν ήταν π.χ. στο υπουργείο Περιβάλλοντος ή στο Υγείας, κανένας δεν θα ασχολιόταν μαζί της, πέραν των διαδικασιών όπου με πτυχίο κολεγίου έγινε καθηγήτρια πανεπιστημίου.
Και απόδειξη είναι ότι αν και το περιβόητο βιβλίο έχει εκδοθεί από το 1997, καμία αναφορά δεν έγινε όταν η κυρία Δραγώνα μετείχε στην προηγούμενη Βουλή ως διορισμένη βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Ήταν υποχρέωση επομένως να ασχοληθεί ο καθένας μαζί της. Και ο Τύπος και τα κόμματα και οι πολιτικοί, αλλά και οι συνάδελφοί της.
Η περίπτωση της κυρίας Δραγώνα είναι πολύ σοβαρότερη από εκείνην της συναδέλφου της και ανήκουσας στο ίδιο κλαμπ, κυρίας Ρεπούση, που μʼ εκείνο το βιβλίο της για την ΣΤ΄ τάξη του Δημοτικού είχε αναλάβει την αποδόμηση της αλήθειας για την καταστροφή της Σμύρνης, που οφειλόταν στον… συνωστισμό. Το αμάρτημα της Ρεπούση ήταν το βιβλίο. Δεν κατηύθυνε, δεν καθόριζε την πολιτική εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων της Θράκης.
Τη σοβαρότητα της… αποστολής της κυρίας Δραγώνα, που έχει ήδη… προϋπηρεσία, όταν πριν από χρόνια μαζί με τη φίλη της κυρία Άννα Φραγκουδάκη είχαν πάρει προγράμματα για τη συγγραφή βιβλίων για την εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων (και εδώ υπάρχουν πολλά ερωτήματα για τα δεκάδες εκατομμύρια που δόθηκαν, για το πώς χρησιμοποιήθηκαν και ποιοι ευεργετήθηκαν, αυτό όμως είναι θέμα για ενδιαφέρον ρεπορτάζ που σύντομα θα έχουμε) αποδεικνύει το γεγονός ότι την προστασία της ειδικής γραμματέως ανέλαβε κατʼ αποκοπήν το γνωστό ως Συγκρότημα Λαμπράκη.
Το «Βήμα της Κυριακής» και τα «Νέα» του περασμένου Σαββατοκύριακου είχαν… αποκλειστικές συνεντεύξεις της, σχεδόν ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ. Με επίκεντρο ότι όλη η… επίθεση κατά της κυρίας Δραγώνα γίνεται από ακροδεξιούς. Ακροδεξιός δηλαδή ο Χαρδαβέλλας, ακροδεξιός ο Μίκης Θεοδωράκης, ακροδεξιός ο Παπαθεμελής, ακροδεξιός ο Κατσανέβας, ακροδεξιός ο Στέφανος Ληναίος, ακροδεξιός ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής.
Ακόμη κι αν δεχόμασταν προς στιγμήν τον ισχυρισμό της κυρίας Δραγώνα, οι ακροδεξιοί δεν δικαιούνται να ομιλούν; Δεν είναι έλληνες πολίτες; Δεν ψηφίζουν; Μόνο εσείς έχετε το δικαίωμα να έχετε άποψη; Τι άλλο από φασισμός είναι αυτό; Αυτή η αντίληψη έχει καμία σχέση με δημοκρατία;
Πολλά τα… μαργαριτάρια αλλά και η έπαρση της κυρίας Δραγώνα, που βγαίνουν απʼ αυτά που λέει στις δύο συνεντεύξεις.
«Στο πρόσωπό μου πλήττεται η δημοκρατία», ισχυρίζεται. Αν ήταν δυνατόν να έχει η κυρία ειδική γραμματέας την… αποκλειστικότητα της δημοκρατίας… Που πριν τη βγάλει ως… ταχυδακτυλουργός ο Γιώργος Παπανδρέου από το… καπέλο του ψηφοδελτίου Επικρατείας, ποιος την ήξερε;
«Δεν χρειάζομαι πιστοποιητικά πατριωτισμού», τονίζει. Μα, κυρία Δραγώνα, αυτά δεν χορηγούνται. Στην πράξη αποδεικνύεται ο πατριωτισμός. Κάθε μέρα. Ανάλογα με τα έργα σου. Και δεν αρκεί να λες ότι είμαι πατριώτης. Πρέπει να έχει την ίδια άποψη και ο λαός, οι πολίτες…
«Το ελληνικό σχολείο καλλιεργεί μια εθνική ταυτότητα εύθραυστη και όχι ικανή να διαχειριστεί τα φαινόμενα της εποχής, τόσο τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ όσο και την αντιμετώπιση των μεταναστών», υποστηρίζει η κυρία Δραγώνα. Καλά, όσοι μεγαλώσαμε και μεγαλώνουν με αυτό το σχολείο τι γίνανε; Φασίστες, αντιευρωπαίοι, ρατσιστές; Εσείς πώς δεν γίνατε; Αυτό το σχολείο δεν έδωσε και το ʼ40 και το ʼ61 και το Πολυτεχνείο και το ʼ81 και την πορεία ως τα σήμερα; Και πρέπει να το αλλάξουμε χάριν των μεταναστών; Εμείς ή να αλλάξουν αυτοί;
Και προχωράει προκλητικά πιο πέρα: «Παλεύω για μια δημοκρατική Ελλάδα που χωράει και σέβεται τους διαφορετικούς άλλους»! Δηλαδή αυτή η δημοκρατία που κτίστηκε το ʼ74, που κορυφώθηκε με τον Ανδρέα, δεν σέβεται τους άλλους και εσείς θα φέρετε τη νέα! Αυτό είναι βλασφημία… Για να μη χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη φράση…
Αλλά τι να πεις για την κυρία Δραγώνα, όταν φτάνει να ενοχοποιεί εκείνο το σάλπισμα του Ανδρέα «Η Ελλάδα στους Έλληνες», που ξεσήκωνε τον λαό και ράγιζε ψυχές… Γιʼ αυτά ο λόγος ανήκει στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ως γιο του Ανδρέα.
Κι ένα τελευταίο, που ας το σκεφτεί κι αυτό ο πρωθυπουργός. Όταν λέτε, κυρία Δραγώνα, ότι «το ελληνικό σχολείο καλλιεργεί μια εθνική ταυτότητα εύθραυστη», ξεχνάτε ότι γιʼ αυτό το σχολείο έβαλε λιθαράκι και ο Γιώργος Παπανδρέου στα χρόνια που ήταν υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Κατηγορείτε δηλαδή τον αρχηγό σας και πρωθυπουργό της χώρας ως συνένοχο της εύθραυστης εθνικής ταυτότητας που καλλιεργήθηκε…
Να τη χαίρεστε, κύριε πρωθυπουργέ…
Κανένας δεν αρνείται την κάθε πρωτοβουλία για να προβληθούν νέες ιδέες, και να μπουν στο τραπέζι διαλόγου για να ανοίξουν πόρτες στη στασιμότητα και την οπισθοδρόμηση. Και να φανεί σʼ όλους εκείνους που απαξιώνουν τα πάντα, περισσότερο για να μην κουράζονται, να κάτσουν να σκεφθούν και να προβληματιστούν. Απʼ αυτήν την άποψη, ορθή ήταν η πρωτοβουλία του Χρήστου Λαμπράκη για το «Βήμα Ιδεών», το νέο παιδί που είχε «γεννήσει» ο μεγαλοεκδότης. Το ερώτημα είναι αν κατάφερε στα δυόμισι χρόνια που κυκλοφορεί το «Βήμα Ιδεών» «να βγάλει τους νέους από την αποξένωσή τους από τα πολιτικά δρώμενα, που υποδηλώνει την απογοήτευση και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον πολιτικό λόγο εκείνων που καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας του πολιτεύματος», όπως σημείωνε ο Λαμπράκης στο σημείωμα του πρώτου τεύχους τον Μάιο του 2007. (Και ας μας συγχωρεί ο αποθανών εκδότης, με την τεράστια δύναμη παρέμβασης, όμως στην αποξένωση των νέων από τα πολιτικά δρώμενα οδήγησε και η απογοήτευση και η έλλειψη εμπιστοσύνης και η αναξιοπιστία των ΜΜΕ –εφημερίδων και καναλιών– που ξέφυγαν από την πραγματική αποστολή τους, της ενημέρωσης, και έγιναν μέσα επιδίωξης άλλων σκοπών…).
Ούτε άδικο ούτε υπερβολικό είναι αν πούμε ότι οι στόχοι του «Βήματος Ιδεών», οι οραματισμοί του Χρ. Λαμπράκη, δεν επιτεύχθηκαν. Γιατί εξελίχθηκε σʼ ένα κλειστό κλαμπ μιας παρέας διανοούμενων, γνωστών επωνύμων που ανακυκλώνονται από εδώ κι από εκεί, με ορισμένους όχι μόνο να μην κρύβουν τις πολιτικές βλέψεις τους, αλλά και να έχουν προϋπηρεσία ως υπουργοί, διοικητές δημόσιων οργανισμών κ.α. Ένα κλαμπ που κάθε άλλο παρά απευθυνόταν στους νέους… Ούτε τους πλησίασε. Απόδειξη ότι οι νέοι δεν βγήκαν από την αποξένωση αλλά πήγαν για μπάνιο και στις δύο τελευταίες εκλογές.
Ωραίες οι ιδέες, ωραίοι οι οραματισμοί, απαραίτητες οι ευγενείς πρωτοβουλίες, αρκεί να ακουμπάνε τις νέες γενιές. Και να οδηγούν σε ΟΡΑΤΕΣ αλλαγές. Κάτι που ως τώρα δεν φάνηκε. Ούτε στους αποχαιρετισμούς των «θαμώνων» του κλαμπ προς τον Λαμπράκη στο τεύχος που κυκλοφόρησε.
«Η απρόκλητη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου». Ο χαρακτηρισμός ανήκει στον επίκουρο καθηγητή του Πάντειου Πανεπιστήμιου κ. Σεραφείμ Σεφεριάδη, σε πόνημά του για την «Πολιτική διάσταση του Δεκέμβρη», που δημοσιεύθηκε στην «Κ.Ε.» Υπάρχει και προκληθείσα δολοφονία; Οπότε;
Δύο «Κυριακοδρόμια» είναι η νέα προσφορά του γνωστότατου πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Φως εκ φωτός – ομιλίες στα Ευαγγελικά αναγνώσματα» τιτλοφορείται το ένα βιβλίο και το άλλο «Κηρύγματα στα Αποστολικά αναγνώσματα». Αξίζει να τα αναζητήσετε.
Μέρες γιορτινές παρακολουθήσαμε με το στόμα ανοικτό την απίστευτη τραγωδία στον Δήμο Παγγαίου. Δυστυχώς δεν είναι ο μοναδικός δήμος όπου συμβαίνουν οι αρπαχτές και η λεηλασία του ταμείου του δήμου από κείνους που υποτίθεται το προστατεύουν. Δήμοι Παγγαίου υπάρχουν παντού. Η διαφθορά έχει μετακομίσει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Η αιματηρή κατάληξη θα πρέπει να ταρακουνήσει την πολιτική ηγεσία και να επιβάλει αυστηρότερους μηχανισμούς ελέγχου…